“…นั่นคือความจริงครับ สำหรับผมที่เป็นชาวตะวันตก ถือว่านั่นเป็นการแสดงความขอบคุณในน้ำใจของนักเรียนหญิงคนนี้ที่ช่วยเหลือผมเอาไว้” รัสเซลกล่าวสรุปทิ้งท้ายเอาไว้ได้อย่างน่าคิด หลังจากที่เขาได้เล่าถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของเมื่อค่ำคืนที่แล้วให้กับหลาย ๆ คนในที่นี้ฟัง รวมทั้งติณณ์ที่รับฟังเรื่องทั้งหมดด้วยอาการนิ่งขรึม...แต่ใครจะรู้ว่าอาการนิ่งขรึมของเขานั้นกำลังคิดเรื่องใดอยู่
“แต่ที่นี่เป็นเมืองไทย การแสดงออกแบบนี้ของชายหญิงยังไม่เป็นที่ยอมรับ คุณน่าจะรู้ดีนี่ คุณรัสเซล ขนาดภาษาไทยคุณยังพูดได้ชัดถ้อยชัดคำ คุณไม่รู้หรือว่าทำแบบนี้กับเด็กไทย มันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสม”
รัสเซลยิ้มอย่างใจเย็นให้กับอาจารย์ที่เอาแต่พูดขัด เขาคงต้องจัดการกับผู้หญิงขี้โมโหคนนี้เสียหน่อยแล้ว เขายกมือขึ้นมากระแอมไอก่อนตอบกลับไป
“ผมถือเจตนาและความบริสุทธิ์ใจเป็นสำคัญครับ ผมต้องการที่จะแสดงความขอบคุณต่อเด็กคนนี้ด้วยใจจร
