The Darkest Obsession

KABANATA 3

IT’S MY WEDDING DAY.

Hindi kagaya ng nakararaming babae na magpapakasal, hindi ako masaya sa araw na ito. Not in the slightest bit. Kung may nararamdaman man ako, sama ng loob para sa pakakasalan ko.

I can actually run away. Iiwanan ko ang lahat dito at hayaang mapahiya ang groom ko dahil hindi siya sinipot ng bride niya. But on the side note, that will heavily reflect to my family’s reputation, too. Ayoko silang idamay. Isa pa, I have my plans. Ginagawa ko ito para sirain ang buhay ni Mattheus, after I get what I want, I will fvcking leave him with his miserable life I will put him into.

Susuutin ko na ang wedding gown ko ngunit pinatigil ko nag-aasikaso sa akin. Tumayo ako sa kinauupuan ko at humarap sa kanya. Kinuha ko ang wedding gown mula sa kanya and I smiled at her; the sweetest smile I can pull off.

“You can leave me. Ako na ang bahala sa sarili ko.” Halatang nagulat ang babae sa sinabi ko ngunit hindi rin naman nagreklamo.

Magalang itong nagpaalam sa akin bago lumabas ng silid at iwanan akong mag-isa.

Napatingin ako sa wedding gown ko at nawala agad ang aking ngiti. It’s beautiful, actually. Pinagawa pa ito sa sikat na designer dito sa Italy. Too bad, huh? I couldn’t wear it.

Inihagis ko ang wedding gown bago tawagin ang babaeng guard ko na naghihintay lamang sa kung anong ipag-uutos ko.

“Get my gown.” I have a better gown to wear for this special day.

Humarap ako sa salamin. Maganda rin ang pagkakaayos sa akin. I look nice, I can barely recognize myself.

Kinuha ko ang wet tissues at binura ang make-up sa mukha ko. I still have 1 hour to do my things bago magsimula ang seremonyas ng kasal.

Unlike a normal wedding ceremony in which the parents would walk the bride to the altar, maglalakad akong mag-isa. Also, this is not a church wedding because my groom’s family wants the wedding ceremony to be held in their grandiose house. I don’t mind. After all, I don’t really care about this wedding.

Nakasara sa harapan ko ang malaking pinto ng hall kung saan gaganapin ang kasal ko at napatingin ako sa dala kong bulaklak. I called Cosimo and he gave me the flowers that I want at tinapon ko ang hawak ko kanina.

When the double doors opened, I smiled sweetly, na akala mo ay ito ang pinakamasayang araw sa buhay ko.

Nagpalakpakan ang lahat pero mabilis iyong nawala nang pumasok ako sa loob ng hall at nagsimulang maglakad.

Some are in shock, I even heard them gasping. May ilan na napatigil sa ginagawa nilang pagkuha ng litrato nang makita nila ang ayos ko. But still, I remain smiling to all of them.

Nang tumingin ako sa lalaking naghihintay sa akin, nakita ko ang dilim ng mga mata niyang nakatingin sa akin na mas madilim pa sa suot kong wedding gown.

I am wearing a black gown instead of my white wedding gown. I am holding red spider lilies as my flower instead of some aesthetically pleasing flowers. My make-up is dark, matching my black wedding gown. Kung hindi mo ba naman malaman kung gaano ako kasaya sa kasal na ito, ewan ko na lang.

Oh, by the way, the red spider lily flower means death and bad luck. Isn’t it a nice flower for this occasion?

I smiled triumphantly nang makita ko ang inis sa mukha ng pamilya ng mapapangasawa ko, though they are trying to put a smiling face kahit nararamdaman kong gusto na nila akong ibitin.

But my happiness was short-lived nang makita kong ang madilim na ekspresyon ng mapapangasawa ko ay dahan-dahang napalitan ng isang pagngisi. Like he finds this entertaining or something.

I grip the flower so hard; it almost snaps in two and fell to the ground.

Tumigil ako sa harapan niya. I didn’t expect to see him smirking like this! Gusto ko, maramdaman niya how much I hate him. Bakit parang natutuwa pa siya?

“Hello, my future wife,” pagbati niya sa akin bago ako tingnan mula ulo hanggang paa. “You look gorgeous as ever.”

I want to rip that sardonic smile na mayroon siya ngayon. I want to punch his face! Hindi ko malaman kung ganito lamang ang pinapakita niya dahil maraming tao o talagang natutuwa siya sa suot ko imbis na mainis?

