สุดเซอร์ไพรส์กับเจ้านายสุดหล่อ
“ไงยะ ยังทำใจไม่ได้เหรอ” นั่งเหม่อๆ มองจานข้าวขณะในร้านอาหารที่ไม่ไกลจากโครงการใหม่ที่ฉันมาทำงาน พร้อมกับเซลล์อีกหลายคน แน่นอนมียัยกรกนกด้วย ดีที่อิพี่เรไม่ได้ย้ายมาโครงนี้ด้วยกัน ทำให้หายใจโล่งปอด มีมลพิษทางสายตาแค่ยัยกรกนกก็ลำบากมากพอแล้ว
“ทำใจอะไร” ฉันหันไปถามเสียงห้วนที่อีกฝ่ายถือโอกาสมานั่งร่วมโต๊ะโดยที่ไม่ได้เอ่ยปากอนุญาต ทั้งที่ในร้านมีโต๊ะว่างเหลือเฟือ
“อ้าว ก็นั่งหน้าเศร้าๆ แบบนี้ ไม่ใช่เพราะยังทำใจไม่ได้เรื่องพี่เรหรือไงล่ะ”
“อ๋อ...เรื่องนั้น ฉันมูฟออนไปตั้งแต่วันแรกที่บอกเลิกเขานั่นแหละ” เจอคุณเตนท์เข้าไปฉันจะมีแก่ใจคิดถึงใครได้อีกล่ะ ทุกวันนี้ก็แทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะคิดถึงเขา คิดถึงสัมผัสอันเร่าร้อนเหมือนคนติดเซ็กซ์อยู่ทุกคืน นอนกระสับกระส่ายหลายชั่วโมงกว่าจะหลับตาลงได้
“พูดแบบนี้แปลว่าเจอคนใหม่แล้ว”
“ย่ะ คนใหม่หล่อ รวย เพอร์เฟกต์”
