จิ้งทัวร์ขอผัว l 05.1 l ขอผัว @เจ้าแม่กวนอิม

1270 Words

จิ้งทัวร์ขอผัว l 05.1 l ขอผัว @เจ้าแม่กวนอิม โป้ก! “โอ๊ย จะตีกูเพื่อ?” ฉันโดนไอ้เปาเขกกบาลทีนึง มันส่ายหัวเอือมระอาในความคิดของฉัน “ตบเรียกสติมึงไง” ไอ้เปาส่ายหัวให้กับความคิดของฉัน แต่ฉันไม่คิดจะสำนึกแล้วยังพูดต่อ “ทำไมอะ มันก็กร๊าวๆ ดีนะ ฮิฮิ” ฉันหัวเราะคิกคัก ทำหน้าหื่นๆ แหม ฉันก็โตขนาดนี้แล้ว ก่อนที่อีนุ่นจะแจมด้วย “มึงไม่ต้องกลัวไอ้จิ้งมันโดนหลอกฟันหรอกนะ หน้าอย่างมันน่าจะหลอกฟันเขาแน่ๆ” “ไอ้พวกเวร กูไม่น่ามากับพวกมึงเลย ทำตัวให้มันเหมาะสมกับคำว่ากุลสตรีหน่อยสิ มึงต้องเล่นตัวนะ ท่องไว้ว่าแต่งงานแล้วค่อยคิดเรื่องนี้” ไอ้เปาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างหัวโบราณ ไม่แน่ใจว่ามันหัวโบราณกับแค่เพื่อนของมัน หรือหัวโบราณใส่ผู้หญิงคนอื่นด้วย เพราะจากที่เห็นๆ ก็ร้ายพอตัว “แล้วถ้ากูแต่งงานไปละกูเพิ่งค้นพบว่าเค้าไร้สมรรถภาพกูจะทำยังไงวะ” ฉันแกล้งพูดขึ้นมาและรู้ว่าไอ้เปาจะต้องด่าฉันแน่ “แบบถ้าเขาเติมเต็มกูไม่ได้ไรงี้” “เติมเต็มอะไรของมึงไอ้จิ้ง!” ไอ้เปาหน้าแดงที่ผู้หญิงแท้ๆ พูดเรื่องนี้อย่างไม่อายปาก แหม ก็โตๆ กันแล้ว เรื่องนี้ก็เรื่องธรรมชาติรึเปล่า “แหม กูก็ฟังคนอื่นมาเยอะอะนะ แต่เอเวอเรจคนเอเชีย กูก็ไม่ได้คาดหวังมากหรอก ว่าแต่ของมึงน่ะเท่าไหร่” ฉันยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วเลื่อนสายตาไปมองส่วนล่างของไอ้เปาให้มันสะดุ้งเล่นๆ ไอ้เปาหน้าแดงไปถึงหูก่อนจะหยิบหมอนมาตีหน้าฉันดังปั่ก “หยุดคุกคามกูด้วยสายตาแบบนั้น! มึงมันผู้หญิงไร้สกุลรุนชาติ” “หง๊าว” ฉันแกล้งมันต่อด้วยการทำเสียงแมวอ้อน ไอ้เปาลุกพรวดแล้วขยับไปอยู่ที่มุมเสา ทำให้ฉันระเบิดหัวเราะเพราะสถานะเราสลับกัน “มึงหยุดทำเสียงน่ากลัวเดี๋ยวนี้นะ น่ากลัวกว่าอีห้องผีสิงนั่นอีก!” “อีจิ้ง มึงเหี้ยมาก มึงหยุดทำร้ายหนุ่มเวอร์จิ้นในห้องได้แล้ว” ไอ้นุ่นช่วยเบรก “นี่ถ้ากูไม่ใช่เพื่อนสนิทมึง กูคงคิดว่ามึงผ่านผู้ชายมาแล้วเป็นสิบ” ไอ้เปาเบ้ปากแล้วค่อยๆ เดินกลับเข้ามาตรงปลายเตียงก่อนจะสะดุ้งเฮือกอีกรอบตอนที่ฉันเรียกมัน “อะไรนะที่รัก” “ที่รัก หน้ามึงสิ! เก็บคำนี้ไปเรียกไอ้ผู้ชายจีนที่ขอมึงแต่งงานนู่น” ฉันขำความกะฟัดกะเฟียดของไอ้เปา ก่อนจะเลิกแกล้งมันพลางหันมาคุยกันเรื่องแพลนวันพรุ่งนี้ต่อ เป็นเพราะวันนี้พวกเราเดินกันจนขาแทบขาด ฉันเลยอยากจะนวด แต่พอเปิดดูราคาค่านวดชั่วโมงละเป็นพัน ฉันยอมทนปวดขากลับไปนวดที่ไทยในราคาชั่วโมงละ 250 บาทเสียดีกว่า “ตกลงพรุ่งนี้เราจะไปไหนกันต่อนะ” ฉันถามไอ้นุ่นที่เป็นคนจัดแพลน เนื่องจากทุกอย่างกะทันหันมาก มันเลยเขียนไว้คร่าวๆ ว่าเราจะไปที่ไหนกันบ้าง แต่ไม่ได้มีตารางเวลาเหมือนกรุ๊ปทัวร์ที่ระบุวันเวลาเป๊ะๆ เพราะพวกเราไม่รู้ว่าจะสามารถไปตามเวลาที่เราเขียนไว้ได้รึเปล่า แค่หลงทางก็ปาไปครึ่งวันได้แล้ว “พรุ่งนี้เราจะไปขอผัวที่เจ้าแม่กวนอิมมึง” ไอ้นุ่นว่าแล้วเปิดรูปให้ดู “ขอผัวอีกแล้ว มึงจะขอทุกที่เลยเหรอวะ” ไอ้เปาเบ้ปาก “มึงก็ขออย่างอื่นสิ งาน เงินอะไรแบบนี้ก็ขอได้ แต่เขาดังเรื่องขอผัวไง” ไอ้นุ่นจิ๊ปาก “ถ้ากูเป็นเจ้าแม่ กูคงจะเข้าฝันบอกมึงแล้วว่า ‘หาเองบ้างลูก’ ” “ก็มัวแต่อยู่กับมึงนี่แหละ เลยไม่มีผัวสักที!” ไอ้นุ่นโบ้ยไอ้เปา “เฮ้ย ใช่เหรอ เป็นที่สันดานมึงแล้ว ไม่เกี่ยวกับกู” “ถ้ามึงไม่อยากให้มันขอผัวอีกต่อไป มึงก็เสียสละตัวเองเป็นผัวมันก็ได้นะ เปา ดีออก ไม่ต้องเรียนรู้กันใหม่ด้วย” ฉันเสนอความเห็นแล้วยิ้มหวาน ไอ้เปาชะงักมองหน้าไอ้นุ่นแล้วทำหน้าแหย “เออ งั้นก็ได้” ไอ้เปาเอ่ย ทำให้ไอ้นุ่นหันขวับแล้วทำหน้าเหรอหรา “ฮะ อะไร มึงจะยอมเป็นผัวกูเหรอ?” ไอ้นุ่นก็ทำหน้าแหยอีกคน “เป็นผัวมึงอะไรล่ะ กูหมายถึง กูจะยอมไปขอผัวกับมึง มึงจะไปกี่วัดก็เอาเลย ขอให้เต็มที่ มีร้อยวัดก็ขอไปเลยร้อยวัด กูจะขอผัวให้มึงอีกคน เครื่องรางของขลัง ด้ายแดงมึงก็ขอเขามาถักเป็นเสื้อเลยนะ เผื่อว่าห้อยที่ข้อมือมันไม่พอ ขออย่างเดียวอย่าคิดจะเอากูเป็นผัว!!!” @เช้า 08.00 AM สรุปพวกเราก็ตกลงกันได้ว่าเช้านี้จะไปไหว้เทพจันทรา ที่ วัดเจ้าแม่กวนอิม รีพัลส์เบย์ แน่นอนว่าจุดประสงค์หลักก็เพื่อขอพรให้มีผัว ฉันลองถามไอ้นุ่นแล้วว่าทำไมมันต้องจริงจังขนาดนั้น มันบอกฉันว่า... ‘ก็เผื่อไงมึง มันจะต้องมีสักวัดที่ศักดิ์สิทธิ์บ้างแหละ’ เราตื่นเช้าแล้วผลัดกันอาบน้ำ ด้วยความที่ห้องมันแคบมาก การอยู่อาศัยเลยแออัดไปหน่อย เวลาเดินทำนู่นนี่นั่นทีก็แทบจะชนกัน พอพวกเราเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อยก็เปิดกูลเกิ้ลแมพ เพื่อดูรถไฟฟ้า รถเมล์ที่สามารถนำพวกเราไปถึงวัดได้ การคมนาคมที่นี่ค่อนข้างดีจนฉันย้อนกลับมามองประเทศตัวเองแล้วถอนหายใจนิดหน่อย รถไฟฟ้า รถเมล์มีตารางเดินรถแน่นอน แถมยังดูใหม่ พื้นที่กว้างขวาง ไม่แออัด ในขณะที่อยู่ไทยฉันต้องรถรถเมล์บางสายเป็นชั่วโมง โดยเฉพาะในวันที่ฝนตก แล้วต้องนั่งรถเมล์ธรรมดา อากาศอบอ้าวร้อนชื้นบวกกับการปิดหน้าต่างทำให้ฉันตายได้เลย ไม่แน่ใจว่าฉันกำลังขึ้นรถเมล์กลับบ้านหรือกำลังทำทุกขกริยาเพื่อหาทางตรัสรู้กันแน่! ฉันก็แค่ย้อนอดีตสมัยที่ตัวเองนั่งรถเมล์อะนะ หลังจากที่ฉันซื้อรถเองแล้วก็ไม่ได้ขึ้นไปแออัดบนรถเมล์อีก แต่แออัดบนถนนแทน เพราะรถติดฉิบหาย ถ้าจะผ่านโซนกลางเมือง เผื่อเวลาไปเลยหนึ่งชาติ พวกเรางมทางอยู่พักใหญ่ ก็มาถึงเจ้าแม่กวนอิมจนได้ เช้านี้ตาคนจีนนั่นยังไม่ตื่นขึ้นมา ดังนั้นฉันเลยใช้เวลานั่งคิดว่าจะขอผัวกับเจ้าแม่กวนอิมยังไงดี พอถึงปุ๊ป ไอ้นุ่นก็เดินนำคนแรก ที่นี่ก็ยังมีคนไทยและไกด์เดินถือธงกันให้ควั่ก ไม่ได้ต่างจากวัดหวังต้าเซียน เป็นที่ยืนยันว่าทัวร์สายมูเตลูเป็นที่ชื่นชอบของบ้านเรามากจริงๆ ประตูหน้าวัดก้ยังคงคอนเซ็ปสีแดง ก่อนที่ฉันจะก้าวเท้าเข้าไปในวัด จู่ๆ ไอ้นุ่นก็ตะโกนขึ้นมาดังมาก “ไอ้จิ้ง หยุด!!” ฉันสะดุ้งโหยง เท้าลอยคว้างกลางอากาศแล้วหันมามองมัน “เข้าวัดก้าวเท้าซ้าย ออกจากวัดเท้าขวา มึงถอยหลังกลับมาก่อน” [1]

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more