MY mom went to the chapel at nang matapos siyang magdasal ay naupo siya sa tabi ko. Mattheus is buying us something to eat kahit hindi ako sigurado kung makakakain ba ako.
Ilang oras na nang matapos ang operasyon ni Dad at nang ilipat siya sa ICU, ngunit wala pa rin itong malay. Patagal nang patagal ay lumalala rin ang aking anxiety at kung ano-ano ang aking iniisip.
Napatitig ako kay Mommy. Halatang malungkot siya at malalim ang iniisip pero hindi naman siya kasing emosyonal ko. I was an emotional mess earlier. Hindi ko napigilang umiyak habang yakap-yakap ako ni Mattheus. Ngayon, mas okay na naman ako.
“You’re so strong, Mom,” sabi ko sa aking ina. Nakuha ko ang atensyon niya. “Hindi ko man lang nakita na umiyak ka. Samantalang ako…”
Nasamid ako sa sarili kong mga salita. Kahinaan ko
