Rhian's POV
Paulit-ulit sa isip ko... ang mga sinabi ni ate Via. Tila wala na ngang laman ang isip ko kung hindi ang kanyang mga salita.
Hindi ako kumain kagabi at kahit kinatok ako ni tiya ay hindi pa rin ako lumabas. Wala talaga akong gana, pati nga kaninang umaga ay kalahati lang ng kape ko ang aking nainom. Malamig na kasi ito nang tinikman ko, ang tagal ko kasing nakatulala. Mabuti na lang talaga at hindi kami nagpang-abot kanina dahil kung nagkataon, baka nagkaroon ng part 2 ang sabunutan namin kagabi. Hmn.
Tinanong niya ako... kung nakalimutan ko na ba ang ginawa ko sa kaniya tapos bigla din nyang sinabi na wala akong dapat maalala dahil wala naman daw akong ginawa? Ano ba talaga!? May sira na ata talaga ng ulo niya!? Ang gulo niyang kausap.
Napatingin ako sa peklat na malapit s
