24
ไม่ได้จีบ (1)
ตนุธิปพากุ๊กกลับมาที่หอพักของเธอหลังจากที่แพทย์อนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้
รถยนต์คันหรูจอดด้านหน้าตึกหอพัก เขาเดินลงจากรถตามหญิงสาวหวังจะเดินไปส่งเธอข้างหน้า ใจจริงอยากจะขอขึ้นไปด้วยซ้ำแต่ก็คิดว่าคงไม่สมควรเพราะนั่นคือห้องส่วนตัวของเธอ
“ขอบคุณมากนะ...คะ ขอบคุณนะคะมาส่งแถมยังออกค่ารักษาให้ด้วย” เกือบลืมหางเสียงแต่ก็ไม่วายต่อท้ายประโยคให้สมบูรณ์
ชายหนุ่มหยัดยิ้มน้อย ๆ ทั้งเอ็นดูทั้งมันเขี้ยว เขารู้สึกว่าเธอคงไม่ค่อยชอบพูดเพราะ ๆ หวาน ๆ สักเท่าไหร่ แต่พอได้ยินจากปากก็รู้สึกดีจนอยากขอให้เธอพูดให้ฟังอีกซ้ำ ๆ
“ไม่เป็นไร แต่ข้อตกลงเรื่องกินข้าวยังอยู่นะ คงไม่เบี้ยวหรอกใช่ป้ะ”
“ไม่เบี้ยวหรอกน่า โอ๊ะ...พี่วัว พี่วัวมานี่เร็ว” พูดสนทนากับคนตรงหน้าได้นิดเดียวความสนใจก็หันเหไปยังเจ้าเหมียวตัวป้อมที่เดิมดุ่ม ๆ เข้ามา
หญิงสาวกวักมือและร้องเรียกหา พอเจ้าแมวลายวัวเดินอุ้ยอ้ายเข้าม
