“รักพี่วัฒน์นะคะ” หญิงสาวบอกรักผู้เป็นสามีเสียงหวาน ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนผู้ชายที่ชื่อว่านรวัฒน์ก็ยังสามารถครองหัวใจของเอเอาไว้ได้ตลอดกาล
“ครับพี่รู้” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงอบอุ่น เขารับรู้สิ่งที่เธอกำลังสื่อสายกับเขาได้เป็นอย่างดี ดวงตาของหญิงสาวค่อยๆปิดลงและหลับสนิทไปในที่สุด เขาเฝ้ามองคนข้างกายอยู่ตลอด เธอแสนดีกับเขาขนาดนี้ทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงเฉยชากับเธอได้ขนาดนั้นนะ ตอนแรกก็คงเป็นเพราะเขาโกรธที่คิดว่าเธอคิดจะจับเขาให้ได้ละมั้ง แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาคิดผิดถนัด เธอสนใจเขาเพราะเธอรักเขามากจริงๆไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทองของนอกกายพวกนั้นสักหน่อย เขาไม่น่าทำให้เธอต้องรู้สึกโดดเดี่ยวเลยตลอดระยะเวลาที่แต่งงานกันมา ต่อจากนี้เขาสัญญาเลยว่าเธอจะเป็นที่หนึ่งในใจเขาแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถบอกรักเธอได้อย่างเสียงดังฟังชัดก็ตาม
“พี่ขอโทษครับที่เคยทำแบบนั้นกับนรี พี่จะชดเชยทุกอย่างให้นรีนะครับ พี่สัญญาว่าต่อจากนี้จะซื่อสัตย์กับนรีคนเดียว” ชายหนุ่มก้มลงไปหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่จากนั้นก็ผละออกไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เช้าวันต่อมาชายหนุ่มยังคงนอนหลับตาพริ้ม เธอสวมชุดนอนเรียบร้อยแน่นอนว่าคนที่สวมให้ก็ต้องเป็นสามีของเธอ แค่คิดก็รู้สึกเห่อร้อนไปทั่วทั้งใบหน้า หญิงสาวค่อยๆลุกขึ้นอย่างระวังเพราะกลัวจะทำให้คนที่นอนหลับฝันดีตื่นและเข้าไปทำธุระส่วนตัวบ้าง เธอปลดกระดุมชุดนอนออกทีละเม็ดแล้วก็ต้องตกใจเพราะรอยที่ปรากฏเด่นชัดอยู่ตรงเนินอกอวบทั้งสองข้าง
“ฮืออ นี่มันอะไรกันเนี่ย”
“เกิดอะไรขึ้นครับ” ชายหนุ่มวิ่งหน้าตาตื่นเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปอย่างถือวิสาสะ
“ก็ดูที่พี่วัฒน์ทำรอยสิคะ อย่างนี้นรีจะใส่ชุดที่เตรียมเอาไว้ได้ยังไงละคะ นรีต้องไปร่วมงานเลี้ยงนะคะ” หญิงสาวตอบกลับน้ำเสียงแง่งอน เวลานี้หญิงสาวพันผ้าเช็ดตัวสีขาวเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ นรีกุลรีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อยืนยันกับเขาว่าชุดของเธอมีลักษณะอย่างไรและนั่นจึงเป็นเหจุผลที่ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ
“นี่ไงคะชุดของนรี นรีตั้งใจเลือกมากๆเลยนะคะ”
“เปิดหน้าเปิดหลังขนาดนี้พี่ไม่อนุญาตครับ” ชายหนุ่มรู้สึกไม่สบอารมณ์เอามากๆเมื่อได้พิจารณาชุดที่อยู่ตรงหน้า
“หึ ถึงอนุญาตนรีก็ใส่ไม่ได้อยู่ดี” หญิงสาวตอบกลับใบหน้าบูดบึ้งอย่างคนไม่สบอารมณ์เช่นกัน
“เลือกชุดอื่นก็ได้นี่ครับ มาครับพี่ช่วยเลือกให้นะครับ” ชายหนุ่มพยายามเลือกชุดที่เหมาะสมให้กับหญิงสาว เสื้อผ้าของเธอมีไม่มากนักสุดท้ายก็ได้เดรสแขนตุ๊กตาแสนจะเรียบร้อยมาหนึ่งชุด
