EP.15
“แต่มันไกลนะน้องธาร อีกตั้งสามกิโลมันไม่ใช่น้อยๆ” หันไปปรารภกับหญิงสาวเมืองกรุงเสร็จแล้วก็หันกลับมาถลึงตาใส่ตาเฒ่าที่ยังทำหน้าตาน่าสงสารอยู่ข้างๆ “ปู่เฒ่านี้ก็เหมือนกัน ตกลงไม่เป็นตกลง ถ้าไม่เห็นว่าเป็นคนแก่เฮาจะฆ่าหมกป่านี้แล้วละ”
เสียงขู่ฟ่อของหญิงสาวทำให้ตาเฒ่าสะดุ้งแล้วถอยกรูด
ธารารินเห็นดังนั้นจึงเข้ามาจูงแขนสาวพี่เลี้ยงให้กลับมายังกองสัมภาระปล่อยให้ตาเฒ่าขึ้นรถ สตาร์ทเครื่องแล้วกลับรถบึ่งหนีจนฝุ่นตลบอย่างทันที
“บ่าเฒ่า บ่ห่ายอกเอ้ย สัจจะบ่มี!!”
ร่างเล็กๆ ของอริมาเต้นแหยงๆ อย่างไม่พอใจ ก่อนเธอจะก้มลงเก็บก้อนหินแถวนั้นขว้างตามรถสองแถวคันนั้นไปอย่างระบายความโกรธ
“น้องธารก็อีกคน” อริมาหันมาเหวใส่สาวรุ่นน้องที่ยืนทำตาปริบๆ ต่อ “ไปยอมมันทำไม”
“ธารดูสภาพรถแล้วก็น่าจะไปต่อไม่ไหว เราควรจะปล่อยให้ลุงแกกลับไปเถอะนะคะ”
“เห็นไหมคะว่าหมู่บ้านผาตะวันมันไม่สมควรมาแค่ไหน โห...จะไปกันยั
