กูเป็นผัวโจร
1346 Words
เหมยืนกดโทรศัพท์โทรหาคนเป็นพ่อ ในเมื่อบ้านทุกห้องมันล็อคก็ต้องมีกุญแจมาเปิด
"กุญแจบ้านไปไหนหมดละครับ ห้องอื่นๆเปิดไม่ได้เลย"
(แล้วเหมจะเปิดทำไมละลูก อยู่กันแค่สองคนก็นอนห้องเดียวกันก็ถูกแล้วหนิ)
"แต่.."
(ไม่มีแต่ ถ้าไม่ลองอยู่ด้วยกัน เมื่อไหร่จะรู้นิสัยใจคอ อีกอย่างงานมันก็ต้องเดินไปข้างหน้า ไม่กี่วันของล็อตใหม่จะเข้า แบบนี้แกทั้งสองจะจัดการยังไง)
เหมราชถอนหายใจทันทีเมื่อพ่อพูดแล้วก็วางสายใส่ แต่ไม่ทันไรก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น
"ฮ่าๆ..พ่อมึงนี่ ยัดเยียดมึงให้กูจัง ไม่ถามความสมัครใจกูสักนิด ว่าอยากเอามึงไหม" ใบหน้าคมนั่งไขว้ห้างบนโซฟากว้าง พร้อมกับพูดเย้ยอีกคนที่ยืนอยู่
"มึงหุบปากไปเลย กูก็ไม่อยากได้มึงเท่าไหร่หรอกไอ้ขี้เมา!" พูดแล้วเหมราชก็พร้อมที่จะเดินออกจากห้องรับแขก แต่ราชสีห์นี่สิ
"อื้อหือ...เจ็บจี๊ดด" อีกคนกำลังก้าวขาออกจากห้องแต่ราชสีห์ผู้ชำนาญเรื่องล่าเหยื่อตะครุบทันที โดยรั้งเอวของเหมไว้แน่นจนเหมเซถลาล้มลงตรงตักเกร็ง
"โว้ยสัส!! ทำอะไรวะ ปล่อยสิ" สองมือแกะมือกาวตาช้างของราชสีห์แต่ก็ไม่ได้ผล ถึงแรงชายจะเยอะลูกคุณหนูหรือจะสู้สิงห์นักล่า
"มึงว่าใครขี้เมา...ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้"สิงห์เกยคางแหลมกระซิบบอกยังเหม เหมเอี้ยวหน้ามามองก่อนจะพูด
"กูไม่ถอน!!"
"ได้!!"
สิ้นคำเท่านั้นสิงห์เหวี่ยงตัวของเหมมาประจันหน้า ก่อนจะกดจูบไปหนึ่งทีจนตัวเหมสะดุ้ง ด้วยความตกใจเหมรีบผละตัวออก แล้วรีบลุกขึ้นยืน
"ทำห่าอะไรเนี่ย!" พูดแล้วก็ใช้หลังมือขาวๆเช็ดปากไปมา ใบหน้าหล่อนั้นขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันทันที
"เอ้า!! สั่งสอนเมียปากดีอยู่เนี้ย" พูดแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำหน้าทะเล้นใส่เหม
"ใครเมียมึง ฝันไปเถอะ ไอ้จิ้งจอก" เหมหน้าบึ้งเดินหนีทันที ส่วนสิงห์ร้ายก็ยิ้มตามก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเพื่อน
ตืดดดด
(ว่าไงครับนายน้อย) เสียงแซวของเอเจจากปลายสายเมื่อเห็นเบอร์เพื่อนรักโทรมา
"กูเหงา อยากมีเพื่อนคุย"