“I know right. I like my black gown more. You know, smells like happy marriage life…and death. Your death.” Kahit gaano kadilim ang sinabi ko, nagawa ko pa ring ngumisi sa kanya.

Hinawakan niya ang kamay ko at inilagay iyon sa may forearm niya. Lumapit siya sa may tainga ko at bumulong.

“Uh-huh. But I prefer red, bella. It smells like blood. Your fvcking blood.”

Nagtitigan kami sandali. For the onlookers, we looked happy about this and were flirting with the whisperings and shits. They didn’t know we were actually having a silent war and trying to kill each other in our minds.

Halos hindi ko pakinggan ang seremonyas. Ang gusto ko na lamang ay matapos ang kasal na ito.

Nang tanungin ako if I am taking this man as my husband, I want to say I don’t, out of pure spite for him, but I still said I do.

Nang marinig ko ang mga katagang for better, for worse, at iyong ‘till death do us part ay parang gusto kong masuka.

Alam ko na napanssin iyon ni Mattheus at imbis na mainis ko siya sa mga ekspresyon ng mukhang pinapakita ko sa kanya, nakikita ko pa siyang sarkastikong ngumingiti.

Damn, this man. I hate him!

When it’s the “you may kiss the bride” na, nag-iwas ako ng mukha kay Mattheus kaya sa gilid ng labi ko tumama ang labi niya. Sa mata ng iba, we really kissed.

Natapos ang seremonyas at nasa reception na kami. People are congratulating us at may mga gusto silang ipagawa na tradisyon sa amin bilang bagong mag-asawa, kulang na lamang ay sabihin ko sa kanila na hindi ko iyon gagawin.

My mother is smiling at me the whole time. Kahit papaano ay umaayos ang mood ko dahil sa kanya. My father and my brothers, on the other hand, hindi mo masabi kung masaya ba sa nangyayari o hindi.

I slightly flinched when I felt Mattheus's hand resting on the backrest of my chair. I glared at him para lang maipaabot ko sa kanya na hindi ako masaya.

“I couldn't wait for this to be over so I could have you for myself.”

Hah! As if! I want to spit on his face and tell him I am not letting him touch me.

“In your f*****g dreams.” Gusto kong bawiin ang sinabi kong iyon dahil alam kong hindi nakakatulong sa akin ang ganoong rebuttal pagdating kay Mattheus.

“You really want to know what my dream is?” Mas inilapit niya sa akin ang mukha niya. Inapakan ko ang paa niya nang sa ganoon ay tumigil siya sa binabalak niyang gawin. The brute didn’t even wince when I stomped on his feet with my heel.

“No, because I don’t give a fvcking fvck about it.”

Tumayo ako sa kinauupuan ko at nagkunwari na nakikisalamuha sa mga bisita kahit ang gusto kong mangyari ay gilitan sa leeg si Mattheus—maybe not now, Maxine. May pakinabang pa siya sa ‘yo. Until then, stop your murderous thoughts.

“Ate…”

Tumigil ako sa pakikipagkwentuhan sa isang matandang babaeng hindi ko naman gustong makausap. Nilingon ko ang tumawag sa akin at nakita ko si Yvo, ang bunsong kapatid ko.

I excused myself to the old lady before I strode towards my brother.

“What?” tanong ko sa kanya.

Tumingin siya sa paligid at nang mapansin na walang makakakita sa amin ay may inabot siya sa akin.

“What is this?” Alam ko na capsule ito pero hindi ko alam kung para saan.

“Sleeping pills. I don’t know, maybe you need that against your husband.” Hindi nakawala sa akin kung paano niya idiin ang huling salitang sinabi niya.

“You think I need this? I can defend myself if Mattheus tries to force himself to me.” Sinubukan kong ibalik kay Yvo iyon pero hindi niya kinuha sa kamay ko.

“Keep it. You’ll never know when you will need that.” Huminga siya nang malalim. “If you need something more potent than that, just tell me.”

Nginisian ko si Yvo at humalukipkip. “How thoughtful of you, little brother. Scared that my husband will hurt your sister? Bo-hoo. As if I will let him lay a hand on me—”

“If he ever does, we will be the one to maim him, Ate.” Lumapit pa si Yvo sa akin. Mas madilim na ang ekspresyon niya ngayon kumpara kanina. “I don’t know what you were up to, but I know you just want to marry him for a reason, at least, that was what we were thinking—Silver and I. So, whatever it is, just be careful. The Mattheus is not someone to be played with. He has a reputation, too. You know that.”

