16 / Boşa beni Mir ağa
Asmir
Mirhan
Asmin’in yüzü kireç gibiydi. Tamam kötü hissettin diye onu buraya getirmiştim ama bu çok fazla bir tepkiydi. İçeriye koşanlarda olmuştu. Asmin içerden bu halde çıkınca kötü bir şey olduğunu düşündüm. İçim buz kesti. O an her yeri yakıp yıkabilirdim. Revin ölmüş müydü?
“Birine bir şey mi oldu? Niye herkes içeriye koştu? Revin! Karım iyi mi?” dedim kalbim acıdan sızlarken. Revin benim çocukluğumdu. En yakınımdı. Karım değildi ki sadece… Her şeyimdi.
“Karın iyi… Sevdiğin karına artık kavuşuyorsun Mirhan ağa. Gözün aydın,” dediğinde ilk başta anlayamadım. Acı haber beklerken bana müjde vermişti. Ama niye böyle ölü görmüş gibi bembeyaz kesilmişti?
“Gözüm mü aydın? Revin uyandı mı yani?” diye sordum emin olmak istercesine.
“Evet, hatta konuştu bile…