(ก็เมียมึงไง คุยสิ ว่าแต่ เขาเป็นไงบ้างวะโอเคไหม) สิงห์มองไปทางด้านคนตัวสูงที่พึ่งเดินออกไป
"กูพึ่งตีกันไปเมื่อกี้ ส่วนหน้าตาก็โอเค แต่ท่าทางคงลูกคุณหนูจ๋า เคยลุยงานหรือเปล่ายังไม่รู้ แต่ที่แน่ๆน่าจะเป็นประเภทวิชาการ มือไม้นุ่มนิ่ม"
(อย่างอื่นละ นุ่มนิ่มด้วยหรือเปล่าวะเพื่อน)เสียงแทรกมาจากปลายสาย เจเจที่นั่งข้างเอเจได้ยินทุกอย่างเพราะพี่ชายเปิดลำโพง
"อะไรของมึงเนี่ย" ถึงจะรู้อยู่ว่าเพื่อนหมายถึงอะไรแต่สิงห์ก็ตัดบทไปซะก่อน
(มึงจะให้เขามือสากเหมือนมึงได้ไง ไอ้วิศวะก่อสร้าง เขาเรียนบริหารจบโทจากนอกมันก็ต้องคนละระดับกับมึงหรือเปล่าวะ) เมื่อเพื่อนพูดแบบนั้นสิงห์ที่นั่งฟังถึงกับคว่ำปากทันที นี้แหละคงเป็นสาเหตุที่พ่อทั้งสองจับมือกันอีกคนลุยอีกคนใช้สมอง ในด้านการเจรจาธุรกิจแน่นอนเหมย่อมถนัดกว่า แต่เรื่องลุยหน้างานถือไม้ถือปืนคงเป็นสิงห์เท่านั้น เมื่อคุยกับเพื่อนแล้วสิงห์ก็วางสายแล้วนอนพักผ่อนจนถึงเย็น ในเมื่อวันนี้หยุดก็ต้องกอบโกยเต็มที่ เพราะพรุ่งนี้เขาและเหมต้องเข้าบริษัทพร้อมกัน
ตกเย็น
"โอ้ยย!!หิว..ที่นี่ไม่มีแม่ครัวหรือวะ"สิงห์โวยวายเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกหิว อีกอย่างอาหารตั้งโต๊ะก็ไม่มี ไม่เหมือนที่บ้าน เขาหิวก็ยังมีแม่ครัวทำกับข้าวให้
"ไม่มี พ่อไม่ได้ส่งใครมา ถ้าอยากได้แม่ครัวก็ต้องหาเอง"ว่าแล้วเหมก็ก้มหน้าทานอาหารฝีมือตัวเองปล่อยสิงห์ยืนมอง
"แล้วใจคอจะไม่ทำเผื่อกันบ้างวะ" สิงห์ยืดคอยาวมองจานอาหาร ก็ตั้งแต่เช้าเขายังไม่มีอะไรตกถึงท้องสักนิด
"แล้วใครมันปากหมา หาว่าอาหารที่กูทำเหม็น ในเมื่อมันเหม็นก็ไม่ต้องแดก" เหมพูดแบบนั้นสิงห์ถึงกับชะงัก เขาพูดจริงๆ
"จะไม่ใจดำไปหน่อยหรอจ๊ะ นี่ผัวนะ" ในเมื่อความหิวมันมาเยือนอะไรที่จะทำให้ได้ทานข้าวสิงห์ร้ายมันก็เริ่มทันที แต่คงไม่ได้ผล เหมราชนั่งนิ่งทานข้าวโดยไม่มีทีท่าจะลุกจากเก้าอี้ จนราชสีห์เริ่มบ่น
"เอ่อ..เอาสิอยากให้ไฟไหม้บ้านก็เอา" ว่าแล้วจัดการเข้าครัว เสียงกระทบกันของจานกระทะตะหลิวดังออกมาเป็นระยะไม่นานควันก็ลอยออกมาจริง จนเหมเองต้องลุกจากเก้าอี้ทันทีตรงดิ่งเข้าครัว
