บทที่ 9
อย่าหาว่าข้าร้าย...
ก่อนยามโย่วเล็กน้อย
จูจูในชุดงดงามสีน้ำเงินเเกมขาวปักลวดลายเมฆาเหินเวหาปักดิ้นสีเงินงดงาม
เครื่องประดับเข้าชุดกัน ตอนนี้ใกล้งานเริ่มเเล้ว
นางยังอยู่บนรถม้าที่ใช้สัญจรไปยังพระราชวัง..ที่เป็นที่จัดเลี้ยงงานในครั้งนี้
มีเพียงเสี่ยวมี่อยู่ด้วยด้านข้าง เเม่นมจื่อเเก่เเล้วนางจึงให้พักรออยู่ที่โรงเตี๊ยม
มีบิดาขี่ม้าเกินอู่ด้านหน้ารถม้าท่าทีองอาจสมกับเป็นเเม่ทัพใหญ่
มือบาง เปิดม่านหลายต่อหลายครั้งอย่างตื่นเต้นมิรู้ว่างานเลี้ยงเเคว้นฮั่นจะเหมือนเเคว้นฉินหรือไม่
"นายหญิงไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ บ่าวจะอยู่คุ้มครองนายหญิงอยู่ข้างกายตลอดเจ้าค่ะ"เสี่ยวมี่เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ สรรพนามทะเเม่งทะเเม่งที่เจ้าตัวเอ่ยกับจูจูนั้น เป็นจูจูที่ไม่คิดใส่ใจ
"อืมก็ดี..ต่อไปให้เรียกข้าว่าคุณหนูก็พอ"ในงานอนุญาติให้พาสาวใช้ไปได้หนึ่งคน กฎนี้ดีต่อจูจูไม่น้อย
"บ่าวรับทราบเจ้าค่ะ" เมื่
