พลิกเกมรักมาเฟีย

ตอนที่สอง 6

“หลิงหลิง... พี่ชายของเธอกับถังเหว่ยหลงไม่ได้มีท่าทางไม่ชอบกันเลยนะ... เขาสองคนเจอกันเมื่อครู่ฉันนึกว่าเขาจะยิงกันโป้งป้างเพราะลูกน้องถังเหว่ยหลงเต็มไปหมดแต่เขากลับพูดจากันดีตอนแรกเธอบอกว่าสองคนนั้นไม่ถูกกัน”

ตอนที่เดินทางไปตามหาภพเทพราชาวดีนึกขึ้นได้ถึงเรื่องสองมาเฟียหนุ่ม... หล่อนจึงถามหลิงหลิงก่อน

“ก็หันมาจับมือกันแล้วเธอจำยัยผู้หญิงที่ฉันบอกว่าพี่ชายฉันรักแต่มันไปเป็นเมียเก็บถังเหว่ยหลงแล้วหนีมาได้ไหมพี่ชายฉันเองก็ไม่เอาผู้หญิงคนนั้นแล้วตอนแรกที่ผิดใจกันเพราะแม่นั่นไปๆ มาๆ ระหว่างพี่ชายฉันกับถังเหว่ยหลงจนผู้ชายเลิกแย่งและเกี่ยงกันไม่มีใครยอมรับคนมั่วอย่างแม่นี่พอไม่มีใครสนใจหล่อนเลยไปมีเป้าหมายใหม่เป็นเจ้าพ่อกาสิโนที่มาเก๊า... พอความระแวงแคลงใจหมดลงถังเหว่ยหลงกับพี่ชายฉันก็เลยหันหน้าเข้ามาคุยกันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิม... พี่ชายฉันยืนยันที่จะแต่งงานยิ่งทำให้พวกเขาคบกันได้อย่างสนิทใจไม่หวาดระแวงแต่ฉันยิ่งกังวลมากขึ้นเพราะว่าถ้าคนที่พี่ฉันจะแต่งงานด้วยคือยัยแนตตี้... ชีวิตที่สงบสุขของตระกูลฉันคงจะจบลง”

“นั่นเป็นสาเหตุที่เธอรีบให้ฉันมาขัดขวางพี่ชายเธออีกรอบใช่ไหม...” ราชาวดีพยักหน้าเข้าอกเข้าใจ... “แต่น่าตลกดีเนาะพี่ชายเธอกับถังเหว่ยหลงทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิงคนเดียวคืนดีกันเพราะผู้หญิงคนเดียว”

“ยัยนั่นน่ะสวยมากฉันเห็นยังตะลึงเลยเขาเรียนที่เดียวกันกับพี่ชายฉันแล้วก็ถังเหว่ยหลง... รักๆ แย่งๆ กันมาตลอดเหมือนชิงดี

ชิงเด่นกันอะไรประมาณนั้นแหละ... ผู้หญิงคนนั้นจะแต่งงานกับพี่ชายฉันแต่ดันหนีไปอยู่กับถังเหว่ยหลงผู้หญิงคนเดียวก็ทำให้ผิดใจกันได้อย่างที่เธอว่าจริงๆ แหละในเมื่อคนสองคนรักผู้หญิงคนเดียวกัน... แต่พอตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีเป้าหมายที่พวกเขาสองคนอีก... เขาเลยปลงได้มั้งว่ามิตรภาพการเงินธุรกิจสำคัญกว่าผู้หญิงใจง่ายไม่รักใครจริงคนเดียว”

หลิงหลิงเล่าแบบใส่อารมณ์เต็มที่เพราะหล่อนเองไม่ต่างจากเป็นตัวกลางต้องติดต่อธุรกิจแทนเมื่อเพื่อนทั้งสองคนต้องทะเลาะกัน... การที่ถังเหว่ยหลงแย่งผู้หญิงคนนั้นไปทำให้หล่อนเกลียดเขาเข้าไส้แต่พอเขากับพี่ชายคืนดีกันแล้วหล่อนกลับยังโกรธอยู่เลย...