Umalis na si Yvo matapos sabihin sa akin ang mga salitang iyon. Hindi ko malaman kung matatawa ba ako o mata-touch dahil nag-aalala ang dalawang kapatid ko sa akin, and although they know I can take care of myself, alam ko rin kung bakit sila nag-aalala.

Mattheus is a monster. Behind his sarcastic smile is a brutal monster lurking in the shadow; a cunning one. Ang pagngiti niya ay front act lang niya para makuha ang loob mo. There was something more to him. Ano pa at pride siya ng kanyang ama? Even Dad respects him.

That to be said, hindi ko pa nakikita in action si Mattheus. Kaya hindi ko alam kung gaano siya nakakatakot.

Itinago ko sa bulsa ko ang sleeping pills. Pag-uwi namin, I will make myself clear with him. I will set my rules at kailangan niyang pumayag doon.

Bumalik na ako sa upuan ko. The moment na magkatinginan kami ni Mattheus, nakita ko na naman ang sarkastiko niyang ngiti sa akin. Nginiwian ko lang siya bago umirap sa kanya.

I am going to live in their house at mukhang mahihirapan man akong mag-adjust na mapalayo sa pamilya ko, kakayanin ko. Kagaya ng parati kong sinasabi: small sacrifices for the better good.

Nang matapos ang reception ay nagpaalam na ako sa pamilya ko. Uuwi na kasi ako ngayon sa bahay nina Mattheus. Ang alam ko ay napadala na rin doon ang mga gamit ko.

Tahimik lamang akong nakasakay sa kotse. Nakatingin ako sa mga buildings na nadaraanan namin. I hate to breathe the f*****g same air as this motherfucker besides me—who—by the way is my husband.

In retrospect, I shouldn’t have listened to Tatiana’s suggestion. Dapat pala nag-isip na lang ako ng sarili kong paraan. Akala ko, makakayanan kong makasama si Mattheus, wala pa nga kaming isang araw na magkasama, gusto ko na siyang itulak sa bangin, so tomorrow I will be a widow.

“Tonight, we will consummate our marriage.”

Simula nang sumakay kami sa kotse na ito, ngayon ko lang siya binigyang atensyon dahil sa sinabi niya.

“The f**k we will!” Hinarap ko siya nang nakataas ang noo. “Let me be clear. I have my rules set, Mattheus. First, you’re not going to fvcking touch me and force me to do things I don’t want to. Second, we will sleep in separate rooms. It’s already a torture to live in the same house as you, lalo na kung magkasama pa tayo sa kuwarto. Third, I am maintaining my last name. I wouldn’t change to yours. Kung gusto mo ikaw ang magpalit sa Montecalvo.”

Marrying this asshole is one thing, but changing my surname to carry his family is a whole different story. I don’t want to submit myself to him fully. I don’t want him to have any control over me.

Normally, Dad’s rule about last name will apply here, ngunti dahil makapangyarihang pamilya rin ang De Crescenzo, hinayaan na ni Dad na hindi magpalit si Mattheus. But that doesn’t mean I will change mine.

“But that's the best part of this marriage.” Kahit mukha siyang seryoso, his tone is oozing with sarcasm. Damn, I really hate this guy. I can't stand him.

Tiningnan ko lang siya at dahan-dahang pumorma ang ngisi sa kanyang labi.

“You know, the unlimited sex.”

“I told you before, I have my conditions. Fvcking deal with it.”

Iniwasan ko na ulit siya ng tingin. Humalukipkip ako at pinagmasdan muli ang labas ng bintana.

“Too bad, huh? But fine. I am no rapist, so I wouldn't force you from doing anything you do not want to do. But I wonder…” he trailed off, at kahit hindi ako nakatingin sa kanya alam kong nakangisi na naman siya. “Until when you can keep up that tough act, bella.”

May pakiramdam akong hindi titigil si Mattheus hangga’t hindi niya nakukuha ang gusto niya. Titibagin niya ang pader na pilit kong binubuo sa pagitan naming dalawa at pipigilan ko siyang makuha ang gusto niya.

Marriage is war, and I am going to win it.