บทที่ 3

2616 Words

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นในตอนดึกทำให้เจ้าของห้องที่กำลังอ่านทบทวนตำราเรียนต้องขมวดคิ้วเป็นปมสงสัยว่าใครกันมาเคาะห้องดึกๆ แบบนี้ พอมองดูนาฬิกาปลุกที่ตั้งโต๊ะข้างหัวเตียงก็เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว แล้วใครกันมาเคาะห้องเธอและเสียงเคาะก็ดังขึ้นอีกครั้ง ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เอมมิการ์ปิดหนังสือเรียนแล้วลุกเดินไปที่ประตูห้องลองถามคนที่มารบกวนตัวเองเวลาดึก “ใครคะ?” ส่วนคนที่เคาะหน้าห้องได้แต่ยืนกระวนกระวายกัดกรามแน่นเมื่อเจ้าของห้องไม่ยอมเปิดประตูสักทีจึงเคาะเร่งอีกครั้งโดยไม่ตอบคำถามของเจ้าของห้อง ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ไม่มีเสียงตอบรับกลับมามีเพียงเสียงเคาะประตูเร่งให้เธอเปิด เอมมิการ์ถอนหายใจดังแล้วก็ปลดล็อกประตูแล้วเปิดห้องดูทันทีว่าใครกันที่มารบกวนตัวเองยามดึก พอเปิดประตูออกก็เบิกตากว้างตกใจเมื่อคนที่เคาะประตูผลักเธอเข้าห้องพร้อมแทรกตัวมาด้านในอย่างรวดเร็ว ปึก! แก๊ก! เสียงประตูห้องถูกผลักปิดสนิทพร้อมกับเสียงกดล็อก “คุณศึก!” “ใช่ ฉันเอง ทำอะไรอยู่ ทำไมเปิดประตูช้านัก” แล้วเขาก็เดินผ่านเธอไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนุ่มของเจ้าของห้องแล้วมองไปเห็นหนังสือที่วางบนหมอน “อ่านหนังสือเหรอ? ถึงว่าเห็นไฟลอดออกนอกประตู” “ค่ะ แล้วคุณศึกมีธุระอะไรกับเอมคะถึงได้มาเคาะห้องตอนดึกแบบนี้” เธอเดินมาหยุดยืนก้มหน้าตรงหน้าชายหนุ่มทั้งๆ ที่ห้องนี้เป็นห้องนอนของตน แต่ก็ทำตัวเหมือนว่าตัวเองเป็นแขกของห้อง “ใครมาส่งตอนเย็น?” นี่แหละคือเรื่องรบกวนเขาตั้งแต่หัวค่ำจนนอนไม่หลับ ตอนเย็นเขาเห็นมีผู้ชายขับรถมาส่งเธอที่หน้าบ้าน และก็เหมือนจะสนิทกันด้วย และการที่ผู้ชายใส่ชุดนักศึกษามาส่งเธอ มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดจนนอนไม่หลับนี่แหละ “เพื่อนที่คณะค่ะ” “แน่ใจว่าเพื่อนไม่ใช่แฟน” สายตาเข้มจับจ้องเรือนร่างเล็กตรงหน้า เขาถึงกับปวดร้าวเมื่อมองเห็นทรวงกลมกลึงภายใต้ชุดนอนตัวบางของหญิงสาว ให้ตายเถอะ เธอไม่รู้รึไงว่าตัวเองไม่ใส่ชุดชั้นใน พอไฟในห้องสว่างกระทบร่างทำให้มองทะลุชุดนอนของเธอ พอเลื่อนสายตามายังที่ท่อนล่างก็เห็นเป็นรูปร่างโหนกนูน กางเกงในก็ไม่ใส่ ให้ตายสิ เอมมิการ์ไม่ตอบแต่มองตามสายตาเข้มที่ไล่สายตาตั้งแต่หัวจดเท้าตัวเอง เธอก็ร้องกรี๊ดรีบยกมือปิดหน้าอกยกขาไขว้กันไว้ทันทีพอนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน และชุดนอนตัวที่ใส่คืนนี้ก็บางเหลือเกิน “เอมขอผ้าห่มได้ไหมคะคุณศึก” เธอขอให้เขาหยิบผ้าห่มด้านหลังให้ตัวเองมาห่มร่างตัวเองไว้ “ยังไม่ตอบคำถามฉัน แล้วมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน” เขาไม่ยอมหยิบผ้าห่มด้านหลังตัวเองให้หญิงสาว เพราะเขาชอบที่ได้จ้องมองเธอแบบนี้และจะดีกว่านี้ถ้าได้สัมผัสลูบไล้คร่อมทับร่างน้อยของเอมมิการ์ จับศึกหลับตาสูดกลิ่นกายของเจ้าของห้องที่อบอวลอยู่ในห้อง เอมมิการ์เม้มปากแน่นด้วยไม่รู้จะตอบกลับคนตัวโตเช่นไรดี ในเมื่อเขาไม่หยิบให้เธอจึงมองซ้ายมองขวาแล้วไปเห็นผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่ราวตากผ้าเล็กๆ ที่ข้างตู้เสื้อผ้าตัวเองจึงเดินสาวเท้าไปหยิบมันมาพันรอบอกตัวเองไว้เพื่อปิดบังเรือนร่างของตัวเอง จับศึกไม่พอใจที่คนตัวเล็กไม่ตอบตน แถมยังเดินไปเอาผ้ามาพันรอบตัวปิดบังความสวยงามอีก “จะตอบได้รึยัง” น้ำเสียงดังห้วนกว่าเดิม “เอมบอกคุณศึกไปแล้วนี่คะว่าน่านเป็นเพื่อนในคณะ” เธอยังคงตอบเหมือนเดิม “เพื่อนในคณะ เธอโง่รึเปล่าเอม ผู้ชายที่ไหนอยากเป็นเพื่อนกับผู้หญิง ถ้าไม่หวังฟันเขาไม่มาตีสนิทด้วยหรอกนะ” จากที่นั่งก็ลุกยืนขึ้นเดินมาหาคนที่ยืนห่างตัวเอง เขาก้มมองคนตัวเตี้ยกว่าแล้วใช้มือเชยคางมนเล็กให้เงยขึ้นสบตาตัวเอง “เลิกคบมันซะ ผู้ชายดีๆ ร้อยทั้งร้อยเขาก็หวังฟันทั้งนั้นแหละ ไม่มีใครจริงใจและอยากเป็นเพื่อนกับผู้หญิงหรอกนะ” “แต่ไม่ใช่กับน่าน น่านเขาเป็นคนดี คุณศึกจะว่าเอมโง่ เอมก็ยอมค่ะ แต่เพื่อนดีๆ แบบน่านหาไม่ได้แล้ว และใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะเป็นเหมือนคุณศึก ออกไปจากห้องเอมได้แล้วค่ะ เอมจะนอน” มือเล็กปัดมือใหญ่ออกจากคางตัวเองแล้วเบือนหน้ามองไปทางอื่น ทั้งๆ ที่ตอนนี้หัวใจเต้นแรงเหลือเกิน เต้นแรงเพราะหวาดกลัวสายตาที่ได้สบจ้องก่อนหน้านี้ มันดูน่ากลัวและก็ต้องห่อไหล่เมื่อได้ยินเสียงกัดกรามจนดังออกมาให้ได้ยิน กรอด! เสียงขบกรามของคนตัวโตตรงหน้าทำให้เธอต้องก้าวเท้าถอยออกห่างจากเขาอย่างระวังตัว กรอด! เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เอมมิการ์กำลังหวาดกลัวตัวเอง เท้าใหญ่ก้าวเดินตามคนที่ก้าวเท้าถอยห่างตัวเองไปจนร่างเล็กเดินถอยไปจนจนมุมติดผนังห้อง สองแขนยังเท้ายันผนังห้องกักกันไม่ให้เจ้าหล่อนได้เคลื่อนตัวหลบหนีตัวเอง “ปากดีนะเดี๋ยวนี้ กล้าต่อปากต่อคำกับฉันแล้วเหรอเอม” เขาเอ่ยพร้อมโน้มหน้าลงไปคลอเคลียกับแก้มนวลเนียนของคนตัวเล็ก โดยไม่สนใจว่าเธอจะเบี่ยงหน้าหนี และการเบี่ยงหน้าหนีของเอมมิการ์ก็เป็นการเปิดทางให้เขาได้สัมผัสแก้มนุ่มนิ่มได้สะดวกขึ้นโดยที่เจ้าตัวนั้นนึกไม่ถึง “เอมขอโทษค่ะคุณศึก ถ้าเอมพูดอะไรที่ทำให้คุณศึกโกรธ เอมก็ขอโทษด้วยนะคะ” สาวน้อยยอมหันหน้ากลับมาพร้อมแหงนเงยหน้าขึ้นบอกคนที่ก้มหน้ามองตนเอง แต่ก็หลบสายตาที่กำลังจ้องตัวเอง