คำเตือนก่อนอ่าน
มีการบรรยายถึงการทำร้ายตัวเอง, ตัวละครอยู่ในสภาวะดิ่ง หดหู่
โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพผลงาน
21
อยากตาย
“ทำไมไม่รับสาย” เสียงเข้มบ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ขณะที่สายตาก็จ้องมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่เพียรโทรหาและส่งข้อความไปยัง ‘เพื่อนกินข้าว’ ของเขาแต่กลับไม่มีการตอบรับเลยแม้แต่น้อย
“หรือว่าหลับวะ หรือว่าเล่นเกม ก็ไม่น่าจะใช่ แล้วทำไมถึงไม่รับสาย”
“คะ...คุณต๊อดว่าไงนะครับ อยากให้ผมปรับแก้ตรงไหนนะครับ พะ...พอดีผมไม่ค่อยได้ยิน” ผู้รายงานเนื้อหางานซึ่งยืนอยู่หน้าห้องเอ่ยเสียงสั่น สีหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด แต่ก็ยังใจกล้ายิ้มสู้เมื่อได้ยินเสียงพึมพำเบา ๆ พร้อมกับใบหน้าเคร่งเครียดหงุดหงิดอย่างถึงที่สุด
และสิ้นประโยคคำถามอันสั่นเทานั้นก็ทำให้ทุกสายตาของคนในห้องล้วนหันไปมองตนุธิปเป็นจุดเดียว หากแต่เจ้าตัวที่นั่งอยู่หัวโต๊ะในตำแหน่งประธานบริษัทกลับยังไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกจับ
