จิ้งทัวร์ขอผัว l 02.2 l เหล่ากง
1588 Words
จิ้งทัวร์ขอผัว l 02.2 l เหล่ากง
พอฉันอ่านคำแปลฉันก็นิ่งไป... อ่ะ ฉันว่าอีนี่มันกวนส้นตีนฉันแล้ว จู่ๆ มาด่าฉันโง่ได้ไง!!
จะบวกเหรอ ได้!! ด้ายยยยย!!!!
หัวร้อน! ฉันกัดฟันกรามจนเส้นเลือดขมับปูดโปน ไอ้เปากับไอ้นุ่นมองอย่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไม่ทันให้พวกมันได้ถาม ฉันก็เปิดฉากดะทันที
“มึง มันกวนส้นตีนป่ะ อยู่ดีๆ มาด่ากูโง่ ตั้งแต่มาว่าบ้านกูมีกะเทยเยอะแล้วนะ แล้วทำไมฮะ เยอะแล้วหนักหัวมึงอ๋อ” ฉันไม่พูดเปล่าพลางทุบโต๊ะดังปึ้ง! จนอีนุ่นสะดุ้งและคนในร้านหันขวับมาทางเรา
“อีจิ้ง อีเหี้ย เสียงดัง! มีสติ! กูขอ!” ไอ้เปาแทบจะโบกกบาลฉันตอนที่ฉันตบโต๊ะแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย พอทุกสายตาในร้านมองมาทางเรา ฉันก็เริ่มมีมารยาทแล้วกระตุกยิ้มแห่งสยามไปรอบๆ พร้อมก้มโค้งขอโทษ
เวร!
“มันทำไรมึง” ไอ้เปาถอนหายใจยาว ฉันฟ้องทันทีว่าอีจีนนี่มันอาจหาญมากวนประสาทฉันขนาดไหน ฉันนั่งด่าไปร้อยประโยค แม้ใจความสำคัญจะมีแค่ประโยคเดียวก็ตาม พอไอ้เปาฟังจบมันก็ยัดขนมจีบเข้าปากพร้อมให้ความเห็น
“มึงก็ด่ามันคืนดิ ไม่เห็นจะยาก”
“เออ กูด่าแน่!” ฉันมาดมั่นแล้วพิมพ์รัวๆ ไป คนอย่างฉันไม่มีทางที่จะด่าหยาบคายหรอก ฉันจะด่าแบบผู้ดีให้เขาจุกจนตาย จำไว้
ฉันเปิดกูลเกิ้ลก่อนจะเสิร์ชหารูปที่ต้องการแล้วส่งไปให้
ฉันเลือกรูปหน้าปกหนังสือมารูปนึง ที่เขียนบนปกว่า Good manners in minutes (มารยาทดีได้ภายในไม่กี่นาที)
นี่แหละ! เลิศ! เขาจะได้สำเหนียกว่าตัวเองไร้มารยาท
Jing Jing: Send picture… // Good manners in minutes
Jing Jing: I think… u need to read this book. (ฉันคิดว่าเธอจำเป็นต้องอ่านหนังสือเล่มนี้)
Jing Jing: I can give u if u want. (ฉันให้เธอได้นะ ถ้าเธอต้องการ)
ฉันค่อนขอดเขาด้วยภาษาอังกฤษไก่กาของตัวเองก่อนจะเบ้หน้า รอดูปฏิกิริยาว่าเขาจะหงุดหงิดกลับมาไหม แต่ฉันลืมไปว่าคนที่กำลังคุยกับฉันไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษขนาดนั้น สิ่งที่ฉันอยากจะสื่อสารมันเลยกลับตาลปัตรไปซะหมด!
XiXi: ****(ขอบคุณนะ)
XiXi: ;) ;)
ฉันมั่นใจมากว่าเขาไม่ได้กวนประสาท แต่เขามันโง่! เขาอ่านไม่ออกว่าหน้าปกแปลว่าอะไร!!
ไอ้เวร ขอบคุณเรื่องอะไร! หรือฉันหลอกด่าแบบผู้ดีเกินไปวะ ฉันควรทำยังไง พิมพ์ว่า Fuck u ห้วนๆ ไปเลยดีไหม ฉันหัวร้อนหนักกว่าเดิมจากที่คิดว่าตัวเองจะสงบสติอารมณ์ได้ มือเริ่มขยุ้มหัว อยากจะกรี๊ดๆๆๆ แต่บังเอิญอยู่ในที่สาธารณะ
“เป็นอะไรอีกล่ะ ด่าแล้วมันสวนเหรอ?” ไอ้เปาส่ายหัวก่อนจะตักอาหารใส่ในจานฉัน ฉันเงยหน้าสบตากับมัน อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง ถ้าเขาสวนก็ดีสิ อีนี่นอกจากจะไม่สวน ยังไม่รู้ด้วยว่าโดนฉันด่า!!!