“เรียบร้อยเกินไปไหมคะ นรีแต่งตัวต่างจากเพื่อนแน่นอนเลยค่ะ”
“นรีเป็นแขกสำคัญไงครับจะแต่งตัวต่างออกไปหน่อยก็ไม่มีใครว่าหรอกครับ ชุดของนรีมีน้อยจังวันหลังพี่จะพาไปซื้อชุดใหม่นะครับ”
“ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแล้วล่ะค่ะ แต่เรื่องชุดใหม่ไม่ต้องก็ได้ค่ะเพราะนรีไม่ค่อยได้ไปไหนอยู่แล้ว ใส่ชุดเท่าที่มีก็พอแล้วค่ะ”
“ต้องซื้อสิครับที่สำคัญพี่จะเป็นคนเลือกเอง” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ถ้าเธออยู่กับเขาสองต่อสองเสื้อผ้าจะเปิดเผยเนื้อเนียนสวยของเธอแค่ไหนเขาก็ไม่ว่าแต่ถ้าต้องออกไปข้างนอกล่ะก็...เขาคงยอมไม่ได้
“พี่วัฒน์อ่ะ” หญิงสาวยังคงงอนตุ๊บป่องคนตัวโตอยู่ดี เขาได้ทีจึงแกล้งกระตุกผ้าเช็ดตัวของเธอแรงๆหนึ่งทีและแน่นอนว่ามันล่วงหล่นลงไปกองกับพื้นอย่างง่ายดาย
“ว้าย ยังจะแกล้งนรีอีกนะคะคนลามก” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจรีบยกมือขึ้นปิดบังร่างกายตนเองพัลวัน แต่มันก็ปิดไม่เคยมิด ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอ ช่วงหลังมานี้เธอได้ใกล้ชิดและพูดคุยกับเขามากขึ้นกว่าเมื่อก่อน เธอสัมผัสได้ถึงคำว่าคู่สามีภรรยาได้มากขึ้นเรื่อยๆ จะด้วยเหตุผลใดก็ตามที่เขามาใกล้ชิดกับเธอนั้นเธอไม่อยากรู้แต่จะทำทุกวันที่มีกันให้ดีที่สุดก็พอ
“พี่อยากอาบน้ำแต่ไม่มีคนขัดหลังให้นี่ครับ ถือว่าช่วยพี่ก่อนนะครับ นรีเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำ อาบด้วยกันประหยัดน้ำด้วยไงครับ” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ สายตาเป็นประกาย
“คนเจ้าเล่ห์ พี่วัฒน์เป็นคนเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เมื่อไรคะ”
“ฮ่าๆ พี่เริ่มเป็นเมื่อวานครับแล้วจะเป็นต่อไปเรื่อยๆ” ชายหนุ่มตอบกลับน้ำเสียงทะเล้น สายตาแพรวพราวเป็นประกายจนเธอรู้สึกว่าน่าหมั่นไส้มากๆ และในที่สุดชายหนุ่มตักตวงความสุขจากภรรยาอีกรอบก่อนจะออกไปทำงานตามปกติ
นรวัฒน์เดินยิ้มเข้ามาในโรงพยาบาลจนมีแต่คนเข้ามาทักว่าเขามีอะไรดีๆเกิดขึ้นหรือเปล่า ชายหนุ่มก็ส่ายศีรษะไปมาเบาๆบอกว่าไม่มีอะไรเพียงแต่ช่วงนี้ภรรยาของเขาขยันเอาใจ จบประโยคของเขาทุกคนก็โหร้องเสียงดังรู้สึกอิจฉาคุณหมอหนุ่มสุดๆที่ได้ภรรยาดีแสนดีแบบนรีกุล
“นี่ถ้าภรรยาของคุณหมอรู้เรื่องยัยสราคงจะเป็นเรื่องนะ”
“นั่นน่ะสิ ยัยสราพยายามจะแสดงตัวจะตายไป”
“พวกแกหมายถึงใคร” เกสราตวาดเสียงดังอย่างไม่พอใจ เมื่อสักครู่หล่อนหลบอยู่หลังวงสนทนาได้ยินทุกคำพูดของชายหนุ่ม หล่อนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วที่นรวัฒน์เห็นเธอเป็นเพียงธาตุอากาศถ้าไม่ใช่เรื่องงานเขาก็ไม่คิดจะเอ่ยปากพูดคุยอะไรกับเธอ
“คะ ใครก็ได้ไปกันเถอะเธอ”
“นังพวกบ้า!” หญิงสาวพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเองเพราะใกล้เวลาที่จะทำการตรวจคนไข้คนแรกแล้ว ชายหนุ่มพูดคุยกับคนไข้ตลอดทั้งวันแม้จะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขที่ได้ทำตามความฝันของตน