ห้องอาหาร Asen+
ในขณะที่นิพนธ์จ้องมองปวริทไม่วางตา ทว่าเจ้าตัวกลับเอาแต่ป้อนอาหารให้ภรรยาอย่างไม่สนใจสายตาของใคร
“ที่รัก... เกี๊ยวกุ้งอร่อยนะครับ มา…ผมป้อน อ้าม...” ปวริทคีบเกี๊ยวกุ้งจิ้มน้ำจิ้มบ๊วยแล้วยื่นให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย พลางใช้มือรองไว้ด้วย เพื่อป้องกันไม่ให้น้ำจิ้มหกใส่เสื้อผ้าของเธอ ราวกับบอกว่าเขาจะเป็นคนรองรับทุกความสกปรกเอง
สายตารักใคร่เหมือนโลกทั้งใบมีกันเพียงสองคน ทำให้เมธาวีถึงกับขนลุกชัน ขนาดมีภูมิต้านทานอยู่ก่อนแล้ว แต่รอยยิ้มน้ำผึ้งเดือนห้าของเขา กลับทำลายกำแพงของเธอเสียย่อยยับ การแสดงของเขามันช่างไร้ที่ติจริง ๆ ถึงขั้นทำให้นิพนธ์กับญาติ ๆ อ้าปากค้างได้ขนาดนั้น
“ค่ะที่รัก” เสียงหวานตอบกลับพลางรับเกี๊ยวกุ้งเข้าปากอย่างยินดี เธอเคี้ยวอย่างช้า ๆ ลิ้มรสชาติชุ่มฉ่ำของเนื้อกุ้งและรสหวานของน้ำจิ้มบ๊วยที่แตกซ่านอยู่ในปาก มันหวานเหมือนกับสายตาของปวริทที่มองมาไม่มีผิด
