เพียงชั่วพริบตาสิ่งเหล่านั้นกลับถูกพรากไปอย่างง่ายดาย
หนานอิงยิ้มเยาะหยันโชคชะตาชีวิตตนเอง แล้วก้มลงกินอาหารที่แสนจะจืดชืดด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย หากนางสบายดีหนานอิงไม่รีรอที่จะลงมือเข้าครัวด้วยตนเอง
แม้ภายนอกจะดูเหมือนว่าลู่หนิงหวังจะบังคับก็ตามเถิด แต่นางก็ไม่สามารถกินฝีมือของพ่อครัวจำเป็นที่ค่ายนี้ได้จริง ๆ
นางเคยถามพ่อครัวคนนั้นว่าอดีตเขาทำสิ่งใดมาก่อน เขาบอกนางว่าเป็นเพียงเชลยศึกผู้หนึ่งอดีตก็เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาที่สวามิภักดิ์และท่านแม่ทัพได้ไว้ชีวิตและได้เข้าร่วมกองทัพทำงานเล็กน้อยในกอง
กระทั่งในสงครามเป่ยเสียนข้าศึกเข้าโจมตีพ่อครัวถูกฆ่าตาย ในยามนั้นเดือดร้อนกันมากเขาจึงอาสามาเป็นพ่อครัวเสียเองและทำหน้าที่นี้มาตั้งแต่ตอนนั้น
หนานอิงย่อมเข้าใจ ชาวบ้านพวกนี้ล้วนอดอยากเกิดมาอาหารดี ๆ ไม่เคยตกถึงท้อง จะเข้าใจรสชาติความอร่อยได้อย่างไร อีกทั้งทหารทั้งกองนี้ล้วนเคยชินกับการกินอะไ