คุยกับเขาไม่รู้เรื่อง แต่หัวร้อนฉิบหายเลยโว้ยยยย!!!
“โอ๊ยยย เช่าหนี่มา! แม่มึงตาย! Mother fucker! กูต้องด่าเป็นภาษาอะไรถึงจะรู้เรื่องเนี่ย! โมโหแล้วนะเว้ย อุ่” ฉันที่กำลังโวยวายถูกไอ้เปาเอาติ่มซำยัดปากชิ้นเบ้อเริ่ม ฉันชะงักแล้วเลื่อนไปสบตากับมัน ได้แต่อู้อี้อยู่ในลำคอ
“จะด่ามึงก็กลับไปด่าที่โรงแรมนะ มึงด่างี้มันไม่รู้หรอก แต่คนที่นั่งโต๊ะใกล้มึงอ่ะ เตรียมกระทืบมึงแล้วมั้งจิ้ง ไอ้เวร!”
เออ ลืม... อยู่ร้านอาหาร หัวร้อนดังไปหน่อย
แถมยังตะโกน เช่าหนี่มา ที่แปลว่า X แม่มึง ในร้านติ่มซำที่เต็มไปด้วยคนที่ฟังภาษาจีนออก... เหมือนกลัวชาติอื่นจะน้อยใจฟังไม่ออกเลยบอก Mother Fucker ตามไปด้วย
อ่ะ อีจิ้ง มึงต้องหยุดก่อนที่ทุกคนในร้านจะกระทืบมึง... ฉันเตือนสติตัวเองด้วยการนับว่าในนี้มีคนกี่คน ส้นเท้ากี่คู่เพื่อจะได้เลิกตบโต๊ะและโวยวาย...
ใจเย็น... ฉันต้องใจเย็นให้เหมือนพระโพธิสัตว์ ที่เตรียมตรัสรู้ในชาติหน้า
หายใจเข้าลึกๆ
สู้ดดดดดด... โอเค ฉันโอเคแล้ว
“โอเคยัง?” ไอ้นุ่นหันมากระซิบด้วยความเป็นห่วงว่าเพื่อนจะโดนกระทืบตาย ฉันพยักหน้าก่อนจะเอามือถือเก็บในกระเป๋าแล้วตั้งหน้าตั้งตากินไปเงียบๆ
@โรงแรม
ฉันไม่รู้ว่าฉันสามารถเรียกมันว่าโรงแรมได้รึเปล่า เพราะไอ้นุ่นจองห้องจาก Air bnb ด้วยราคาหนึ่งพันห้าร้อยบาท ถ้าเราพักอยู่ที่ประเทศไทย ราคาอาจจะตามมาตรฐานโรงแรม แต่ถ้าเลือกดีๆ พวกเราอาจจะได้โรงแรมห้องใหญ่ที่คล้ายคอนโด มีห้องนั่งเล่นและระเบียงพร้อม หรือไม่ก็ห้องนอนที่กว้างขวางขนาดที่เอาหมามานอนเล่นได้ ตีลังกาสามรอบก็ยังมีพื้นที่เหลืออยู่
แต่ที่นี่คือฮ่องกง ฮ่องกงที่ราคาที่ดิน สิ่งปลูกสร้างแพงสุดสุด ห้องราคาพันห้าของที่นี่ไม่ได้กว้างใหญ่อย่างที่พวกเราคิด มีเตียงเพียงหนึ่งเตียง หัวและปลายเตียงชนกำแพงอย่างพอดี ไม่มีแม้แต่ที่ให้ฉันละเมอนอน เดินลงจากเตียงเพียงสองก้าว คุณจะเจอกับห้องน้ำเล็กแคบขนาดที่เดินเข้าไปแล้วหมุนตัวไม่ได้ ต้องเดินออกมาหมุนตัวข้างนอก
“นุ่น ที่นี่มันค่าห้องแพงหรือมึงควายเลือกห้องผิด” ฉันกับไอ้เปามองหน้ากันด้วยท่าทีเครียดๆ เรามีกันสามคน เตียงที่ฉันเห็นมากสุดก็ 3.5 ฟุต คิดไม่ออกเลยว่าจะนอนเบียดกันยังไง คงต้องมีใครสักคนนอนพื้น
“เหี้ยเอ๊ย มึงดูดิ ภาพที่มันลงเหมือนกว้างจะตายห่า” มันเปิดแอพพลิเคชั่นยื่นให้ฉันดู
เอาล่ะ ฉันจะไม่โทษมัน เพราะสิ่งที่มันยื่นให้ฉันดู กับความจริงที่ฉันเห็นมันโคตรจะต่างกันเลย คือเขาไม่ได้หลอกลวงอะไร แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าอีเจ้าของห้องทำยังไงถึงถ่ายให้ดูกว้างขนาดนั้นได้
