พายุแอ่นสะโพกส่งลำเอ็นขึ้นมายั่ว อาวุธประจำกายของพายุจัดว่าใหญ่ แต่ก็ยังไม่ได้ครึ่งของพ่อเลี้ยงเดชที่กันย์เคยเจอ
“ผมไม่ได้ชอบคุณ… ”
กันย์ส่ายหน้า ของแบบนี้ถ้าจะทำก็เฉพาะกับคนที่ตัวเองชอบเท่านั้น
“นั่นไม่สำคัญ… ลองดูก่อน… เดี๋ยวก็ชอบ… ”
“ไม่ครับ… ”
“ถ้าขืนยังดื้อ… นายจะไม่ได้ฝึกงานที่นี่”
คนอยากโดนดูดเอ็น แอ่นกึ่งกลางกายเชื้อเชิญ กันย์มองแท่งเนื้อดุ้นเขื่อง นึกในใจว่าถ้าไม่ยอมทำให้ ก็คงไม่ได้เจอหน้าพ่อเลี้ยงเดช
“เร็วสิ… อย่าดื้อนะเด็กดี… ”
พายุเอามือรูดแท่งเนื้อของตัวเอง กันย์ค่อยๆ ก้มลงครอบริมฝีปาก ดูดเลียส่วนปลายสีม่วงถอกบานเสียงดังบล๊วบ บดริมฝีปากโอบรัดลำเนื้อไว้ในอุ้งปากอย่างจำยอม
“อู้ววว… เก่งนี่หว่า… กะอยู่แล้วเชียวว่าน้องกันย์ต้องเป็น… อู้ว… ”
พายุหลุบตาลงมองที่ง่ามขาของตัวเอง ชอบใจที่เห็นกันย์ตวัดลิ้นรัดรอบเงี่ยงงอนหัวเอ็นถอกบาน แตะลิ้นขยี้หัวจนความเสียวซ่านแล่นวาบไปทั่ว
