นางร้ายปีกหัก

บทที่ 2 บทลงโทษแสนรัญจวน NC (2)

บทลงโทษของคนเอาแต่ใจเริ่มขึ้นอีกครั้งหลังจากให้เชลยสาวได้พักหายใจเพื่อสูดออกซิเจนเข้าปอด ร่างบางที่กำลังนอนเปลือยเปล่าไร้ผ้าห่มตัว แถมหน้าอกเต็มไปด้วยรอยจูบทำให้คนมองพึงพอใจ ถุงยางอนามัยถูกสวมลงบนท่อนเอ็นอีกครั้งก่อนที่เขาจะขึ้นไปคร่อมตัวเธอ แล้วจัดการตรึงมือทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะ

“จบครั้งนี้พอแล้ว ฉันเหนื่อย ฉันอยากนอน”

เหนื่อยจริง เหนื่อยมากเพราะวันนี้เธอทำงานมาทั้งวัน ตกกลางคืนต้องมาเป็นนางบำเรอให้คิรินอีก ไม่เหนื่อยก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว อดีตคุณหนูมองชายหนุ่มด้วยสายตาเว้าวอน

“คุณไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งกับผม”

กระซิบบอกเธอเสียงเข้ม แววตาแสดงออกถึงนิสัยเอาแต่ใจ ขจีเนตรมาพูดแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด คนที่จะสั่งให้ไปต่อหรือหยุดเพียงเท่านี้มีเขาคนเดียวเท่านั้น

“แต่พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน ถ้าไม่ทำฉันก็ถูกหักเงินสิ” ก็ยังไม่ยอมแพ้อยู่ดี ถึงคิรินจะให้เธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะเชลยแต่ยังดีที่เขาให้ทำงานพร้อมเงินเดือนเหมือนคนอื่น อย่างน้อยเธอก็พอมีเงินใช้จ่ายอยู่บ้าง

“ผมชดเชยให้เอง พรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงาน” ใจป้ำเพราะคืนนี้เขาอยากลงโทษคนใต้ร่างอีกหลายยก อาจจะถึงขั้นใช้ถุงยางอนามัยหมดกล่อง ต้องโทษเธอที่ไม่ยอมให้เขาเก็บดอกเบี้ยตั้งสองคืน

“ไม่ ถ้าฉันไม่ไปทำงานคนอื่นก็สงสัยสิ คุณอยากให้คนในไร่รู้หรือไงว่าคุณทำอะไรกับฉัน” เอ่ยอย่างท้าทาย เพราะเขาเคยบอกเรื่องบนเตียงของเราห้ามใครรู้เด็ดขาด

“ไม่ต้องมาขู่ผม ไม่มีใครเขาเชื่อผู้หญิงอย่างคุณหรอก”

“งั้นก็ปล่อยฉันสิ ปล่อย บอกให้ปล่อยไง”

“ปล่อยแน่ แต่ปล่อยเช้าพรุ่งนี้”

คิรินจัดการปิดปากหญิงสาวด้วยจูบเอาแต่ใจ ไม่ว่าเธอจะดิ้นต่อต้านอย่างไรก็ไม่เป็นผล ครู่เดียวกายบางเหมือนจะทนไม่ไหวจึงยอมทำตามที่เขาต้องการเผลอเปิดปากจูบตอบด้วยความเต็มใจ

สองหนุ่มสาวจูบกันอย่างเมามัน ดุเดือด หลงลืมความบาดหมางก่อนหน้านี้ไปเสียสนิท ปากหนาไซ้ซอกคอหอมกรุ่นด้วยความชอบใจ ก่อนจะขยับลงมาจนถึงหน้าอกอวบอิ่ม

ครู่เดียวยอดถันสีสวยก็เข้าไปอยู่ในปากหมาป่าเจ้าเล่ห์ เขาทั้งดูดทั้งดึงอย่างไม่ออมมือ ไม่กลัวว่าเธอจะเจ็บแม้แต่น้อย

ขจีเนตรเชิดหน้าครวญครางเสียวท้องน้อยแทบจะทนไม่ไหวกับความวาบหวามรัญจวน

ยิ่งถูกสัมผัสเธอก็ยิ่งพ่ายแพ้ ร่างกายไม่รักดีเต็มใจศิโรราบให้กับความช่ำชองของเขา ถึงแม้มันจะเป็นการลงโทษแต่เธอยอมรับตามตรงว่ามีความสุขมากกว่าความทุกข์

