ดึงดันที่จะรัก

ยั่วให้หลง

โรงพยาบาลพงษ์รพี

หนึ่งฤทัยนอนไม่หลับเพราะแค่หลับตาก็เห็นแต่รอยยิ้มของหมอพงษ์รพีตลอดเวลา เธอนอนพลิกตัวไปมาเพราะไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงต้องมีอาการแบบนี้กับเขาด้วย ทำไมถึงรู้สึกอยากได้เข้ามาครองมากกว่าผู้ชายทุกคนทั้งที่เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว หรือแค่เพราะอยากเอาชนะกรพิณเท่านั้น ผู้หญิงที่เธอเคยอยากเอาชนะมาตลอด ทั้งที่ตอนนี้เธอก็อยู่เหนือกรพิณทุกอย่างแล้ว

"คุณหนึ่งฤทัยคะ เปลี่ยนน้ำเกลืออีกขวดนะคะ"

พยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องพักของเธอ

"หนึ่งต้องนอนพักที่โรงพยาบาลนี้อีกกี่คืนหรอคะ..?"

"อีก 2 คืนค่ะ พอดีคุณหมออยากให้รอดูอาการที่ศีรษะอีกนิดนะคะ"

"อีก 2 คืนเองหรอคะ..?"

"ค่ะ.มีอะไรหรอเปล่าคะ..?"

"เอ่อ..พอดีหนึ่งแค่ยังรู้สึกปวดหัวอยู่นะคะ"

"ปวดมากไหมคะ ดิฉันจะได้แจ้งคุณหมอให้..?"

"ก็ปวดๆหายๆนะคะ ถ้าหนึ่งปวดมากกว่านี้จนทนไม่ไหวหนึ่งจะรีบบอกแล้วกันนะคะ"

"ได้ค่ะ..แต่เดี๋ยวดิฉันแจ้งคุณหมอไว้ให้ก่อนดีกว่า เผื่อคุณหนึ่งอาจจะต้องนอนเพิ่มอีก 2-3 คืน"

"ก็ดีค่ะ..หนึ่งอยากนอนสักอาทิตย์หนึ่ง อยากให้แน่ใจด้วยว่าตัวเองไม่เป็นอะไรมาก"

"ได้ค่ะ ดิฉันจะแจ้งคุณหมอให้ค่ะ"

"ขอบคุณค่ะคุณพยาบาล"

หลังจากที่พยาบาลเปลี่ยนในน้ำเกลือให้เธอเสร็จก็กำลังจะเดินออกไป

"คุณหมอกลับไปแล้วหรอคะ..?"

"ค่ะ..คุณหมอกลับไปกับคุณกรแฟนของคุณหมอนะคะ"

"อ่อ..ค่ะ"

"เดี๋ยวดิฉันไปเอาน้ำเข้ามาเปลี่ยนให้นะคะ"

"ค่ะ.."

เธอทำสีหน้าไม่พอใจที่รู้ว่าหมอพงษ์รพีกลับไปพร้อมกับกรพิณแล้ว เธอหงุดหงิดมากจนคุณวิศัิษฐ์เข้ามาเยี่ยมเธอเธอก็ยังทำหน้าหงุดหงิดใส่เขา

"คุณวิศิษฐ์มาได้ยังไงคะ หนึ่งแจ้งพยาบาลแล้วนี่คะว่างดเยี่ยม.."

"ฉันเป็นห่วงเธอนี่.."

"แต่หนึ่งปวดหัวค่ะ หนึ่งต้องการพักผ่อน..คุณวิศิษฐ์กลับไปก่อนเถอะค่ะ.."

วิศิษฐ์เจ้าของบริษัท นำเข้าส่งออกรถยนต์ อายุ 45 ปี มีภรรยาแล้วแต่เขากลับมาหลงชอบหนึ่งฤทัยจนปรับตำแหน่งให้เธอขึ้นมาเป็นเลขาส่วนตัว เธอรู้ว่าเขาสนใจในตัวเธอจึงใช้มารยาสารพัดทำให้เขาหลงเธออย่างหัวปรักหัวปรำและยอมเธอทุกอย่าง แต่พอเขาจะรุกหนักมากกว่านี้เธอก็เอาตัวรอดได้ทุกครั้งจนเขายิ่งสนใจในตัวเธอมากขึ้น

"กลับไปซิคะ.."

