CHAPTER NINETEEN- AND SHE"S BACK TO SOLVELLIAS' HOUSE AGAIN
“Sigurado ka ba talaga?” nag-aalangang tanong nito sa kanya habang hawak ang gunting. Nasa labas sila ng kumbento nakapwesto, sa may ilalim ng malaking puno ng mangga.
“Oo nga kasi. Ilang beses ko nang sinabi na go,” wika niya rito.
“Asper….”
“I know,” napabuntunghininga siya nang malalim. Alam kasi niya na kaya ito nag-aalangan ay dahil alam nitong hindi siya nagpapaikli ng buhok. Ang pinakamaikli siguro niyang naging buhok ay hanggang likod niya. It’s because of her mom. Gustong gusto kasi nito noon na sinusuklay ang buhok niya as part of their mother-daughter bonding. Kung minsan nga ay nakakatulog na siya sa kakasuklay nito sa buhok niya. Kahit kailan ay never siyang nagpaikli dahil ayaw niyang mawala ang nag-iisang baga
