ร่างสูงโปร่งลงลิฟต์มายังชั้นล่างของโรงพยาบาลด้วยสภาพเลื่อนลอย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กระทั่งฉุกคิดบางอย่างขึ้นได้ มือเรียวจึงกดโทรศัพท์ยิกๆ รอสักพักก็มีเสียงแว่วว่ากรุณาฝากข้อความ วาโยหายไปแบบไร้ร่องรอย ติดต่อไม่ได้เข้าวันที่สอง มันดูแปลกจนเธอใจหาย นอนไม่หลับ คิดไปสารพัดว่าอีกฝ่ายอาจซวยเพราะเธอ ไอ้น้องตัวแสบอาสาไปสืบเรื่องการตายของอรอุมาให้ในระหว่างถูกพักราชการ ซึ่งการคิดจะไปขุดคุ้ยเรื่องที่ผ่านมาหลายปีโดยมีอิทธิพลมืดเข้ามาเอี่ยวย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่ วาโยอาจไม่ปลอดภัย หรือไม่ก็อาจถูกปองร้าย
ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะทำยังไงดี?
คุณหมอสาวยืนทำหน้าเครียดเพราะคิดไม่ตกอยู่ตรงบริเวณโถงของโรงพยาบาล กระทั่งมือหนึ่งทาบลงบนไหล่มนร่างบางถึงได้สะดุ้งเฮือกหลุดจากภวังค์ แล้วหันขวับไปมองคนที่มาดึงเธอออกจากความคิดว้าวุ่น
“ไอ้น้ำ…”
“เออ…ก็กูน่ะสิ เป็นไรวะ ตั้งแต่มีผัวเป็นตัวเป็นตนนี่รู้สึกจะขวัญอ