ราชาวดีไม่ได้ซักถามอะไรอีกเพราะคิดว่าไม่ได้เกี่ยวกับตนเองมากหล่อนแค่พอรู้คร่าวๆ ก็เพียงพอแล้ว... หญิงสาวยืนเช็กหน้าตาตัวเองหน้ากระจกของห้างเมื่อหลิงหลิงพยายามโทรติดต่อหาเจียหย่งเหวินเพื่อสอบถามเกี่ยวกับตำแหน่งที่ภพเทพและนาตาชา

อยู่เพราะตำแหน่งแรกที่เจียหย่งเหวินแจ้งมานั้นไม่มีเงาของทั้งคู่...

“เจียหย่งเหวินนายตั้งใจจะหลอกฉันใช่ไหมที่ไม่ยอมบอกสักที

ว่าสองคนนั้นอยู่ที่ไหน... บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างนั้นฉันกับนายได้เห็นดีกันแน่...ถ้าฉันไปขัดขวางสองคนนั้นไม่ทันฉันต้องตกนรกไปตลอดชีวิตนายไม่เห็นใจฉันหรือไง... จัดการให้ฉันเดี๋ยวนี้นะไม่ต้องแคร์เรื่องพี่ภพเทพเขาไม่มีทางทำอะไรนายได้ตราบใดที่ฉันอยู่บอกมาว่าเขาอยู่ไหนไม่อย่างนั้นนายนั่นล่ะจะเป็นคนตายแทน” ราชาวดีอดหัวเราะเพื่อนไม่ได้ไม่รู้ว่าเจ้าตัวขู่หรือว่าสั่งการกันแน่... รู้แต่ว่าหล่อนได้คำตอบจากเจียหย่งเหวินมาและฝ่ายนั้นคงไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก...

“ไปกันยัยหนึ่งรีบเลยไม่ทันเล้วพวกนั้นนัดนักข่าวมาจะตั้งโต๊ะแถลงข่าวแล้วช้านาทีเดียวไม่ทันแน่... เจียหย่งเหวินกับพี่ชายฉันวางแผนหลอกฉันให้ไปไม่ทันถ้าฉันไม่บังคับให้เจียหย่งเหวินบอกในวินาทีสุดท้ายก็คงไม่ทัน... คอยดูเถอะเสร็จงานนี้แล้วฉันจะจัดการเรียงตัวเลย..”

หลิงหลิงถือถุงรองเท้ากับเสื้อผ้าเก่าของราชาวดีชวนเพื่อนวิ่งไปยังตำแหน่งกองถ่ายละครที่นาตาชามีคิวเล่นแม้กองละครจะเลิกกองไปแล้วแต่นักข่าวยังอยู่เต็ม... เจียหย่งเหวินยืนกระวนกระวายอยู่หน้ากองถ่ายเมื่อพวกหล่อนไปถึง...

“หลิงหลิงอย่าไปขัดขวางพี่ชายคุณเลยนะครับ...”

“อย่าไปขัดขวางตอนที่เขาจะแต่งงานกับยัยปีศาจนั่นนะ... นายฝันหรือไงว่าฉันจะยอม” หลิงหลิงมองเจียหย่งเหวินตาวาวโรจน์ฝ่ายนั้นส่ายหน้าอย่างจนใจและยอมเปิดทางให้หลิงหลิงได้เข้าไปในโซนที่ถูกกั้นไว้เพื่อแต่งหน้านักแสดงตรงนั้นภพเทพและนาตาชาอยู่นั่นการแถลงข่าวงานแต่งงานของทั้งคู่กำลังจะเกิดขึ้นหากว่าหล่อนมาไม่ทัน...

“อะไรกันเนี่ย” นาตาชาแทบกรีดร้องเมื่อหลิงหลิงเดินเข้ามาใครอีกคนที่มาด้วยหล่อนไม่สนใจหล่อนสนใจแค่น้องสาวของมหาเศรษฐีที่หล่อนจับคว้าหมับได้... ชุดเดรสลูกไม้สีขาวที่ทีมงานกำลังจะเอามาให้หล่อนถูกหลิงหลิงกระชากไปทั้งที่มือหล่อนคว้าไว้ได้แล้วนาตาชาอยากกรีดร้องให้ลั่น... หล่อนไปก่อกรรมทำเข็ญอะไรนัง

หลิงหลิงมาเฟียหญิงปากกรรไกรตั้งแต่ปางไหนก็ไม่อาจทราบได้... ไม่รู้ว่าทำไมนังนี่ถึงได้จองล้างจองผลาญหล่อนกับภพเทพนัก...

