โฮสต์เร้ารัก

ตอนที่ 4 เสนอตัว (3)

“สามี!” ปวริทตกใจจนเกือบทำแก้วหลุดมือ พลางคิดว่าอยู่ ๆ โชคก็เข้าข้างเขาเสียแล้ว หากเขาได้กลายเป็นสามีของเมธาวีแล้วจะเป็นยังไง แค่คิดว่าได้ตื่นขึ้นมาเห็นใบหน้าของคนที่รักเป็นคนแรก ก็รู้สึกดีเป็นบ้าแล้ว ยิ่งถ้าได้ทำกิจกรรมเหมือนสามีภรรยาจริง ๆ คงมีความสุขจนจุกอกตาย

เมธาวีตวัดสายตามองค้อนเบา ๆ

“อย่าลืมคำว่ารับจ้างสิ”

ปวริทยิ้มเจื่อน ก่อนหลอกล่อด้วยคำถามที่ลึกขึ้น

“แล้วต้องการคนไปเป็นสามีทำไมเหรอครับ”

เมธาวีเหลือบมองคนถามอย่างชั่งใจ เธอจะพูดออกไปดีหรือไม่ แต่ก็ต้านแรงกดดันในใจไม่ได้ หากไม่ระบายความอึดอัดนี้ออกมาบ้าง เธอคงอกแตกตายในสักวันแน่ ๆ เมื่อตัดสินใจแล้ว หญิงสาวจึงได้เล่าเรื่องราวทุกอย่าง ความจริงเธอควรจะหยุดเพราะไม่อยากถูกมองว่าสมเพช แต่ยิ่งได้รับการปลอบโยนจากอีกฝ่าย ก็ยิ่งทำให้เธอพรั่งพรูความรู้สึกออกมาราวกับสายน้ำไร้สิ่งกีดขวาง

ปวริทฟังจนจบก็ทั้งเห็นใจและโกรธเคืองแทน ไอ้ชั่วนั่นกล้าดียังไงมาหลอกลวงแล้วขโมยเงินของพี่สาวคนสวยไป ถ้าจับได้ เขาจะลากมันเข้าคุกด้วยตัวเองเลย

“ถ้าป๊ารู้เข้า ฉันคงต้องผูกคอตาย” เมธาวีกุมขมับอย่างสิ้นหวัง อีกไม่กี่วันก็ถึงเวลาที่จะต้องพาผู้ชายไปแนะนำตัว เธอไม่อยากถูกกดดันจากครอบครัวอีกต่อไปแล้ว

ถึงแม้ว่าปัญหาของเมธาวีจะน่าเห็นใจ แต่ปวริทก็ยังใช้ความเศร้านั้นเป็นเครื่องมือเพื่อสร้างโอกาสให้กับตัวเอง

“ถ้างั้น คุณก็จ้างผมสิครับ”

“จ้าง? คุณ?” เมธาวีมองด้วยความสงสัย

ปวริทพยักหน้า ริมฝีปากแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์

“เดือนหน้าผมก็ลาออกจากที่นี่แล้วครับ ผมกำลังจะตกงานพอดี คุณเบลอยากจ้างผมไหมครับ”

เมธาวีรู้สึกเหมือนกำลังถูกปีศาจกระซิบล่อลวง ความจริงปวริทก็เป็นคนรู้จักกันมาก่อน เธอย่อมแสดงละครคู่กับเขาได้อย่างสนิทใจ อีกทั้งรูปร่างใบหน้าของเขาก็อาจทำให้นิพนธ์และญาติ ๆ ไม่กล้าหาข้อติต่อหน้าเธอได้อีก แต่มันจะราบรื่นเกินไปหน่อยหรือเปล่า

“ค่าตัวของคุณน่าจะแพงเอาเรื่อง ฉันคงจ่ายไม่ไหว”

ปวริทยิ้มกริ่งพลางขยับตัวเข้าใกล้ เขาสัมผัสได้ว่าเมธาวีกำลังโอนอ่อนไปตามการหลอกล่อของเขา คงต้องลงมือให้หนักขึ้นอีกสักหน่อย

“ค่าตัวผมคุณไม่ต้องจ่ายก็ได้ครับ แลกกับการให้ผมทำหน้าที่สามีของคุณตลอดสามเดือนก็พอ”

เสียงกระซิบของปวริททำให้ร่างกายของเธอร้อนขึ้นอย่างน่าประหลาด เธอหอบหายใจแรงขึ้น ก่อนช้อนสายตามองราวกับถูกเขาดึงดูด

“หน้าที่ของสามี ยังไง…”

ริมฝีปากหยักยิ้มกว้าง ใบหน้ารูปสลักโน้มเข้าใกล้ใบหูของหญิงสาวมากกว่าเดิม

เขารู้ว่าอีกฝ่ายแสร้งเป็นไม่รู้ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขาหมายถึงอะไร

“ในเมื่อคุณเบลไม่รู้ งั้นคืนนี้ ถ้าคุณยินยอม... ผมจะทำให้ดูเป็นตัวอย่าง”