Chapter 11
1665 Words
“What the hell is happening here?!”
Nag-echo ang boses ni Kurt sa buong cafeteria. Nahimtatukan naman ang dalawang crew samantang si Ceanna ay para wala lang sa kanya ang nangyari.
Hindi nga niya tiningnan kung okay pa ba ang nakadanhisay na si Karylle sa sahig. Mabilis naman ang mga habang ni Kurt na lapitan ang walang malay na dalaga.
“She provoked me, Kurt. Kaya natulak ko siya,” sabi agad ni Ceanna.
“The hell I care if she provoked you or not! The fact that she's injured and now unconscious makes you guilty of what happened here.” Bulyaw ni Kurt sa babae.
Nahintakutan naman si Ceanna sa pagsigaw ni Kurt. Unang beses itong ginagawa ng lalaki. Hindi niya akalain na may ganitong side si Kurt. Kaya hindi siya nakasagot man lang sa sinabi nito.
“Ipagdasal nyong walang mangyaring masama kay Karylle dahil kapag meron, the three of you will pack your things and leave my firm voluntarily. Wag n’yong hintayin na sisantihin ko pa kayo,” banta ni Kurt sa kanila saka binuhat ang walang malay ma si Karylle.
“But, Kurt —”
Hindi na natapos ni Ceanna ang sasabihin niya sana dahil naglalakad na si Kurt palabas ng cafeteria. Mabilis ang hakbang niya habang karga ang wala pa ring malay na dalaga.
Dali-dali niya itong ipinasok sa sasakyan niya, kinabitan ng seatbelt saka umikot sa driver's seat. Mabilis niyang pinaandar ang sasakyan patungo sa pinakamalapit na ospital.
Habang nasa sasakyan ay tinawagan niya ang kaibigan niya g doctor na may-ari ng ospital kung saan niya dadalhin ang dalaga.
“Bro,” bati ni Neizer, ang doctorna kaibigan niya.
“Be at the emergency gate, I'm coming in a minute,” sabi ni Kurt.
“What? Why?” Tila naguguluhan na wika ni Neizer.
“Just be there, okay? I'm coming,” sabi ni Kurt at pinatay na ang tawag.
Hindi na niya hinintay pa na sumagot ang nasa kabilang linya. Sigurado naman siya na papunta na roon ang kaibigan niya. Mas binilisan pa ni Kurt ang nagmamaneho ng sasakyan niya.
Mas importante sa kanya na magamot agad si Karylle lalo na at pansin niyang parang namumutla na ito habang wala pa ring malay.
“Hang in there, babe. We're near at the hospital,” wika ni Kurt na akala mo sasagot ang katabi.
Napabuga si Kurt ng hangin ng makita ang building ng hospital kaya nakasisiguro niyang malapit na siya. Nang makarating doon ay ay diretso na siya sa emergency kung san naghihintay ang kaibigan niyang doctor.
“Bro, what happened?” tanong agad nito sa kanya.
“She hurt her head. Nahimatay na siya,” tanging sagot ni Kurt.
Napatango naman. Ang doctor at gad nitong inaasikaso si Karylle kasama ang ilang nurse. Agad nila itong dinala sa emergency room.
“Is she okay?” nag-alala na tanong ni Kurt.
“We hope so. But for now, kailangan namin soyang ipasok sa emergency room,” sabi nito sa kanya.
“Okay, please take care of her,” sabi pa ni Kurt.
Tumango pang si Neizer at pumasok na rin sa emergency room. Nang sumara ang pinto ay napabuga na lang ng hangin si Kurt. Dalangan niya na sana wala namang malalang pinsala ang nangyari dito dahil sa pagkakabagok ng ulo nito sa edge ng mesa.
Napakuyom na lang siya ang kamay ng maalala kung paano humantong sa ganitong sitwasyon ang dalaga. Kailangan na mabigyan ng leksyon ang may gawa nito sa kanya.
Naghihintay pa siya ang isang oras sa labas ng emergency room bago lumabas ang kaibigan niyang si Neizer. Agad siyang napatuwid ng tayo nang makita ito.
“Bro, kumusta?” tanong agad ni Kurt.
“Okay na siya. Wala naman masyadong pinsala sa kanya. Naagapan naman ang pagdurugo ng sugat niya. So, no need to do a blood transfusion. But I suggest, kailangan mo siyang i-admit para mas ma-obserbahan pa siya,” Sabi nito sa kanya.
“Oh, thank God.” Pasasalamat ni Kurt. “Alright, give us the most comfortable room here.”
“Copy, bro,” sabi ni Neizer.
“Thanks,” sabi naman ni Kurt dito.
Hindi nagtagal ay lumabas na ang mga staff kasama si Karylle na mahimbing na natutulog sa Stecher nito. Agad namang lumapit si Kurt dito.
“How is she? Is she okay?” sunod-sunod na tanong niya. Naawa sin siya sa kalagayan nito na may benda ang mukha.
“As of now, she's okay. Ilipat lang natin ng room para mas comfortable ang pakiramdam niya.
“Okay, that's good,” sabi ni Kurt at sumunod na rin sa mga ito.
