โซ่รักวิวาห์ลวง

บทที่3

“ขอบใจแกมากนะดาว แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยรู้ไหม ฉันรักแกนะ” สกาวใจกอดตอบเพื่อนรักที่คบหากันมาตั้งแต่เด็กๆ เธอจึงรู้ทุกเรื่องของอีกฝ่ายเพราะไม่มีอะไรต้องปิดบัง แม้แต่เรื่องที่เพื่อนเธอหลงรักดนัยภัทรก็ด้วย แต่ถึงจะรู้ก็ไม่อาจช่วยอะไรได้เลยจนกระทั่งคืนนั้นที่จู่ๆ เธอก็คิดแผนการนี้ขึ้นมาได้ หากไม่ทำแบบนี้เพื่อนเธอก็คงต้องทนต่อไป

“ฉันก็รักแกเหมือนกัน สู้ๆ นะปิ่น ฉันเชื่อว่าสักวันพี่ภัทรเขาจะมองเห็นความรักที่แกมีให้เขาตลอดมา ไม่ว่าผลสุดท้ายมันจะเป็นยังไงฉันจะอยู่ข้างแกเสมอเพื่อน” หญิงสาวส่งยิ้มให้กันและกันก่อนที่สกาวใจจะเดินนำเพื่อนรักไปส่งให้สามีที่กำลังยืนรออยู่ ภาพเจ้าสาวในชุดแสนสวยทำให้ดนัยภัทรตกตะลึงได้ไม่ยาก เขายอมรับว่าวันนี้บัวบูชาสวย สวยจนเขารู้สึกหวงเธอขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุทั้งๆ ที่ความเป็นจริงแล้วเขาไม่ควรที่จะรู้สึกเช่นนั้นกับเธอเลย ไม่ควรอย่างยิ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหนก็ตาม

“ขอมือหน่อยครับน้องปิ่น” บัวบูชาตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก ผู้ชายคนนี้คือความฝันเดียวในชีวิตของเธอ เขาเป็นรักแรกและจะเป็นรักสุดท้าย

ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านี้เธอก็ค้นพบว่าตัวเองได้ส่งมือให้เขาแล้ว ดนัยภัทรส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ก่อนจะเดินจูงมือเธอเข้าสู่พิธีวิวาห์ท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดังก้องของแขกนับร้อยที่มาร่วมงาน

“สวมแหวนให้น้องสิลูกภัทร” ดนัยภัทรทำตามคำบอกของผู้เป็นแม่อย่างไม่อิดออด เขาค่อยๆ บรรจงสวมแหวนเพชรลงที่นิ้วนางข้างซ้ายของบัวบูชาอย่างอ่อนโยนท่ามกลางรอยยิ้มของทุกคนที่มองภาพนั้นอย่างยินดี

“ขอบคุณค่ะพี่ภัทร” บัวบูชาก้มกราบลงที่ตักของสามีอย่างนอบน้อมก่อนจะเงยหน้าขึ้นพร้อมเสียงเชียร์ให้คู่บ่าวสาวจูบกันของเพื่อนเจ้าบ่าวที่แม้จะผิดคาดไปบ้างแต่ก็ต้องยอมรับว่าภรรยาของเพื่อนสวยมาก

ฝ่ายเจ้าสาวที่ไม่เคยมีแม้แต่จูบแรกนั้นอายเสียจนไม่กล้าหันไปมองเจ้าบ่าวที่นั่งอยู่เคียงคู่กัน เพราะเดาไม่ถูกว่าเขาจะกล้าทำตามเสียงเชียร์หรือไม่แต่แล้วหัวใจของเธอก็พลันเกือบๆ จะหยุดเต้นเมื่อเขาค่อยๆ โน้มหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนจมูกโด่งคมสันจะแนบชิดเข้าที่แก้มซ้ายของเธอ

แม้จะเป็นสัมผัสที่เบาบางราวกับความฝัน แต่มันกลับทำให้เธอมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

นี่ใช่ไหม…ที่เขาเรียกกันว่า ‘จูบแรก’

