หนานอิงไม่รู้ว่าต้องทำเช่นไร นางก้าวขามาเพียงไม่กี่ก้าวก็จมอยู่ในกองหิมะแล้ว แม้เสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกของลู่หนิงหวังจะอบอุ่นเพียงใดแต่ด้วยอากาศในยามดึกที่หนาวเย็นจับใจก็ไม่อาจต้านได้
หนานอิงบัดนี้ไม่อาจขยับขาได้ นางโกรธตนเองที่ไร้วรยุทธ์ นางโกรธตนเองที่ปัญหาเพียงเล็กน้อยเท่านี้ก็ไม่อาจแก้ไขได้ ยิ่งนึกถึงตอนลู่หนิงหวังอุ้มนางบินเมื่อสักครู่แล้วก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ
ไยข้าอ่อนแอเพียงนี้!
ในคฤหาสน์สกุลหนานเดิมทีเคยมีอาจารย์มีฝึกวรยุทธ์ให้พี่น้องของนางที่เป็นบุรุษ ในยามนั้นท่านแม่และนางยังได้รับความโปรดปรานจากท่านหนานจะทำสิ่งใดก็ย่อมได้ แม้กระทั่งการเรียนวรยุทธ์ที่สตรีในห้องหอไม่สมควรข้องเกี่ยวท่านหนานก็ยังอนุญาตให้นางได้เรียน
แต่ในยามนั้นหนานอิงกลับปฏิเสธ นางคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องป่าเถื่อน หากรู้เช่นนี้นางฝึกเอาไว้เสียหน่อยยังดีกว่า ผู้ใดจะรู้ว่าชีวิตของนางจะพลิกผันเพียงนี้
หนานอิงไม