"ทำบ้าอะไรเนี่ย" เหมราชรีบวิ่งไปปิดแก๊สทันที แล้วหันมาบ่นให้คนตัวสูงกว่า
"แค่ไข่เจียวยังทำไม่เป็นแล้วยังงี้จะทำอะไรเป็น"
"กูไม่เคยเข้าครัว แต่เรื่องอื่นกูถนัด"ประโยคหลังของสิงห์พูดแล้วก็ยิ้มพร้อมกระพริบตาซ้ายใส่เหม เหมเบ้ปากก่อนจะหันมาทำไข่เจียวใบใหม่ให้ ในที่สุดสิงห์ก็ได้ทานสักที สิงห์ทานข้าวซะหมดจาน เพราะความหิวคงเพราะอร่อยด้วย ถึงจะนั่งโต๊ะเดียวกันทานคนละจาน แต่ก็ไม่มีประโยคสนทนาใดๆเพิ่มจนกระทั้งเหมเดินขึ้นห้องก่อน
ภายในห้อง
เหมอาบน้ำใส่เพียงชุมคลุมเดินออกมาแต่สิงห์ก็นั่งมองจากโซฟา มองตามพร้อมสังเกตทุกอย่างของคนพี่ เหมเดินออกมาก็บำรุงผิว ทาครีมก่อนนอน สิงห์ยิ้มแล้วก็พูดขึ้น
"คุณหนูซะไม่มี" เหมหันมามองพร้อมประโยคคำถาม
"แล้วมานั่งเสนอหน้าทำไมไม่ทราบ โซฟาข้างล่างก็มี" สิงห์ได้ยินถึงกับเลิกคิ้วหนาขึ้น
"มาเก็บของไง"
"จะกลับบ้านแล้วหรอ" เหมพูดเย้ยแล้วหันหน้าคมไปทางคนที่นั่งโซฟาอยู่
"แหมม!! จะกลับยังไงละครับ เราจังไม่โจ๊ะพรึมๆกันเลยนะ ว่าแล้วก็จัดเลยไหมจะได้ไม่เสียเวลา มะ!"
ว่าแล้วก็กระโจนตัวมาดันร่างของอีกคนล้มลงกับที่นอนทันที แล้วก็ทำปากจูเตรียมจูบคนใต้ร่าง เหมยกฝ่ามือขึ้นมาดันใบหน้าพร้อมปิดปากของราชสีห์ไม่ให้เข้าใกล้ริมฝีปากตัวเองไม่นานเท้าหนักก็จัดการถีบร่างนั่นกระเด็นออกจากตัวลอยละล่องล่วงลงพื้น
ตุ๊บ
"โอ้ยย! เหี้ย กูเจ็บ แม่งแค่ล้อเล่นก็ไม่ได้" สิงห์พูดพลางพยุงร่างตัวเองให้ลุกขึ้น
"จะไปนอนไหนก็ไป จะไปนอนโซฟาก็ลงไปเลย"
"จะลงไปทำไม กูนอนห้องข้างๆมึงเนี่ย!" เหมได้ยินก็หันไปมองทางห้องที่ถูกล็อคแปลกใจสิงห์มันมีกุญแจตั้งแต่ตอนไหน
"มึงเอากุญแจมาจากไหน"
"กูงัด!!" เหมราชที่ได้ยินก็หันมามองหน้าอีกครั้ง พร้อมคำต่อว่า
"สันดานโจรจริงๆ บ้านพังหมด" คำพูดของเหมทำให้สิงห์ถึงกับเคือง
"เอ่อ! โจรไง ก็เป็นผัวโจร อย่าปฏิเสธนะมึง ธุรกิจสีเทาที่ลักลอบเข้ามาเนี่ยเท่ากับขโมยชัดๆ อีกอย่างมึงไม่ให้กูนอนด้วย กูต้องงัดหรือเปล่า ทำยังกับตัวเองน่าเอาตายละ ดีดดิ้น เวลาอยากขึ้นมาไม่ต้องไปเคาะห้องนะ บอกไว้ก่อน" ราชสีห์ร่ายยาวก่อนจะลากกระเป๋าออกไป ปล่อยเหมราชมองตามแล้วพูดเบาๆ
"ไอ้เด็กบ้า!!"
- Writer