พิธีต่างๆ ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วจนกระทั่งถึงช่วงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าหอซึ่งก็เป็นเรือนหลังเล็กที่คุณหญิงพิมพ์พายกให้ทั้งคู่เพราะไม่อยากให้พากันย้ายออกไปอยู่ข้างนอก บ้านทั้งหลังตกอยู่ในความเงียบทันทีที่ทุกคนพากันออกไป ปล่อยให้คู่บ่าวสาวที่ต่างก็ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูกอยู่ที่กลางห้องตามลำพัง

“พี่ว่าปิ่นไปอาบน้ำก่อนดีกว่า” ดนัยภัทรตัดสินใจเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ เขาเองก็เริ่มรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ตรงหน้านี้เช่นกัน ทุกอย่างดูแปลกใหม่ไปหมด ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกหรือแม้แต่ความผิดปกติของหัวใจ

“ค่ะ” บัวบูชารับคำก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำแต่เพียงไม่กี่นาทีก็ต้องแบกหน้ากลับออกมาอีกครั้งพร้อมคำขอร้อง ที่เธอเองก็รู้สึกหวั่นๆ กับมัน

“ปิ่นถอดชุดไม่ได้ พี่ภัทรช่วยรูดซิปให้ปิ่นหน่อยได้ไหมคะ…” คนฟังกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปช่วยภรรยารูดซิปตามคำขอ แต่เพียงได้เห็นแผ่นหลังเปลือยเปล่า มือที่เคยหนักแน่นก็สั่นขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล แน่นอนว่าเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อภาพที่เห็น บัวบูชาเองในตอนนี้ก็เป็นภรรยาของเขา หากเขาจะทำอะไรๆ ที่สามีภรรยาควรทำต่อกันมันก็คงไม่ใช่เรื่องผิดบาปอะไร

ยิ่งคิดหัวใจก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ

ทว่าเมื่อภาพใบหน้าของอดีตคนรักที่นับตั้งแต่วันนั้น วันที่เธอได้บอกเลิกกันฉายเข้ามาในหัว มือที่ทำท่าจะคว้าคนตรงหน้ามาบดจูบก็ค่อยๆ ล่าถอย เขาจะเห็นแก่ตัวทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งได้ยังไงในเมื่อในใจยังคงมีความรู้สึกรักห่วงใยต่อผู้หญิงอีกคนอยู่ เขาทำไม่ได้ ถึงแม้ว่าสิ่งนี้มันจะกำลังสวนทางกับความต้องการภายในใจก็เถอะ ยังไงก็ทำไม่ได้จริงๆ

“ขะ…ขอบคุณนะคะพี่ภัทร” บัวบูชาตัดสินใจเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบไป เธอรีบพาตัวเองกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งก่อนจะขังตัวเองอยู่ในนั้นนานเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะกลับออกมาพร้อมชุดนอนลายหมีตัวโปรดสีชมพู ยิ่งได้เห็นสายตาของสามีที่มองมาก็ยิ่งทำให้รู้สึกอาย เขาจะมองว่าเธอทำตัวเป็นเด็กรึเปล่านะ นั่นคือความคิดแรกที่ดังขึ้นภายในใจ

“ชุดนอนน่ารักจัง” ดนัยภัทรเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกอดเอ็นดูไม่ได้ แม้จะอายุยี่สิบห้าเข้าไปแล้ว แต่ในสายตาเขาบัวบูชายังคงเป็นน้องน้อยที่คอยเดินตามเขาต้อยๆ ไม่เปลี่ยน

แล้วแบบนี้ จะให้เขาทำอะไรเหมือนที่ผู้ใหญ่ทำกันกับเธอได้ยังไง

ชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็กลับออกมา ภาพของภรรยาที่นั่งเกร็งอยู่ที่ปลายเตียงทำให้เขายิ้ม ก่อนจะเอ่ยขึ้นเพื่อหวังให้อีกคนเลิกกังวล

“คืนนี้ปิ่นนอนบนเตียงเถอะ เดี๋ยวพี่ลงไปนอนข้างล่างเอง” ใช่ว่าจะมองไม่เห็นความกังวลในดวงตาคู่สวยของภรรยา เขาจึงพูดเพื่อให้เธอมั่นใจ ว่าเขาจะไม่เรียกร้องสิทธิ์ของสามีจากเธอไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน