Kucağında dakikalar içinde sakinlerken, sadece ona sarıldı. Hıçkırıkların yerini, derin nefesler aldı. Burnunu boynunda hissettiğinde, derin nefes aldığını hissedebiliyordu. Burukça tebessüm etti. Onu kazanmak için hiçbir şey yapmazken, o sadece onu en güzel şekilde seviyordu. Elif tam tersiydi. Kendisini kazanabilmek için her şeyi yapmıştı. Yavaşça kendisinden ayırdı ve tebessüm ederek gözlerinin içine baktı. Ağladığından dolayı burnu kızarıktı. Gözlerinde kalan hafif ıslaklığı bir kez daha temizledi ve sağ elini tutarak avuç içine öpücük kondurdu. Bu gün ilk defa gülümsediğine şahit olmuştu. "İyi misin?"
"Çok daha iyiyim."
Bakışları bir anlık yeri buldu. "Sanırım o zamanlarda da seni tanıyordum."
Alp'in ne demek istediğini çözmeyen, Elif'in kaşları hafif çatıldı.
"Anlamadım."
"Parkt
