นิพนธ์คิ้วกระตุก “ว่ายังไงนะ”
เมธาวีเงยหน้ามองคนข้างกายด้วยสายตาประหลาดใจ เพราะเตรียมการมาแค่แนะนำตัวเท่านั้นก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องออกรับหน้าเธอแทนก็ได้
ปวริทหันมาส่งยิ้มให้เมธาวีแล้วหันไปตอบว่าที่พ่อตาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ผมรักคุณเบลครับ รักทุกอย่างในตัวตนของเธอ ผมรู้ว่าคุณพ่อเป็นห่วง แต่ผมจะไม่ทิ้งเธอไปแน่นอนครับ ผมจะดูแลเธออย่างดี”
นิพนธ์ฟังคำตอบแล้วจ้องมองอย่างไม่สบอารมณ์ เจ้าคนตรงหน้าอยู่ ๆ ก็ออกหน้ามารับแทน เขาไม่ชอบผู้ชายคนนี้ เพราะรูปร่างหน้าตาดูหล่อเหลาและอ่อนโยนเกินไป กลัวว่าเป็นพวกแมงดาที่เข้ามาหลอกลูกสาวของตน
“ลื้อน่ะ ทำงานอะไร เงินเดือนเท่าไหร่ มีดีอะไรมาดูแลลูกสาวอั๊ว” นิพนธ์ถามด้วยน้ำเสียงดูแคลน
“ป๊า!” เมธาวีมองพ่อของตัวเองอย่างไม่พอใจ
ปวริทกระชับมือแน่นพลางหันไปบอกเป็นนัยว่าไม่เป็นไร จากนั้นค่อยตอบคำถามของนิพนธ์
“ตอนนี้ผมทำงานรับจ้างอิสระครับ เงินเดือนหนึ่งแสนต้น ๆ