คนหลายคนเริ่มจับกลุ่มซุบซิบขณะที่ภพเทพเพิ่งเดินออกจากเต็นท์สำหรับเปลี่ยนชุดเห็นหน้าน้องสาวยืนถมึงทึงอยู่แล้วก็ส่ายหัวเหมือนรู้ตัวว่าน้องสาวจะบุกอุกอาจมาอย่างนี้... ดวงตายาวรีทอดมองไปยังเพื่อนของน้องสาวที่ยืนหน้าเป็นอยู่ข้างกันรอยยิ้มพึงพอใจก็พาดขึ้นมาบนใบหน้าเขาแต่มันแค่วาบหนึ่งเท่านั้น...

“อะไรกันล่ะหลิงหลิง” ภพเทพกอดอก... หรี่ตามองน้องสาวเห็นความโกรธแทบกระอักจากดวงหน้าผู้เป็นน้องแล้วก็ยังสงสัยไม่คลาย... ปรกติหลิงหลิงไม่เคยยุ่งเรื่องผู้หญิงของเขาเลยไม่ว่าเขายุ่งกับใครจะแต่งงานกับใครขนาดว่าแฟนเก่าที่เขารักมากจะแต่งงานกันก็ไม่ได้ดีเด่ไปกว่านาตาชาสักนิดหลิงหลิงก็ไม่เคยยุ่งแต่ทำไม

เจ้าตัวถึงกีดกันนาตาชานักหนา... แต่เขาก็ไม่ยี่หระหากน้องสาวจะขัดขวางเพราะว่าคนที่เขาต้องการจริงๆ ไม่ใช่นาตาชา... แต่เป็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลังน้องสาวจอมจุ้นต่างหากล่ะ...

“ล้มงานแถลงข่าวซะ... ถ้ายังอยากมีที่ยืนในสังคม” หลิงหลิงเข่นเขี้ยวบอกนาตาชา...

“ทำไมคุณหลิงหลิงจะทำอะไรพี่หรือคะ... ทำไมต้องมาขัดขวางพี่กับคุณภพเทพรักกันขนาดนี้... น้องหลิงหลิงโกรธเกลียดอะไรพี่นักหนา...”

“นั่นสิหลิงหลิง... บอกพี่ได้ไหมทำไมหลิงหลิงถึงได้เดือดร้อนกับพี่นัก” ร่างสูงยืนกอดอกก้มมองน้องสาว...

หลิงหลิงยืนเม้มปากแน่น... พอเจียหย่งเหวินเดินเข้ามา

ภพเทพก็หันไปจ้องลูกน้องเขม็ง

“ฉันสั่งให้นายพาหลิงหลิงไปที่อื่น... ไม่ใช่ให้นายพามาขวางงานแถลงข่าว... ฉันควรจ้างนายต่อไปไหม” ภพเทพดุเจียหย่งเหวิน...

“ไม่ต้องไปดุเจียหย่งเหวินหลิงหลิงบังคับเขาเอง... และก็ไม่ต้องถามเหตุผลหลิงหลิงบอกได้คำเดียวหลิงหลิงเกลียดนังนี่... แฟนพี่จะเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่นังนี่...”

นาตาชากลืนน้ำลาย... หล่อนเป็นลูกครึ่งไทยฮ่องกงเหมือนกับหลิงหลิงและภพเทพ... หล่อนพอฟังรู้เรื่องว่าสองพี่น้องพูดอะไรโชคดีที่คนอื่นไม่รู้เรื่องด้วยไม่อย่างนั้นคนคงนินทาให้สนุกปากหล่อนยิ่งฉาวจนไม่มีใครอยากจ้างแล้วช่วงนี้...