บทที่ 10
เรื่องเช่นนี้ต้องส่งเสริม..
"ท่านเเม่ทัพใหญ่เจ้าค่ะ ได้โปรดช่วยคุณหนูรองอิงฮวาด้วยเจ้าค่ะคุณหนูของบ่าวหายตัวไป" ร่างสาวใช้คุกเข่าลงเเสร้งทำเป็นร้องไห้เมื่อไม่รู้ว่าเจ้านายตนเองอยู่ที่ใดอย่างน่าสงสาร จนผู้คนต่างหยุดชะงักพูดคุยลง
"ลองตามหาทั่วงานเเล้วหรือ" หมิงเทียนเอ่ยถามสาวใช้ผู้มาร้องขอความช่วยเหลืออย่างใจดี ด้วยเเม้จะยังเจ็บเเค้นฮูหยินผู้เฒ่าเเละครอบครัวของน้องรองมากนัก เเต่บุตรสาวของน้องรองนางยังเด็กมากนักมิได้รู้เรื่องราวเลวร้ายอันใดด้วย
"เจ้าค่ะ ไม่พบเจอเลยเจ้าค่ะ"
"ท่านพ่อ ลูกว่าเราออกไปตามหาช่วยอีกเเรงเถอะเจ้าค่ะ ลูกนั่งอยู่ตรงนี้กว่าชั่วยามเเล้วออกไปเดินข้างนอกยื้ดเส้นยืดสายหน่อยก็ดี"จูจูเอ่ยเสียงเบาอย่างใจดีใบหน้ายกยิ้มไปไม่ถึงดวงตา
คิดจะประกาศให้ผู้คนทั้งงานรับรู้หรือ...
ก็ได้พี่สาวคนนี้จะช่วยส่งเสริมยิ่ง.....
"อืม.. พ่อตามใจเจ้า จินหลี่ขอกำลังเสริมจากองครักษ์ใน