“...อื้อ คุณคิรินขา อย่าช้า”

“ยายแม่มด คุณทำให้ผมคลั่ง”

“คุณเข้ามาเถอะ ฉันขอ”

ไม่ต้องรอให้เธอพูดเป็นรอบที่สอง แท่งร้อนแทรกเข้าไปในช่องทางคับแน่นพร้อมกับเสียงคำรามทันทีด้วยความรวดเร็ว

คิรินแสดงสีหน้าเหยเกเพราะช่องทางรักของขจีเนตรกำลังจะฆ่าเขาให้ตาย แม่เจ้าทำไมถึงได้คับแน่นทุกครั้งแบบนี้ทั้งที่เขากับเธอมีความสัมพันธ์ทางกายออกจะบ่อย

แต่เพราะความคับแน่นนี้ไม่ใช่เหรอ เขาถึงได้หาเรื่องลงโทษเธอไม่หยุด เรียกร้องเอาแต่ใจอยากลงโทษเชลยสาวทุกค่ำคืน จนช่วงหลังเริ่มสับสนว่าที่จริงแล้วเขาอยากลงโทษเธอหรือเสพติดร่างกายของขจีเนตรกันแน่

“ผมเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณ”

“อื้อ คุณคิริน ขยับเร็ว มันแน่น”

“ผมเกลียดคุณขจีเนตร อ่าส์...”

ความเกลียดถูกส่งออกมาพร้อมด้วยการขยับสะโพกอย่างหนักหน่วง หญิงสาวรู้สึกทุกข์และสุขในเวลาเดียวกัน

ร่างสมส่วนเคลื่อนไปตามแรงอารมณ์ของคนตัวโต เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดผสมกับเสียงคราง

ห้องนอนขนาดใหญ่ที่เปิดเครื่องปรับอากาศมีอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อย ๆ ตามกิจกรรมของคนบนเตียง เอวบางถูกกระชับให้แน่นขึ้นยามที่ตัวตนของเขาทำงานเหมือนกระบอกสูบ

บทลงโทษของคิรินร้อนแรงดั่งเปลวเพลิง กดกระแทกรุนแรงนับครั้งไม่ถ้วน ใบหน้าเหยเกของขจีเนตรมองเขาตาปรือพร้อมกัดริมฝีปาก ความรู้สึกในใจเริ่มสับสนตกลงเธอชอบหรือไม่ชอบบทลงโทษของเขากันแน่ ทำไมถึงได้มีความสุขนักยามที่เห็นร่างหนาเคลื่อนไหวอยู่เหนือร่างของเธอ

รอบนี้ใช้เวลาเนิ่นนานทีเดียวกว่าชายหนุ่มจะนำพาหญิงสาววิ่งเข้าสู่เส้นชัยสำเร็จ แต่บอกแล้วไงบทลงโทษมันอีกยาว ตราบใดถุงยางอนามัยไม่พร่องไปกว่าครึ่งเขาจะไม่หยุด

“ไปลงโทษกันต่อในห้องน้ำเถอะคุณ”

“พอก่อนได้ไหม ฉันขอพัก ฉันเหนื่อย”

“คุณนอนเฉย ๆ ผมต่างหากที่ต้องเหนื่อย”

“เอ๊ะ บอกว่าพอก่อนไง ไม่เข้าใจภาษาคนเหรอ”

“เข้าใจแต่ไม่อยากพอ งั้นบนเตียงต่อก็ได้”

“อ๊ายคนบ้า หยุดนะ อื้อ ไอ้คนหื่น อ่าส์ ไอ้คุณคิริน”

เชลยสาวหรือจะสู้ผู้ชายใจร้ายพ่วงด้วยเอาแต่ใจ ขจีเนตรถูกพลิกให้นอนคว่ำหน้าเผยให้เห็นแผ่นหลังเปลือยเปล่าไร้ริ้วรอย

ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวจึงจูบลงบนแผ่นหลังก่อนลากริมฝีปากลงมาเรื่อย ๆ จนถึงบั้นท้ายน่ากัด

มือหนาตีลงบนสะโพกไปหนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยวทำให้หญิงสาวเสียววูบตรงท้องน้อย กลีบดอกไม้งามเริ่มหลั่งความสุขออกมาอีกครั้งยามนิ้วร้ายกาจของคนเอาแต่ใจกรีดไปตามรอยแยก แล้วผลุบหายเข้าไปในช่องทางคับแน่น

