Friendship quarrel
2047 Words
"Don't worry hindi lang naman kayong dalawa ang lilipat, may dalawa rin sa Section six." Sir Noel added.
"Sir sinong magmamanage ng section natin kapag lumipat ako?" tanong ni Andeng mukhang papayag siya sa offer ni Sir I guess.
"Para saan pa at nagkaroon tayo ng vice president?" sagot ni Sir.
I'm still thinking if I will accept his offer. Maraming studyante ang gustong makapasok sa pilot class tapos tatanggihan ko lang 'to pero may doubt pa rin na sumisigaw sa kaloob-looban na 'wag kong tanggapin.
"Sir kailan po kami lilipat if ever pumayag po kami?" I asked.
"Next week after the Intramurals." simpleng sagot niya. "Mahaba pa ang araw, pag-isipan niyo ng mabuti, inform me asap kapag pinayagan kayo." iyon na lang ang sinabi ni Sir bago siya umalis.
Pagtalikod namin ni Andeng, nilolock na ni Aubrey yung mga pintuan. Nag-alisan na rin yung mga cleaners.
"Heto bag niyo." turo ni Aubrey sa bag namin. "Anong sinabi sa inyo ni Sir?" tanong niya.
Kinuha muna namin ni Andeng yung bag namin na nakalapag sa sahig sa labas ng room.
"Ililipat daw kami ni Sir..." I cut Andeng off, ayoko pa munang malaman ni Aubrey ang tungkol doon.
"Ahhhh...ililipat raw kami ni Sir." para akong tanga, inulit ko lang yung sinabi ni Andeng.
"San kayo ililipat?" Aubrey asked and her brows suddenly furrowed.
"What I mean is, ililipat kami ng bagong upuan, magsisitting arrangement daw bukas sabi ni Sir." I cannot believe that I lied to Aubrey.
"Eh kakalipatan lang natin ah." mas lalong nacurious yung mukha ni Aubrey. Kinuha ko na kamay niya paalis ng room, iniwan namin si Andeng na litong-lito sa sinabi ko.
"Ewan nga rin namin kay Sir." pagpapalusot ko. Magtatanong pa sana si Aubrey, good thing may magfifishball sa labas ng gate kaya hinigit ko siya don para ilibre siya. "Wait lang Aubrey may tatawagan lang ako, kumain ka lang diyan ako bahala magbayad." kinuha ko na yung cellphone ko para tawagan si Andeng. Sinigurado ko munang malayo ako kay Aubrey para di niya marinig.
"Hello Andeng, sorry kanina. Pwede humingi ng favor?" I said.
"Ayos lang, bakit ka nagsinungaling kay Aubrey?"
" 'Yon na nga eh, favor naman oh wag mo muna sanang ipagsabi sa kaklase natin yung offer satin ni Sir." pagmamakaawa ko.
"Ok, by the way my mom allowed me to move there."
"Ah talaga, I haven't told my mom yet...I'm still at the school with Aubrey. I'll inform you na lang kapag pinayagan rin niya ako." I said before I ended the call.
"Ano tara na?" tanong sakin ni Aubrey bitbit yung binili niyang kwek-kwek. Binayaran ko muna yung nakuha niya saka kami umalis. 6 pm na nang makauwi na ako sa bahay, nakahanda na ang dinner nung dumiretso ako sa kusina. Kumain muna ako bago magpalit ng damit.
"How was your school?" My mom asked while putting rice on my plate.
"Ma'am Escueta assigned me to become one of the emcees in Intramurals and...Sir Noel offered me to move to the pilot class next week, if that is okay to you?" I silently said it while looking down to my feet under the table. I'm not sure kasi if she will allow me.
Her mouth went round and suddenly nodded then sat on her chair. "That's great, a lot of opportunities are ahead of you anak of course I will allow you to go there." my mom hold my left hand.
"Really?" tanong ko but my excitement faded when I realized how about Iyah and Aubrey will they allow me. Tinanong ako ni mama kung ano raw ang pinagaalala ko.
"I'm just worried because I'm sure Iyah will get mad especially Aubrey, I don't know how will I tell it to them."
"If they are your true friends of course they will allow you to go there." sana nga...sana nga tama si mama.