มันแปลกกว่าทุกครั้ง เอมมิการ์รู้สึกได้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย ยิ่งมือใหญ่ที่เท้ายันกับผนังได้เคลื่อนย้ายมากดหัวไหล่ทั้งสองข้างเธอไว้ “ฉันไม่รับคำขอโทษของเธอ” จับศึกโน้มหน้าลงมาต่ำอีกจนลมหายใจเป่ารดใบหน้าสวย เธอกำลังจะก้มหน้าหลบหนี แต่มืออีกข้างที่กดหัวไหล่ได้เคลื่อนมาเชยคางเธอให้แหงนขึ้นพร้อมกับสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงเมื่อปากหนาของจับศึกกดทาบทับลงมายังกลีบปากของเธอ ดวงตาเล็กสดใสเบิกกว้างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น “อ่ะ...อื้อ” เธอครางอู้อี้พร้อมดิ้นหนี แต่หน้าของเธอก็ถูกมือใหญ่ของจับศึกบังคับรั้งไว้ให้อยู่นิ่งรองรับจูบเอาแต่ใจของเขา “อ่า...อื้ม” เมื่อได้ทาบทับกลีบปากอวบอิ่มสีระเรื่อ จับศึกก็ขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กให้เปิดปากรับเรียวลิ้นใหญ่ตัวเองที่กำลังดุนดันเข้าไปสำรวจโพรงปากของเจ้าหล่อน เรียวลิ้นสากได้ไล่ต้อนเรียวลิ้นเล็กของสาวน้อยให้จนมุม ก่อนจะตวัดเกี่ยวรัดคลึงหยอกเย้า “อ่ะ...อื้อ” มือน้อยทั้งสองยังคงทุบตีดันอกหนาให้ออกห่างพยายามเบี่ยงหน้าหลบหนี แต่มือใหญ่ก็ล็อกหน้าเธอไว้แน่น “อ่า...อื้ม” ความหวานในปากน้อยทำให้จับศึกปวดร้าวเครียดเกร็งความโอหังที่กลางหว่างขาจนแทบจะยืนอีกไม่ได้ เขาช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นทั้งๆ ที่ปากยังคงควานหาความสุขในโพรงปากน้อยของเอมมิการ์ เมื่ออุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอกก็พาเจ้าหล่อนเดินไปยังเตียงนอนนุ่ม “อ่ะ...อื้อ” เมื่อถูกวางลงกับเตียงพร้อมมีร่างใหญ่ของจับศึกคร่อมทับเหนือร่าง เธอก็ดิ้นหาทางเอาตัวรอดจากใต้ร่างใหญ่ สองมือเล็กผลักดันคนเหนือร่าง ปากน้อยก็พยายามจะเม้มแน่น แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อปากหนาของคนปากร้ายยังครอบครองปากตัวเองและยิ่งกว่านั้นเรียวลิ้นของเขากำลังดูดเรียวลิ้นของเธอ “อ่ะ...อื้อ หวานเหลือเกินเอม อ่า...” เขาผละปากหนาออกมาเอ่ยคลอเคลียรดริมฝีปากสวยบวมเจ่อจากการจูบของตัวเอง เขารู้ว่าเอมมิการ์อ่อนหัดและไร้เดียงสา เพราะเขาคือคนแรกที่ได้ครอบครองพรหมจรรย์ของคนตัวเล็ก และตอนนี้เขาก็ต้องการสาวเจ้าอีกครั้ง แม้ว่าพยายามมาตลอดว่าจะไม่แตะต้องหญิงสาว แต่แล้วเขาก็ทนต่อความต้องการตัวเองไม่ได้ ทุกครั้งที่ไปข้างนอกไปเจอคนอื่น เขาก็พยายามแล้ว พยายามจะลบภาพและกลิ่นหอมของเอมมิการ์ แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ได้ เขาไม่พรั่งพร้อมไปกับพวกหล่อน แต่กับคนใต้ร่างเพียงแค่ได้เห็นหน้าใสซื่อ เขาก็พร้อมจะจู่โจมเธอทุกครั้งที่เจอหน้า แต่ก็ทำแบบโจ่งแจ้งไม่ได้ เมื่อหล่อนคือหญิงสาวต้องห้าม แต่เขาก็หักห้ามความปรารถนาที่มีต่อเอมมิการ์ไม่ได้อยู่ดี “คะ...