"โอเค..ฉันกลับก็ได้ เอาไว้ฉันจะมาใหม่แล้วกัน พักผ่อนนะ"

เขาพูดจบก็เดินออกไปจากห้องพักของเธอทันที เธอมองตามเขาไปด้วยความหงุดหงิดแล้วพลิกตัวหันหนีไปอีกทาง

.....

วันรุ่งขึ้น

โรงพยาบาลพงษ์รพี

"อาการของคุณหนึ่งไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับ อีก 2 วันก็น่าจะกลับบ้านได้"

"ค่ะ..'

เธอรับคำจากเขาด้วยใบหน้านิ่งๆ พอเขากำลังจะเดินออกไป

"หนึ่งขอคุยกับคุณหมอหน่อยได้ไหมคะ..?"

เขาหันมามองหน้าเธอแล้วก็สั่งให้พวกพยาบาลเดินออกไปก่อน

"คุณหนึ่งมีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ..?"

"เรื่องที่คุณขับรถชนหนึ่ง คุณจะรับผิดชอบหนึ่งแค่ค่ารักษาพยาบาลกับค่าซ่อมรถเท่านั้นหรอคะ.?"

"เอ่อ...ถ้าคุณหนึ่งจะเรียกร้องอะไรเพิ่มก็บอกผมมาได้เลยครับ ผมยินดีจัดการให้ทุกอย่างเลยครับ"

"ทุกอย่างเลยหรอคะ.."

"ครับ..ทุกอย่าง.."

"ตอนนี้หนึ่งยังคิดไม่ออกค่ะ แต่หนึ่งขอนอนต่อที่นี่อีกสัก 3-4 คืนแล้วกันนะคะ"

"...'

เธอหันไปมองเขาแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง เดินเข้าไปหาเขาช้าๆ

"หนึ่งว่านอนที่นี่มันก็สบายดี มีคนคอยดูแลตลอดเวลาด้วย"

เธอเดินเข้าไปใกล้ๆเขามากขึ้น

"คุณหมอนี่หล่อนะคะ เวลามีคนไข้สาวๆมาหาแบบนี้บ่อยๆ กรเขาไม่หึงบ้างหรอคะ..?"

"กรไม่ใช่ผู้หญิงที่ขี้้หึงนะครับ.."

"หรอคะ..ดีจัง"

เธอส่งสายตายั่วยวนไปให้เขา จนเขาเริ่มรู้สึกแปลกๆ

"ถ้าคุณหนึ่งไม่มีอะไรแล้ววผมขอตัวนะครับ..?"

เขาหันหลังกำลังจะเดินไปที่ประตู เธอก็วิ่งเข้ามาดักหน้าเขาไว้ก่อน

"หนึ่งคิดออกแล้วค่ะว่าหนึ่งอยากได้อะไร.."

"อะไรครับ..?"

"ก็..."

เธอเดินเข้าามาใกล้เขาช้าๆทีละก้าว เขาเริ่มเห็นท่าไม่ดีก้เดินถอยหลังหนี จนไปชนเข้ากับขอบเตียงนอนจนตัวเขาลงไปนั่งที่เตียงพอดี

"ทำไมต้องเดินหนีหนึ่งด้วยละคะ คุณหมอกลัวหนึ่งหรอ..?"

"ปะ ปะ เปล่าครับ"

"แต่คุณหมอกำลังเหงื่ออกนะคะ.."

เหงื่อของเขาออกจริงเพราะรู้สึกกลัวกับการกระทำของเธอ

"คุณหนึ่งจะเอาอะไรจากผมก็บอกมาเลยครับ ผมต้องรีบออกไปทำงาน..?"

เธอยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยแล้วยกแขนขึ้นมาคล้องคอเขาไว้จนเขาตกใจ

"คุณ.."

"ที่หนึ่งอยากได้ก็...คุณหมอไงคะ.."

"..."