Umakyat na ako, I quickly took a bath because I can feel the water is cold then I went to my closet to pick somethink I will wear. As usual, I always tweeted something about what happened to me today that was my everyday routine every night, sometimes. I type Don't worry I will tell it to you :)
I think Iyah and Aubrey didn't see my tweet yesterday when I opened my phone while entering the bathroom. I completed my sleep so my eyes is not that looked stress thank you Lord.
I dressed up myself with a muse sweatpant having a drawstring closure and pockets at side and back I matched it with a cover tank, it has a front wrap detail that shows just enough of my skin and a red snickers for my footwear since we are allowed to wear freestyle.
"Ma hindi ko nga pala naubos yung hinanda mo kahapon nagmamadali ako."
Sinenyasan niya ako na saglit lang raw dahil may kausap siya sa telepono."Ayos lang anak nagmamadali rin ako kahapon eh kaya kaunti lang rin ang kinain ko." Pagkatapos naming kumain pinaligpit na lang namin kay Manang Sabel.
"Pinayagan ka?" Andeng asked when I arrived at my room.
"Yup, puntahan na lang natin si Sir mamayang uwian." I answered and she just shook her head.
Dumiretso na ulit kami ni Aubrey sa covered court, wala pa si Ma'am Escueta pero nandoon na si Rocco sa bleacher at tumabi ako sa kanya. Gusto ko siyang kausapin pero nahihiya ako, hindi ko alam kung paano ko sisimulan. Wait...Bakit ba ako namomoroblema kung paano ko siya kakausapin eh wala naman siyang pakielam kapag kinamusta ko siya.
"Deanna, Rocco start na tayo, entrance please." mukhang nagmamadali si Ma'am kasi pumalakpak pa siya sa amin para pumwesto na agad.
As what we practiced yesterday, inilahad muli sa akin ni Rocco ang kanang kamay niya kaya ipinatong ko na rin ang akin sa palad niya. While we are going upstairs, I express my smile that shows my dimple on each side of my cheeks while we are walking on the stage. Rocco confidently walk like he was holding a princess and that's me joke.
From my peripheral vision I saw Rocco's lips is starting to lifted and his eyes are getting wrinkled so I give a lopsided grin too. I imagine na lang na audience yung nasa loob ng court para hindi ako kabahan sa event.
We are about to read the first line when we realized we have to look first at each other, ramdam kong nakatitig na sakin si Rocco kaya I glanced at him pero agad siyang umiwas.
"Welcome to this year's Intamurals; Expect the Unexpected." good thing nagsabay kami ni Rocco sa pagsasalita nung greetings at nung theme.
Naging smooth ang aming practice ngayon ni Rocco, sa tuwing tititig siya sa akin para magsabay kami sa pagsasalita, may ilan pang natili na studyante sorry kung malakas ang chemistry namin ni Rocco, so pwede na ba kaming maging loveteam neto, #DeaRocc. Geez ang sama pala ng combination ng name namin.
"Both of you nailed it, keep practicing lang mga anak sa mahahabang lines kailangan masustain ang energy. Starting tomorrow hindi ko muna kayo mapagtutuunan ng pansin kasi ang dami ko pang gagawin as the chairman of the event. See you on the general practice." napaawang ang labi ko sa sinabi ni ma'am, so ganon na lang yon kadali, hindi pa ako ready. "By the way bukas walang practice sasamahan kayo ni Ma'am Zera sa pagsusukat ng susuotin niyo sa event huwag malelate." dagdag ni ma'am and we just nodded.
I found myself doubting when I noticed that Grade Ten students are gathering inside the court.
"Guys form your line now according to your section." sigaw nung babae and for sure siya yung pilot student na maglelead sa yell.
Nakababa na kami ni Rocco umupo kami don sa bleacher sa side and I hate it that he never gaze at me so snobber. Pumito na yung babae ng tatlong beses at ang sakit non sa tenga kasi pumito siya habang nakamic, maririnig naman for sure yung pagpito niya even without using it. Pabibo rin pala ang pilot student na 'to.
Super ganda ng yell namin. Sisigaw, susugod may panalo na! Kami'y pula laban pula! I murmur.