คุณศึกปล่อยเอมแล้วออกจากห้องเอมไปได้แล้วค่ะ เรื่องนี้ไม่ควรเกิดขึ้นอีก” เธอละล่ำละลักบอกเขาเสียงหอบเหนื่อยพร้อมดันหน้าเขาที่กำลังจะโน้มลงมาหาอีกครั้งให้ออกห่าง “หึ! เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันเอม ฉันกลับเองได้ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ ไหนๆ เราก็เคยๆ กันแล้ว มีอะไรกันอีกครั้งก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่” เขาตอบหน้าตายพร้อมกับซุกหน้าลงไปหาซอกคอระหงหอมกรุ่นของเอมมิการ์ มือใหญ่รวบมือเล็กที่ดันหน้าอกตัวเองไปรวบตรึงไว้เหนือหัว อีกมือก็กระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกแล้วกอบกุมเต้าอวบอูมที่อยู่ภายใต้ชุดนอนตัวบางของเจ้าของ “อ่ะ...คุณศึก หยุดเถอะค่ะ อย่าทำแบบนี้อีกเลย สงสารเอมเถอะ” “ฉันสงสารตัวเองมากกว่าตอนนี้ เพราะเธอคนเดียวทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ อ่า...หอมเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว ฉันอยากได้เธอตอนนี้เอม” คำพูดเห็นแก่ตัวของคนเหนือร่างทำให้เอมมิการ์น้ำตาคลอไหลรินออกมา เสียงสะอื้นไห้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากสวยของคนตัวเล็ก แต่จับศึกหาได้สนใจเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กใต้ร่างไม่ มือใหญ่ที่รวบตรึงมือเล็กทั้งสองไว้เหนือหัวผละออกมาจัดการกับชุดนอนของเธอออกพร้อมกับชุดของตัวเอง เพียงเวลาไม่นานร่างใหญ่โตก็คร่อมทับเรือนร่างเปลือยเปล่าอีกครั้ง “อึก! ได้โปรดปล่อยเอมไปเถอะคุณศึก อย่าทำแบบนี้กับเอมเลยนะคะ ฮือๆ อ่ะ...อื้อ” แล้วเสียงสะอื้นไห้ก็ถูกปากหนาประกบปิดกลืนกินเสียงสะอื้นไห้จนหายเข้าไปในลำคอ พร้อมกับมือใหญ่ทั้งสองของเขากดหัวไหล่เธอไม่ให้ดิ้นหนีไปจากใต้ร่างเขา “อ่า...อื้อ” จับศึกกำลังตักตวงความหวานในโพรงปากน้อยด้วยการใช้ลิ้นควานต้อนเรียวลิ้นเล็กจนจนมุม สองมือใหญ่ที่กดหัวไหล่เล็กก็เคลื่อนมากอบกุมสองเต้า เอมมิการ์ปล่อยเสียงสะอื้นไห้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่ถูกบดจูบจากปากหนาของคนเหนือร่าง แต่ดวงใจของสาวน้อยกลับเต้นแรงผิดจังหวะไปกับสัมผัสหวามของจับศึก สองมือเล็กที่คอยผลักไสก็อ่อนแรง เหมือนร่างกายที่อ่อนระทวย เป็นอีกครั้งที่อ่อนระทวยจำนนต่อคนร่างใหญ่ เสียงครางสะอื้นไห้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของเอมมิการ์ และนั่นก็ได้ช่วยให้คนเหนือร่างได้กระแทกกรีดกรายนำความใหญ่โตเข้ามาในความอ่อนนุ่มฉ่ำแฉะของหล่อน เอวเล็กคอดพยายามบิดเร่าส่ายหนี แต่เขาก็ขยับเคลื่อนไหวตาม