ที่นี่เหมือนอพาร์ตเม้นห้องเช่าซะมากกว่า เป็นตึกใหญ่ๆ ที่เข้ามาแล้วจะมีห้องแยก ออฟฟิศแยกไปอีกส่วน เรียกว่าใช้พื้นที่ทุกตารางเมตรได้คุ้มค่ามากๆ
มันคงแพงเพราะพวกเราดันเลือกย่านที่ติดรถไฟฟ้า และต้องการหาราคาถูก มีที่อีกมากมายที่ใหญ่กว่านี้ และแน่นอนว่าราคาก็ไม่ธรรมดา สำหรับพวกงบน้อยอย่างเรา ก็คงจะต้องอยู่แบบนี้ไปก่อน
“กูจะนอนยังไงวะ เอาเบาะมาปูล่างเตียงก็ได้แหละ แต่ถ้าพวกมึงปวดเยี่ยวคือมึงต้องข้ามหัวกูไปเหรอ” ไอ้เปามองเข้าไปในห้องที่พื้นที่จำกัดมากๆ
อย่างที่ฉันบอกแค่สองก้าวลงจากเตียงถึงประตูห้องน้ำ และถ้าไอ้เปานอน มันก็จะเป็นทางเดินไปห้องน้ำพอดี ส่วนกระเป๋าเดินทางของพวกเราเหมือนจะต้องเอาไว้ด้านนอก
“เล็กกว่าโฮสเทลแถวสุขุมวิทที่กูเคยนอนอีก” ไอ้เปาบ่นอุบ
“มึง ที่นี่มันแพงไง” ไอ้นุ่นเอ่ย
“เออ กางเต็นท์นอนข้างนอกไหมล่ะ” ฉันกวนประสาท “อยากนอนกว้างๆ มึงก็ไปนอนบนทางเดินสถานีรถไฟฟ้าอ่ะ ถ้าตำรวจไม่จับมึงก็แล้วไป”
“ไอ้ควายจิ้ง ปากมึงก็เป็นซะแบบนี้ ต่อให้มีพระ มีเทพเจ้าอะไรของมึงช่วย ก็ไม่มีหรอกผัวน่ะ” ไอ้เปาด่าสวนจนฉันเบ้หน้า
ติ๊ง
เสียงมือถือดังขึ้นหลังไอ้เปาด่าฉันจบ ฉันยู่หน้า พลางหยิบมือถือขึ้นมาดูว่าใครส่งอะไรมา ปรากฏว่าเป็นไอ้เวรที่ทำฉันหัวร้อนเมื่อตอนกลางวัน
“ใครส่งไรมา” อีนุ่นชะโงกหน้ามาเสือก
XiXi: Send picture
“ไอ้คนที่กวนประสาทกูตอนแดกติ่มซำไง ส่งรูปอะไรมาก็ไม่รู้ เดี๋ยวกูจะด่ามัน มึงคอยดู”ฉันประกาศกร้าวถึงเจตนารมณ์ พร้อมกำลังคิดคำด่าเด็ดๆ ที่จะทำให้เขาบล็อกฉันในทันที ทว่ายังไม่ทำอะไร พอฉันกดเข้าไปดูรูป ฉันก็เงียบ
“กูแนะนำวิธีด่าคนจีนจนเกลียดขี้หน้ามึงให้เอาปะ?” ไอ้เปาทำท่าสนุกแล้วแนะนำฉัน
“ไม่ต้อง กูไม่ด่าละ”
“ไมวะ” ไอ้เปาย่นคิ้วงง เพราะก่อนหน้านี้ฉันยังมีสปิริตอย่างแรงกล้าที่จะด่าไอ้บ้านี่ ฉันยกมือถือขึ้นให้มันกับไอ้นุ่นดูว่าเขาส่งรูปอะไรมา ไอ้เปาก็งงเข้าไปอีก
“ทำไมอ่ะ รูปมันนิ”
เป็นรูปเขาที่นั่งอยู่บนรถไฟ ใส่หูฟังเหมือนกำลังจะไปไหนสักที่ เห็นแค่เสี้ยวหน้า แต่ดูท่าทางผิวพรรณ เค้าโครงจะเป็นไทป์ฉัน
“ใช่ไง หล่อ กูให้อภัยได้”
[2]
ก็แค่นั้นแหละ 5555555
อีแม่ ความหัวร้อนก่อนนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นเหรอ
ชอบจุดยืนในความเปลือกของจิ้งมาก
อ่อมมมมมม เธอจะเป็นคนแบบนี้ไม่ได้ปะ 555555
- Writer