From the beat of the drum that really suits in it, from the yell itself and the determination of each Grade Ten students to win the competition. Sure win! padayon goiz.
"Midnigt class, back to your seats ididistribute ko na yung mga tshirt niyo." at nagsibalikan na nga kami sa upuan. Dala-dala ni Sir ang isang malaking plastic bag nang siya ay pumasok sa room.
Isa-isang binaggit ni sir ang mga kaklase ko para ibigay ang mga t-shirt nila. It was a V-neck red statement shirt with a caption 'Kaya na10 'to." matching a fist emoji in the end.
"Wala ka pang ibinibigay sakin Sarmiento kahit down wala akong natanggap." sita ni Sir sa isa naming kaklase. "Ako na nga ang magbabayad ng shirt mo kawawa ka rin naman kung ikaw lang ang hindi nakacurricular shirt sa section natin." siguro naawa si Sir kasi walang hanap-buhay ang magulang ni Sarmiento. Ang bait talaga ng adviser namin.
"Sana all libre ang shirt." sigaw nung isa kong kaklase.
"Sana all may sponsor." panloloko ni Iyah.
"Shhhhhh. Ano bang turo ko sa inyo class? Kapag may kaklase kayong nangangailangan at ikaw ay nakakagaangaan, let yourself to share it to others." paalala ni Sir, iyon nga pala ang aming golden rule I remembered. "Buhatin niyo ang isa't-isa dahil sa dulo kapag kayo pa rin ang magkakasama kayo-kayo lang rin naman ang magtutulungan, lagi niyong tatandaan class hindi na ako ang magigig teacher niyo next year." dagdag ni Sir.
"Sir ano ba yan pinapaiyak niyo kami hindi pa naman graduation namin eh." mangiyak-iyak si Aubrey kunwari may pinapahid siyang luha sa mga mata niya.
"Swerte kayo gwapo at mabait ang adviser niyo." anong nakain ni Sir at nagsasabi siya ng mga ganong bagay pero tama siya swerte nga kami sa kanya.
"By the way nakapagpaalam na ba kayo kina Deanna at Andeng? Lilipat na yang mga yan next week." I parted my lips when sir said it s**t bad timing pero paano niya nalaman na pinayagan kami ni Andeng. Speaking of Andeng tumingin ako sa kanya at sa kasamaang palad siya nga ang nagsabi kay Sir tungkol sa bagay na iyon kasi naka peace sign na siya ng lingunin ko ang direksyon niya.
It seems that my classmate's faces were clueless kasi nga wala pa ngang nakakalam sa paglipat namin.
"If hindi pa sulitin niyo na yung oras na kasama sila for sure you will miss those gorgeous girls." itinuro kami ni Sir. Hindi ko alam kung matutuwa ako dahil sa compliment niya sa akin o magagalit kasi bad timing talaga yung inannounce pa niya talaga sa klase.
"Class dismiss." iyon na lang ang huling sinabi ni Sir.
I was about to go to my friends but it seems that they're avoiding me darn it I should expect this and I deserve this treatment from them. Lumabas na sila ng room hinabol ko sila para kausapin, ayokong galit sila sakin kapag lumipat na ako.
"Iyah!Aubrey wait!" I shouted but they never looked back. When I was finally behind them I grabbed their hands for them to stop. I exhaled a large amount of breath because I'm having a hard time to breath because of chasing them.
"Sasabihin ko naman 'yon sa inyo pero di ko inasahang..." hindi ko na naituloy ang sasabihin ko.
"Kailan mo balak sabihin samin kapag nakalipat ka na?" Iyah cut me off, I tilted my head side by side, no it was not like that.
"Because I'm sure that you won't allow me to go there." pagrarason ko.
"If you are really our friend you will not leave us." Aubrey's tearful eyes showed.
"If you are really my friend you will allow me to grow and to become happy." Oh I didn't expect to said that in front of them.
"So hindi ka masaya samin? Doon ka na doon ka pala sasaya eh, maggrow? ay oo nga pala magiging sikat ka nga pala kapag nasa pilot ka na. Fame w***e!" oh my god, me a Fame w***e?
- Writer
