เวลาต่อมา...
“ลูกเขยพ่อใหญ่บ้อ...”
“แม่นแล้ว ผัวลูกสาว” พาทิศหันไปมองใบหน้าของบิดาของกระถิน ท่านมีความสุขที่เดินไปบอกคนทั้งตลาดว่าเขาเป็นลูกเขย แม้นว่าจะไม่ได้มีอาชีพใด ๆ แต่พอเดินผ่านสาวใหญ่ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ากระถินน่าอิจฉาได้ผัวหล่อ พาทิศรู้สึกเคยชินกับการถูกชมว่าหล่อ ชายหนุ่มรู้สึกเฉย ๆ กับคำคำนี้
“เสร็จแล้วก็เอาไปเข่งไปไว้บนรถ...” เหน่งกวักมือเรียกพาทิศให้มาช่วยกันยกเข่งผลไม้กลับขึ้นไปบนรถกระบะคันเก่า
“ทำงานแล้วโบนัสนำเด้อลุง” (ทำงานเสร็จแล้วขอโบนัสด้วยนะลุง)
“โบนัสอะไรเหรอ” พาทิศได้ยินเหน่งเอ่ยปากบอกพ่อตา เขาก็เลยเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เหล้าขาวขวดน้อย” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มบาง ๆ ให้กับใบหน้าของเหน่ง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาสามารถคุยกับเหน่งรู้เรื่องแถมยังคุยถูกคออีกด้วย
“หงอย ๆ นะ พี่กระถินงอนใช่ไหมล่ะ เห็นนะก่อนมา” พาทิศไหวไหล่ขึ้น เธองอนเขาจริง ๆ ชายหนุ่มรู้สึกผิดที่ค
