2 ย้อนข่วงเวลา
632 Words
ย้อนเหตุการณ์ก่อนหน้า~
"เราเลิกกันเถอะ" ลูคัสพูดอย่างไร้เยื่อใย ชายหนุ่มนายแบบลูกครึ่งตะวันตก นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนมองมารีนเป็นเพียงสายลมผ่าน หลังคบหาร่วมปีอยู่รั้วมหาลัยเดียวกัน แต่ทั้งหมดกลับกลายว่า ชีวิตดันไม่ราบรื่นเพราะเลือกไปคบกับลูกเจ้าพ่อมาเฟีย
จนเมื่อถึงจุดอิ่มตัวของความสัมพันธ์ ทั้งสองเริ่มห่างเหิน กระทั่งมาเจอกันกระทันหันหลังตึกคณะเรียน จึงบอกคำถามคาใจ สู้เอ่ยซึ่งหน้าตัดจบปัญหา
"ตามใจแล้วกัน" ใบหน้าสวยหยิ่งทนงดุจนางพญา เชิดขึ้นไร้อาการเสียใจ ไม่ใช่เธอไม่อยากเหนี่ยวรั้งไว้ แต่เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าคำบอกเลิกก็แค่ข้ออ้าง ใครต่างเคยเตือนเรื่องนิสัย ชายหนุ่มมักเจ้าชู้ยามราตรี ซ่อนหญิงสาวไว้อีกมากมาย กำปั้นเล็กกำกระเป๋าสะพาย ข่มอารมณ์ส่วนลึกระงับมัน
ในเมื่อเธอเป็นถึงลูกมาเฟีย ต้องรักเกียรติศักดิ์ศรี จะแคร์ทำไมกับผู้ชายคนเดียว มีอีกเป็นร้อยพันอยากคบค้า หมุนตัวสับก้าวส้นสูงมาดมั่น ปล่อยนัยน์ตาคู่นั้นมองตามหลัง
.
.
.
@ ผับSK
"ดื่มเบาลงหน่อยมารีน เดี๋ยวลุงชาร์คบ่นเอา" แก้วแล้วแก้วเล่าเติมไวน์ประหนึ่งเทน้ำเปล่าลงคอ นาเบลรั้งข้อมือหญิงสาว โบกมือเรียกฮาเกนน้องชายมาดูแล ส่วนลูกน้องคนสนิทไม่กล้าเข้าห้าม หากลองขัดเจตนาได้โดนด่าชุดใหญ่สวนทันควัน
"กลัวอะไรเล่า เรากลับคอนโดไม่ได้ไปนอนบ้านนี่" โลกนี้ไม่มีสิ่งใดต้องกลัว โบกมือไล่น้องชายไปคั่วสาวพีอาร์ตรงโซฟาต่อ เธออยากดื่มให้ลบล้างเรื่องในหัวสมอง คำบอกเลิกหลอกหลอนดังวนเวียนเสมือนวิญญาณ
"กินให้ไวน์มันแทนเลือดในตัวไปเถอะ ใช่ว่าจะตายตอนนี้เสียหน่อย" ภาคินบอกปัดรำคาญ หลังนั่งฟังเสียงมารีนบ่นตั้งแต่ช่วงค่ำ เพราะไอผู้ชายสารเลวคนนึง เพศหญิงล้วนเข้าใจยาก ควรสูญพันธุ์ไปในวาระสุดท้าย
"คินคินอย่าปล่อยหมาสิ" นาเบลตอบกลับ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ คนเมามายแทบไม่มีสติ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ปลุกเรี่ยวแรงมหาศาล สละพันธการเธอออก คราวนี้จับขวดไวน์กระดกแทน พอหันขอความช่วยเหลือจากต้นไม้กลับเลือกสูบบุหรี่นิ่ง
"กูมานั่งไร้สาระอะไรว่ะนี่" ภูเขาบ่นกับตัวเอง พอจะหาเวลามาสังสรรค์กับเพื่อนฝูง ดันโดนมารีนแย่งบรรยากาศ ต้องควักเรียกสาวพีอาร์เปลี่ยนโหมดอารมณ์
"เตรียมยารอแล้วกัน" หมอหนุ่มลุกขึ้นยืนสะบัดชายเสื้อเชิ้ตดำ กล่าวคำอำลาแบบฉบับเขา ตบบ่าน้องชายอย่างซายน์ให้อยู่ต่อ เหตุมีเคสผ่าตัดร่วมกับบิดารอแล้ว
"ไวน์มันอ่อน เอาเหล้าไปเลย!!!" ซายน์ประชดด้วยการดันแก้วเหล้าไปตรงหน้า เอื้อมเอาขวดไวน์ในมือเรียวเทใส่ปากหยักรวดเดียว คนอื่นห้ามแต่เขาเลือกซ้ำเติม มีอย่างที่ไหนอกหักแล้วทำร้ายตัวเอง ปล่อยสาวเซ็กซี่ข้างกายลูบไล้แผงอก วนรอบรอยสักลายมังกร พานเสียวกระสันถึงยอดจุกสีเข้ม
"ดุกว่าหมาในปากกูอีก" ภาคินว่าเหน็บแนม
"ซายน์มันไม่ใช่หมา..." เสียงคนเมาเอื้อนเอ่ย กระดกเหล้ารสขมฝืนกลืนลงคอ
"แล้วเป็นอะไร" ซายน์เลิกคิ้วถามไม่ถือสาคนขาดสติ กระชับเอวสาวด้านข้างแนบแผกอก เมื่อเต้าอวบบดเบียดกระตุ้น เขาควรต้องสนองตัณหาตามนิสัยคาสโนว่า
"ก็อตซิลล่า...พ่นแต่ไฟบ้าบอ"
"แคว่ก!!!/แคก!!!"
............................. ..............
เดินเรื่องอาจจะสั้นอยู่เด้อ รบกวนกดถูกใจทุกครั้งที่อ่านด้วยค่า เพื่อช่วยดันเรื่องนี้นะคะ
- Writer