เธอรักคนเหนือร่างก็จริง แอบรักแอบมองมาตลอดตั้งแต่วัยเด็ก แต่ก็ใช่จะต้องการให้เกิดเรื่องนี้ เธอและเขาเป็นสิ่งต้องห้าม ไม่คู่ควรกันเลยสักนิด และรู้ดีว่าตลอดระยะเวลาหลายปีของจับศึกนั้นมีใครในหัวใจ อีกไม่นานแฟนสาวของเขาที่รักมากก็จะกลับมาเมืองไทยแล้ว แม้เขาจะทำตัวเป็นไม้เลื้อย เจ้าชู้ แต่เขาก็ป้องกันอย่างดี และเธอรู้ดีถึงเขาจะทำตัวสำส่อน แต่มีคนเดียวที่ทำให้เขาคิดถึงและพร้อมจะหยุดทุกอย่างทันทีเมื่อ ‘เอื้องรัก’ ผู้หญิงที่ครอบครองหัวใจเขากลับมา “อ่า...ดีเหลือเกิน เธอนุ่มและฉ่ำมากเอม อ่า...ไม่ไหวแล้ว” ปากหนาครางกระเส่ารดใบหน้าสวยชื้นเหงื่อของหญิงสาวใต้ร่าง มุมปากหนาของจับศึกยกยิ้มเย้ยหยันคนใต้ร่างเมื่อตอนนี้เอมมิการ์ไม่ได้ดิ้นรนผลักไสตัวเอง แต่กลับทำตรงกันข้าม หล่อนกำลังตอบสนองและก็เงอะงะอ่อนหัด ซึ่งความเงอะงะอ่อนหัดของเด็กคนนี้แหละที่ทำให้เขาหงุดหงิดมาตลอดอาทิตย์กว่า “อือ...ได้โปรดเถอะคุณศึก อ่า...ยะ...อย่าทำแบบนี้กับเอมเลย อ่ะ...อ่อย” ปากและร่างกายของเธอมันกำลังสวนทางกัน เอวเล็กบิดเร่าส่ายไปตามแรงคลึงเร่าของคนเหนือร่าง สองมือเล็กอ่อนแรงกำแน่นข้างลำตัว หึหึ มีเพียงเสียงแค่นขำดังลอดออกมาจากริมฝีปากหนา เอวสอบของจับศึกเคลื่อนไหวกระแทกซอยถี่เพื่อส่งตัวเองและคนไร้เดียงสาไปให้ถึงความสุข และค่ำคืนนี้เขาไม่หยุดแค่ยกเดียวแน่นอน “อ่า...แน่นเป็นบ้า อ่า...เอม อื้อ...” ความคับแน่นภายในของคนตัวเล็กตอดรัดคลึงท่อนเนื้ออุ่นร้อนที่เคลื่อนไหวถูไถเสียดสีเร่าร้อนเข้าออกความอ่อนไหวของสาวใต้ร่าง สองมือหนาเกี่ยวรั้งหัวเตียงไว้เพื่อช่วยกระทุ้งแรงตัวเองในการกระแทกสวาทเข้าออกในตัวสาวคับแน่น พั่บ! พั่บ! พั่บ! “อ่ะ...อ่อย อื้อ...คุณศึก ชะ...ช่วยเอมด้วย ได้โปรด...อื้ม...” เสียงสะอื้นไห้ได้เปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่าอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้สึกกระดากอาย แต่ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ในตอนนี้ สาวน้อยอ่อนหัดปล่อยตัวเองให้คนเหนือร่างเชยชมเอาแต่ใจ และด้วยหัวใจที่รักและเฝ้ามองเขามาตลอดเลยทำให้ยอมแบบน่าอาย ความสาว ความคับแน่นของเอมมิการ์ทำให้จับศึกหลงลืมเรื่องสำคัญที่สุดของเขาไป และมันจะทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล เอวหนายังคงเคลื่อนไหวเร่าร้อน ครั้งแรกเขาก็ลืมและครั้งนี้ก็เช่นกัน ทั้งๆ ที่ปกติเขาเป็นคนระวังตัวเองตลอดและไม่เคยปล่อยเรื่องเช่นนี้ แต่กับเด็กสาวใต้ร่างที่เขากำลังเคลื่อนไหวหาความสุขและมอบความสุขให้เธอนั้นกลับทำให้เขาลืมเรื่องสำคัญที่สุดไป “อ่า...อื้อ แน่นดีเหลือเกิน อื้ม...”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more