หนานอิงพลันถูกแรงใครบางคนรวบข้อมือแล้วดึงขึ้นจากกองหิมะอย่างรวดเร็ว
หนานอิงหวีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อรู้ตัวอีกครานางก็ลอยอยู่บนฟ้ากับคนผู้หนึ่งแล้ว
หนานอิงเห็นอ้ายเจิงที่ล้มลงไปเช่นนั้นในใจเป็นห่วงยิ่ง
ผู้ใดที่ทำร้ายอ้ายเจิงเช่นนั้น โหดร้ายเกินไปแล้ว
และเมื่อนางเงยหน้ามองเห็นว่าเป็นผู้ใดที่กำลังอุ้มตนเองอยู่ดวงตาของหนานอิงพลันเบิกกว้างทั้งยังคล้ายกับมีเปลวเพลิงอยู่ในนั้น
เมื่อประจักษ์แจ้งว่าเป็นผู้ใดที่ทำร้ายอ้ายเจิง ความโกรธเพราะตนเองถูกรังแกพลันเกิดขึ้นทวีคูณ หนานอิงในบัดนี้ไม่อาจควบคุมตนเองได้อีกต่อไป
"หานเซียวเป็นท่านที่กลั่นแกล้งข้า"
และนั่นเป็นครั้งแรกที่นางลงมือข่วนหน้าบุรุษผู้หนึ่งด้วยโทสะที่ระเบิดออกมาราวกับลาวาที่ไหลออกจากปล่องภูเขาไฟ
หนานอิงถูกลากตัวมาจนกระทั่งถึงกระท่อมน้อย นางรีบกลิ้งลงจากเตียงทันทีแต่ยังช้ากว่าหานเซียวอยู่มาก
"จะไปที่ใด"
"กลับไปนอนยังที่ของข้า"
น