หมอพงษ์รพีอึ้งตาค้างทันทีที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้ พอตั้งสติได้เขาก็จะแกะมือเธอที่คล้องคอของเขาอยู่ออกแต่เขาล้มลงไปนั่งที่เตียงซะก่อน

"คุณหนึ่งปล่อยนะครับ.."

"ก็คุณหมอบอกเองว่าถ้าหนึ่งอยากได้อะไรก็ให้บอกไงคะ นี่ไงคะหนึ่งบอกแล้วไง"

"แต่มันไม่ใช่แบบนี้นะครับ.."

"จะไม่ใช่ได้ยังไงละคะ ก็ในเมื่อคุณบอกเองว่าคุณยินดีจะให้หนึ่งทุกอย่าง"

เธอพูดจบก็ขึ้นนั่งบนหน้าตักของเขาทันทีในท่านั่งคร่อม

"คุณหนึ่ง..ลุกออกไปนะ"

เขาพยายามแกะมือปลาหมึกเธอออกแล้วก็ยกตัวเธอที่นั่งคร่อมเขาอยู่ตอนนี้ออก แต่พอเขายกตัวเธอออกได้เขาก็ลุกขึ้นนั่งแต่แขนเธอที่คล้องคอเขาอยู่ยังเหนียวไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เขาลุกยืนได้สำเร็จพยายามจะหลุดจากเธอ

"ปล่อย..ผมบอกให้ปล่อย"

"ไม่ปล่อย..."

"คุณบ้าไปแล้วหรือไง..ผมมีแฟนแล้วนะ"

"หนึ่งไม่สน..ก็หนึ่งอยากได้คุณนี่"

เธอดันตัวเขาไปที่โซฟาแล้วขึ้นนั่งคร่อมบนตัวเขาอีกครั้ง ดึงใบหน้าของเขามาจูบอย่างดูดดื่ม

"อื้มมม.."

เขาพยายามดันตัวเธอออก แล้วลีกหนีรสจูบจากเธอแต่เธอก็พยายามไลาจูบไปจนทั่วใบหน้าของเขา แล้วก็จับใบหน้าของเขามาจูบอีกครั้ง

รสจูบจากริมฝีปากของเธอที่เขาได้รับมันช่างรุนแรงและเร่าร้อนยิ่งหนัก ทำให้เขาเริ่มมีอารมณ์คล้อยตามจากตอนแรกที่พยายามดันตัวเธอให้ออกห่าง ก็เปลี่ยนเป็นกอดรัดลำตัวเธอพร้อมกับลูบไล้ไปมาที่แผ่นหลังของเธออย่างหลงใหล

"อื้มมม.."

เธอรู้ว่าเขาเริ่มมีอารมณ์คล้อยตามจึงถอนริมฝีปากออกช้าๆอย่างผู้ชนะ

"คุณหมอมีอารมณ์แล้วนะ.."

"..."

"คุณหมอผู้ซื่อสัตย์กับแฟนคนเดียวเมื่อกี้อยู่ที่ไหนนะ.."

"คุณ.."

เขาตั้งสติได้ก็พลักตัวเธอออกแล้วลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความโกรธ แต่เธอกลับยิ่งอย่างพอใจ

"คุณมันบ้า..ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะบ้ามากขนาดนี้"

"บ้าที่ไหน สนุกดีออก,,เมื่อกี้คุณหมอยังสนุกกับหนึ่งเลย"

"ต่อไปนี้ห้ามคุณเข้ามาใกล้ผมอีกนะ.."

"ทำไมคะ คุณกลัวหนึ่งหรอ..?"

เธอลุกขึ้นยืนกำลังจะเดินเข้าไปใกล้เขา เขาก็เดินถอยหลังหนีอย่างไวแล้วรีบวิ่งไปที่ประตูทันที

"เดี๋ยวหนึ่งจะไปหาที่ห้องนะคะหมอ.."

"ไม่ต้อง ห้ามมาเด็ดขาดนะ"

"ถ้าหมอไม่ให้หนึ่งไป หมอก็ต้องมาหาหนึ่งเองนะคะ เลือกเอานะคะหมอ...555"