ตอนที่5 น้องจีจี้
679 Words
ตอนที่5 น้องจีจี้
“ว้าย ตายแล้ว! ช่วยด้วยเหี้ยมันจะกินแมวแล้ว ช่วยด้วยใครก็ได้มาช่วยที ชิ้วๆๆ”
“โอ้ย! เสียงใครร้องโวยวายแต่เช้าวะ”
ผมพลิกตัวคว้าหมอนมาอุดหูเอาไว้กันเสียงดังสิบแปดหลอดของป้าแดง มนุษย์ป้าข้างบ้านที่ร้องเอะอะโวยวายแต่เช้าตรู่ แต่เดียวนะ! เมื่อกี้ผมได้ยินว่าเหี้ยจะกินแมวงั้นเหรอ?
ใบหน้าของน้องจีจี้ลอยเข้ามาในหัวของผมทันที
“เหี้ยแล้ว”
ผมดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงรีบวิ่งออกไปจากห้องนอนทั้งที่ใส่กางเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียว พอออกไปถึงหน้าก็พบไทยมุงรุ่นคุณลุงคุณป้ายืนล้อมวงพร้อมอาวุธในมือ ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์สิ่งที่เห็นไปต่างๆ นานาเสียงดังไปร้อยบ้านแปดบ้าน
“นั่นไงมันอยู่นั้น/ตีมันเลย/เหี้ยตัวเบ้อเร่อน่ากลัวจัง/ดูสิมันแลบลิ้นออกมาด้วยบรึ๊ย/แมวน้อยน่าสงสารจังเลย”
“ไหนๆ ผมขอทางหน่อยครับหลีกๆ ป้าแจ๋วไม่ขายของไงไปไปมีคนยืนรอซื้อข้าวขาหมูอยู่หน้าร้านโน้น อ้าวลุงนิดหลบหน่อย”
ผมแหวกวงล้อมสมาคมไทยมุงเข้าไปก็เห็นเจ้าตัวตนเหตุแห่งความวุ่นวายทั้งสอง เจ้าแมวตัวน้อยตัวสั่นเทาอยู่ในอ้อมกอดของป้าแดงหัวทุยเล็กๆ ของมันมุดอยู่ในซอกนมขนาดลูกแตงโมงของแก พร้อมกับตะเกียกตะกายทำท่าเหมือนจะขาดอากาศหายใจ ส่วนตัวเหี้ยหนีเข้าไปหลบในพงหญ้า
“นี่ไงมาแล้ว อุ๊ย” ป้าแดงหันมาแวดใส่ผมทันที ก่อนแกจะอึ้งไปเล็กน้อยสายตาอ่านกินมองต่ำลงมายังเป้ากางเกงของผม
“ถอยหน่อยครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
ผมมุดพงหญ้าเข้าไปหยิบสายจูงแล้วเดินออกมาพร้อมสัตว์เลี้ยงแสนรัก
“ไม่เป็นไรนะจีจี้พ่อมาแล้ว โอ๋ๆ ตกใจมากสิท่า”
ผมอุ้มเจ้าจีจี้เอาไว้ในอ้อมอก
“เหี้ยเกรียนมันจะกินน้องแมวของป้า เกรียนต้องทำอะไรสักอย่างนะปล่อยแบบนี้ป้าไม่โอเค”
ป้าแดงฟ้องผมทันที
“ผมว่าก่อนอื่นตอนเรียกชื่อผม ป้าควรจะเว้นวรรคสักนิดหนึ่งก็ดีนะครับ เหี้ย กับเกรียนเวลาเรียกติดๆ กันผมรู้สึกเหมือนโดนด่ายังไงก็ไม่รู้”
“น่ากลัวจังเลย/เลี้ยงอย่างอื่นไม่ได้เหรอ/นั่นสิ พวกเรากลัวกันหมดแล้ว” เสียงผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องพากันพูดสอดเข้ามาระหว่างที่ผมกำลังคุยกับป้าแดง
“เหี้ยมันก็มีหัวใจเหมือนสัตว์เลี้ยงชนิดอื่นนั่นแหละครับ กรุณาอย่าเหยียดรูปร่างน่าตากันเลยนี่มันยุคไหนแล้ว ดูสิน้องจีจี้หน้าเสียแล้ว อย่าไปสนใจพวกคนใจร้ายนะลูก”
ผมลูบหัวจีจี้ผู้น่าสงสาร
“ผมสัญญาว่าต่อไปจะดูแลน้องจีจี้ให้ดีกว่านี้นะครับป้าแดง ผมต้องขอโทษด้วยครับ ความจริงน้องไม่ได้ดุร้ายนะครับ น้องจีจี้คงอยากเล่นกับน้องแมวเฉยๆ เท่านั้น”
ผมหันไปขอโทษขอโพยป้าแดงเป็นการใหญ่
“เล่นเหรอ ตอนป้ามาเห็นมันคาบคอแมวป้าอยู่เลยนะ”
ผมมองไปที่น้องแมวน้อยผู้น่าสงสาร
“ขอโทษแทนน้องจีจี้ด้วยนะเจ้าเหมียว”
ผมค้อมตัวลงอย่างนอบน้อม ครั้นจะเอื้อมมือไปลูบหัวแมวน้อยก็ไม่กล้าเพราะมันซุกหัวอยู่ในร่องนมของป้าแมว
“เออ ช่างเถอะต่อไปเกรียนก็ดูแลมันดีดีแล้วกันอย่าให้หลุดออกมาคลานเพ่นพ่านแบบนี้อีกคนอื่นเค้ากลัวกัน”
“ได้ครับผมจะดูแลน้องอย่างดีเลย ขอบคุณครับป้า ไปจีจี้กลับเข้าบ้านกันลูก”
ผมรีบอุ้มน้องจีจี้เดินกลับเข้าบ้านทันที
“คราวหน้าคราวหลังอย่าหนีออกนอกบ้านเราอีกนะลูก เจอคนใจร้ายจับตัวไปว่าไงพ่อใจหายหมดเลย”
- Writer