ครู่เดียวนิ้วเรียวที่เคลือบไปด้วยหยาดน้ำสีใสก็ถูกดึงออกมา

“แฉะไวจริงแม่คุณ”

เขากระซิบบอกเธอก่อนจะยกสะโพกขึ้นมาแล้วจัดการแทรกความเป็นชายเข้าไปอย่างรวดเร็วตามอารมณ์ ด้วยความรีบร้อนทำให้ชายหนุ่มลืมไปว่าไม่ได้ใส่ถุงยางอนามัย

“คุณไม่ใส่ถุงยาง เอาออกเดี๋ยวนี้” เธอเอี้ยวหน้ามามองเขาด้วยความไม่พอใจปนตกใจคิดไม่ถึงว่าคิรินจะลืมเรื่องสำคัญ

ไหนเขาประกาศปาว ๆ จะไม่มีวันยอมให้เธอท้องเด็ดขาด แล้วยังไงทำไมคราวนี้ถึงได้ลืมป้องกัน

“เดี๋ยวผมหลั่งนอก” เพราะความเข้าใจผิด ๆ คิรินจึงคิดว่าหลั่งนอกก็ไม่ท้องหรอก ความเป็นชายเริ่มทำงานอีกครั้ง เข้าออกร่องสาวด้วยความชอบใจ

ไม่มีเสียงพูดคุยอีกเลยระหว่างสองหนุ่มสาว ทั่วทั้งห้องได้ยินเพียงเสียงครวญครางเรียกชื่อของกันและกันไม่หยุดหย่อน

สุดท้ายเขาก็จัดการดึงแก่นกายออกมาจากช่องทางคับแคบแล้วปลดปล่อยลาวาขาวขุ่นไว้ข้างนอกสำเร็จ

หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอก สมองคิดไม่ต่างจากชายหนุ่ม การหลั่งนอกทำให้ไม่ท้องทั้งที่ความเป็นจริงไม่ได้เป็นแบบนั้น

บทลงโทษของคนปากดีจบลงในห้องน้ำ ภายในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ที่สามารถเข้าไปใช้งานได้หลายคน

ขจีเนตรแทบจะหมดแรง ตาปรือเหมือนจะปิดอยู่ตลอดเวลา แต่ก็รู้ดีว่าต้องพาตัวเองออกจากห้องนอนของเขา แล้วกลับไปนอนในห้องพักของตนเอง

เธอกำลังจะวาดขาลงจากเตียงแต่โดนคิรินห้ามเสียงห้วนคล้ายไม่พอใจ ทั้งที่เขาเป็นคนออกกฎเอง เมื่อใดที่ทำเรื่องอย่างว่าเสร็จเธอต้องออกไปจากห้องนี้ทันที ห้ามนอนค้างบนเตียงเด็ดขาด เพราะไม่อยากให้ป้าดวงกับยิ้มแป้นรู้เรื่องนี้

“ทำอะไร คุณจะไปไหน”

“กลับห้อง อีกไม่นานก็เช้าแล้ว เดี๋ยวใครมาเห็น หรือคุณอยากให้คนอื่นรู้เรื่องของเรา”

“...” เขาเงียบไม่ยอมตอบเพราะไม่รู้จะตอบอย่างไร ใบ้กินเป็นที่เรียบร้อย

“ว่าไงคะ ถ้าอยากฉันจะได้นอนที่นี่”

“ก็ไปสิ ผมไม่ได้ห้ามคุณ”

หญิงสาวยิ้มสมเพชตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นมาจัดการสวมใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกจากห้องผู้ชายใจร้ายด้วยความรวดเร็ว ปล่อยให้คิรินนั่งหน้าตูมไม่พอใจ ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เธอเอาเรื่องนี้มาขู่

เมื่อขจีเนตรกลับมาถึงห้องก็ล้มตัวลงนอนพร้อมกับหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเศร้าสร้อย คิดถึงพ่อที่ตายจาก คิดถึงแม่ที่กำลังป่วยหนัก คิดถึงอดีตในตอนที่ยังใช้ชีวิตเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ

เรื่องราวก่อนจะมาอยู่ภายใต้อำนาจของคิรินค่อย ๆ ไหลบ่าเข้ามาในหัวอย่างห้ามไม่อยู่