บุตรีนางร้ายขอทวงทุกอย่างคืน

ตอนที่ 1 หนึ่งชีวิตที่ดับสูญ

เสียงประกาศเลิกคลาสจากอาจารย์ประจำวิชาดังขึ้นทำให้ทั้งห้องเริ่มมีเสียงพูดคุยไม่ขาด นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยปักกิ่งต่างพากันเก็บของแล้วทยอยออกจากห้องเรียน หลายคนมักจับกลุ่มตามความสนิทสนมนัดแนะเที่ยวเล่นช่วงเวลาว่างระหว่างทางกลับบ้าน

“นี่ ได้ข่าวว่ามีคาเฟ่มาเปิดใหม่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยเราด้วยแหละ” หนึ่งในนักศึกษาเอ่ยขึ้นขณะเข้าไปรวมตัวกับกลุ่มเพื่อน

“น่าสนใจจัง เย็นนี้ว่างกันไหมล่ะ” การแวะหาอะไรกินก่อนกลับบ้านถือว่าเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อย

“ดูจากงานที่อาจารย์เพิ่งสั่งมาพวกเราไม่น่าจะว่างนะ” ชีวิตนักศึกษาใครว่าสุขสบาย เธอแทบไม่มีเวลาจะนอนด้วยซ้ำ

“ฉันรู้ แค่เดี๋ยวเดียวเองแล้วค่อยรีบกลับไปทำการบ้าน” คนที่เริ่มต้นบทสนทนาพยายามโน้มน้าวทุกคนในกลุ่ม

“ฉันเห็นด้วย”

“ฉันอีกหนึ่งเสียง”

“โอเค งั้นพวกเราไปกัน”

ดูเหมือนว่าสุดท้ายนักศึกษากลุ่มนั้นจะตัดสินใจไปเที่ยวเล่นก่อนเริ่มทำการบ้านที่อาจารย์สั่ง พวกเธอพากันเดินออกไปด้วยความร่าเริงตามประสานักศึกษามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ท่ามกลางบรรยากาศรื่นเริงสดใสยังมีเด็กสาวบางคนนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน เธอจัดหนังสือเข้ากระเป๋าอย่างเป็นระเบียบพลางขยับแว่นตาเล็กน้อยจากนั้นจึงลุกตามออกไป

เฝิงเหว่ยเถียน นักศึกษามหาวิทยาลัยปีหนึ่งในกรุงปักกิ่ง มีบ้านเกิดอยู่ที่กุ้ยโจว ด้วยความที่ขยันเรียนมาตั้งแต่เด็กทำให้สอบได้อันดับต้นๆ เสมอมา เพราะรู้สึกว่าตนเองแปลกแยกเข้ากับเพื่อนไม่ได้จึงยึดหนังสือเป็นที่พึ่ง เมื่อโตขึ้นก็ได้รู้จักกับนิยายออนไลน์ทำให้ช่วงเวลาใดที่เว้นว่างจากการทำการบ้านเสร็จแล้วเธอมักจะอ่านมันอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งทุกครั้งที่อ่านก็ดำดิ่งไปกับเนื้อเรื่องที่ดำเนินอย่างเข้มข้น รู้สึกสนุก โศกเศร้า ตื่นเต้น พร้อมตัวละครที่เอาใจช่วย

ฉะนั้นในเวลาที่ไม่มีอะไรให้ทำเธอจะหมกมุ่นอยู่กับการอ่านนิยายทั้งรูปแบบออนไลน์และเป็นรูปเล่ม วันนี้สำนักพิมพ์ที่ติดตามได้ออกนิยายใหม่ เมื่อเลิกเรียนแล้วเลยตั้งใจแวะไปซื้อก่อนกลับหอใน พ่อแม่ของเธอเป็นวิศวกร ทั้งคู่ทำงานอยู่ที่กุ้ยโจว การที่เหว่ยเถียนมาเรียนในปักกิ่งใช้เงินค่อนข้างเยอะ ไหนจะค่าเทอม ค่ากินค่าใช้จ่ายที่จำเป็น ดังนั้นเลยเลือกพักหอในเพื่อเป็นการประหยัดเงินไม่สร้างภาระให้ครอบครัว

นักศึกษาสาววัยสิบแปดปีไปไหนมาไหนคนเดียวเพียงลำพังถือเป็นเรื่องชินตาของคนที่คณะ หนึ่งเดือนแรกของการเข้าเรียนมีเพื่อนนักศึกษามาทำความรู้จัก เหว่ยเถียนพยายามปรับตัวเข้าหาทว่าผลลัพธ์ที่ออกมาก็เหมือนเดิมจึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่าซึ่งชีวิตความเป็นอยู่เช่นนี้ไม่ได้ทำให้เดือดร้อนอะไร เด็กหญิงในวัยนี้มักคุยกันเรื่องแฟชั่น ไอดอล เครื่องสำอาง น้ำหอม แบรนด์เนม ล้วนเป็นเรื่องที่เธอไม่สนใจทั้งนั้นแล้วจะคุยกับใครรู้เรื่องกันล่ะ กระนั้นจะว่าไม่มีเพื่อนเลยก็ไม่ใช่ เพื่อนส่วนใหญ่ของเธออยู่ในโลกออนไลน์เป็นกลุ่มที่ชอบอ่านนิยายเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละเพื่อนออนไลน์ต่างจากเพื่อนในชีวิตจริง

บนโลกออนไลน์เราจะเป็นใครก็ได้ มีครั้งหนึ่งที่เหว่ยเถียนสวมบทบาทเป็นนางเอกในนิยายทำให้มีผู้คนสนใจเธอเป็นจำนวนมาก พยายามกดคำขอเป็นเพื่อน พิมพ์อ้อนวอนขอให้เธอสนใจ มันสนุกอยู่ช่วงหนึ่งกระทั่งท้ายที่สุดสิ่งเหล่านั้นมันไม่ใช่ตัวเธอและความเป็นจริงเธอเป็นเพียงนักศึกษาสาววัยสิบแปดปีธรรมดาไร้ความโดดเด่นเข้าสังคมไม่เป็น มีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวซึ่งเรียนกันคนละเมืองนาน ๆ ครั้งจะได้คุยกันที เรื่องเดียวที่ทำให้พ้นจากความเบื่อหน่ายในชีวิตจริงก็เหลือเพียงการอ่านนิยายเท่านั้น

มือขาวนวลใส่หูฟังไร้สายแล้วเปิดเพลงที่ชอบขณะเดินออกจากมหาวิทยาลัยมุ่งไปยังร้านขายหนังสือ ร้านเล็ก ๆ ที่เธอมักแวะเวียนเป็นประจำเพื่อหาหนังสือนิยายและตำราความรู้ที่น่าสนใจ

“วันนี้มีนิยายเข้าใหม่หลายเล่มเลยนะหนู” คุณป้าเจ้าของร้านหนังสือทักทายอย่างสดใสเมื่อเห็นลูกค้าประจำเข้ามาเยี่ยมเยือน

“ขอบคุณค่ะคุณป้า” ร่างบางโค้งกายรับคำก่อนตรงดิ่งเข้ามุมหนังสือนิยายพลางเลือกเรื่องที่สนใจ

ดูจากงบประมาณน่าจะซื้อได้สักสองสามเล่ม แนวที่ชอบส่วนใหญ่เป็นเรื่องการเกิดใหม่หรือแนวผจญภัยแต่เมื่อลองหาดูก็ต้องผิดหวัง เพราะนิยายใหม่ไม่ถูกจริตเหว่ยเถียนเลยเดินคอตกออกจากร้านและทันทีที่ก้าวเท้าพ้นประตูแอปพลิเคชันนิยายที่ติดตามอยู่ก็แจ้งเตือนขึ้นมาว่านิยายเรื่องโปรดได้อัพเดทตอนใหม่จึงรีบเปิดดูทันที

“ตรงเวลาดีจัง มันต้องอย่างนี้สิ” เสียงหวานพึมพำออกมาอย่างตื่นเต้น

เด็กสาวติดนิยายเรื่องนี้มาก เธอนับถือนักเขียนที่วางปมได้น่าติดตามและลงให้อ่านตรงเวลาเสมอ เรื่องนี้ไม่ใช่แนวเกิดใหม่ที่มีในตลาดออนไลน์มากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ ทว่าเป็นนิยายรักแนวโบราณที่เข้มข้นมาก ตัวเอกของเรื่องฉลาดกันทั้งคู่ รู้ทันนางร้ายจนเอาผิดได้ในที่สุด เนื้อเรื่องดำเนินมาจนถึงตอนจบกำลังอยู่ในช่วงบทพิเศษ ซึ่งจากคำโปรยช่วงท้ายดูเหมือนว่านักเขียนจะมีแพลนจะเขียนเล่มสองที่เป็นภาคต่อของรุ่นลูกและนางเอกของเล่มภาคต่อจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากลูกสาวของนางเอก

ว่าไปก็สงสารชะตาชีวิตของนางร้ายเหมือนกัน แค่อยากปกป้องตำแหน่งของตัวเองเพียงใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องชีวิตก็เลยพลิกผัน ทำยังไงได้ในเมื่อถูกวางบทให้เป็นนางร้ายจะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีคนอ่านก็คงไม่สบอารมณ์และไม่เอาใจช่วยนางเอก จริง ๆ แล้วเธอก็เป็นคนหนึ่งที่แอบสะใจตอนนางร้ายถูกลงโทษโดนจับขังในเรือนท้ายจวนโดยเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองตั้งครรภ์ถึงจะเวทนาลูกสาวของนางร้ายก็ตาม ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรด้วยกลับต้องมาโดนโดนลูกหลง เนื้อหาในบทพิเศษส่วนนี้เธอมีความเห็นว่านักเขียนแอบใจร้ายเกินไป หน่อย

“ภาครุ่นลูกก็น่าสนใจอยู่เหมือนกันนะ” ด้วยความที่คุ้นชินกับเส้นทางเหว่ยเถียนจึงเปิดอ่านนิยายพร้อมเดินไปด้วยขณะที่หูฟังก็ยังเล่นเพลงอย่างต่อเนื่อง ถนนเส้นนี้ให้หลับตาเดินก็ยังได้ไม่คิดว่าจะมีอันตรายอะไร สองขาเพรียวเดินไปเรื่อย ๆ กระทั่งถึงไฟแดงก็หยุดรอสัญญาณจราจร คำโปรยที่กล่าวถึงลูกสาวของนางเอกและนางร้ายดูก็รู้ว่านักเขียนต้องการโยนบทไหนให้ใคร

เมื่อสัญญาณไฟเขียวให้คนข้ามถนนเปิดขึ้น มองด้วยหางตาว่ารถหยุดแล้วเธอจึงเดินข้ามโดยที่สายตายังคงจับจ้องอยู่กับโทรศัพท์ ในจังหวะนั้นมีรถคันหนึ่งพุ่งตรงมาอย่างเร็ว ทั้งที่เป็นไฟแดงแต่ก็ไม่หยุด เหว่ยเถียนไม่ทันมองด้วยคิดว่าปลอดภัยทำให้รถยนต์คันนั้นพุ่งเข้าชนเธออย่างจัง ร่างบอบบางในชุดนักศึกษาถลาไปไกลกว่าสิบเมตร ท่ามกลางความตกใจของผู้คนที่อยู่ในละแวกนั้น บางส่วนรีบวิ่งมามุงดู บางส่วนก็โทรแจ้งเจ้าหน้าที่รัฐ

ส่วนคนถูกชนแทบไร้สติ โลกหมุนคว้างเจ็บปลาบไปทั่วร่างราวกับแก้วที่แตกสลาย เขาว่าคนใกล้ตายมักเห็นภาพอดีตย้อนขึ้นมาในสมอง เธอเองกำลังเป็นเช่นนั้น ภาพพ่อและแม่กำลังยิ้มส่งเมื่อรู้ว่าลูกสาวคนเล็กสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังได้ นี่เธอกำลังจะตายแล้วจริงเหรอ เกิดมาได้เพียงสิบแปดปีเท่านั้นอายุขัยช่างสั้นเหลือเกิน เหว่ยเถียนเหลือสติการรับรู้น้อยมาก ภวังค์สุดท้ายก่อนทุกอย่างจะดับวูบไปเธอเห็นแสงสีขาวโอบล้อมรอบตัว มันช่างเจิดจ้าจนแสบตา

นี่เธอตายแล้วสินะ…

เด็กสาวตกใจสุดขีดเนื่องจากเห็นร่างตนเองนอนจมกองเลือดในขณะที่ลอยสูงขึ้น ร่างโปร่งแสงเหมือนถูกดูดเข้าไปในหมอกขาว ฉับพลันก็มีลมแรงหมุนคว้างท่ามกลางกลุ่มหมอกหนา ในตอนนั้นรับรู้ได้ว่าเธอตายแล้วแน่ ๆ กระนั้นยังมีความรู้สึกเวียนหัวเหมือนสมองถูกบีบอย่างแรง จิตวิญญาณดวงน้อยถูกพัดพาไปที่ไหนสักแห่ง ความกลัวเกาะกินในทุกอณูที่รับรู้ได้

สุดท้ายทุกสัมผัสก็จางหายไปพร้อมกับสติอันน้อยนิดที่เธอมี

................................................

.....................

......................................................................................

สวัสดีค่ะรี๊ดที่น่ารักทั้งหลาย

วันนี้ไรท์มีนิยายเรื่องใหม่มาสร้างความบันเทิงให้ทุกท่านอีกแล้วนะคะ

รอบนี้ไรท์จะไม่กล่าวถึงชาติแรกของตัวละครมากนักด้วยเนื้อหาค่อนข้างเยอะจึงพยายามเดินเรื่องชาติที่สองเลยค่ะ

ฝากกดติดตาม กดเข้าชั้น และอย่าลืมคอมเม้นต์พูดคุยกันน๊าาา