Sa pinaka mataas na floor sila dinala nito. Sumakay pa sila ng elevator para lang makarating doon. Pumasok sila sa isa mga silid na narito.
“Sir, ito po yung room na inilaan ni doc Neizer para sa inyo,” sabi ng isang staff.
“Alright, thank you,” sagot naman ni Kurt sa mga ito.
“Sige po, sir,” maya-maya ay nagpaalam na ang mga staff matapos asikasohin at mailipat si Karylle sa kama.
“Okay,” tanging sagot ni Kurt sa kanila.
Tahimik na lumabas ang mga staff samantalang naiwan si Kurt mag-isa. Umupo na lang siya sa white chair na malapit sa kinahihigaan ni Karylle.
“Babe, I'm sorry. Hindi mangyayari tokung hindi dahil sa akin. I promise I will protect you the next time na mangyari ulit to,” sabi ni Kurt at hinalikan pa ang natutulog na si Karylle sa noo. Bago niya naisipan na pumunta sa sofa upang umidlip saglit.
Napaka-stressful ang araw niya ngayon lalo at may trangkaso ang ama. Kailangan siya sa kumpanya nito para may mamamahala habang wala pa ito.
Siya lang kasi ang aasahan ng ama dahil ang isang kapatid niya ay allergic sa kanila. Ayaw nitong may contact pa ito sa kanila na hinayaan lang ng ama. Kaya hindi rin niya ka-vibes ang kapatid niyang iyon. Ayaw nito sa kanila, edi ayaw din namin sa kanya.
Isa pa sa ikagalit niya sa kapatid ay gumawa ito ng paraan para mawalaa ang kung ano mang meron ng ama niya. Iyon anh hindi niya kayang payagan. Di baling humantong sipa sa korte walang lang apakan ng kapatid niya ang pagkatao nila ng ama.
Masyadong mataas sa sarili ang kapatid niyang iyon kaya nanalangin siya na makahanap siya ng kahinaan sa kapatid niyang iyon para makaganti naman sila ang ama niya.
Napailing na ipinikit niya ang mga mata. Saka na lang niya isipan ang tungkol sa pamilya niya sa ngayon ay kailangan niyang pagtuonan ang babaeng natutulog sa kama ngayon. May tuturuan pa siya ang leksyon dahil sa nangyari sa babae.
Sa sobrang lalim ng pag-iisip ni Kurt ay hindi niya namalayan na nakatulog siya.. Nagising na lang siya ng may narinig siya umungol sa sakit.
“Babe, are you okay?” Nag-alala na tanong ni Kurt dito. Mabilis siyang bumangon upang lapitan ito.
“Aray ko po, ang sakit,” reklamo ni Karylle.
“Saan masakit?” Tanong pa ni Kurt.
Hinawakan naman nito ang ulo na may benda at mas lalong napangiwi ng lumapat ang kamay nito sa sugat nito. Maya-maya ay nakita niyang napailing na lang ito.
“What happened there? Bakit humantong sa sakitan ang nangyari sa cafeteria?” Tanong ni Kurt sa babae.
“Wala. Away babae lang,” sagot ni Karylle.
“Away babae? Tapos humantong sa sakitan?” sermon pa ni Kurt.
“Ang warfreak naman kasi ng babae mo,” bwelta ni Karylle.
“Babae ko?”
“Oo. Babae mo. Ang worst pa, napagkamalan pa akong ka-ff mo,” sabi pa ni Karylle.
“Ka-ff?” tanong ulit Kurt.
Ewan. Di ko nga rin alam kung ano ang ff, tapos galit na sila?” Sabi pa ni Karylle.
Napatawa ang malakas si Kurt ng maintindihan nito ang sinasabi ni Karylle bagay na nagpakunot sa noo ng huli.
“Tapos napaaway ka dahil sinabihan kang ka-ff ko?” nakakatawang tanong ni Kurt.
“Malamang. Papatalo pa ba ako? Para saan pa at nakapagtapos ako sa abogasya kung di ko naman gagamitin,” sabi naman ni Karylle.
“Babe, do you know what ff means?” Nakakatawang tanong ni Kurt.
“Ano?” balik tanong ni Karylle. Gusto niyang malaman kung ano yon.
“It's f**k buddy, babe,” sagot ni Kurt.
“f**k! Mas lalong kakasuhan ko sila. Hindi naman totoo yon eh,” maktol ni Karylle.
“Hindi totoo? We did it three years ago, babe. And we can do it, again and again. Even in this place we can do it here,” amuse pa rin wika ni Kurt.
“Gago! Isang beses lang yon. Di na maulit yon,” bwelta naman ni Karylle sa lalaki.
“Hindi talaga, babe?” Pilyong tanong ni Kurt dito at inilapit ang sarili sa babae.
“Ano ba, Kurt. Kitang nasasaktan ang tao, gumagana pa talaga kapilyuhan mo,” sita ni Karylle dito at akmang babangon sa pagkahiga.
“Easy, babe. Wala di pa magaling tong sugat mo,” sabi no Kurt sa kanya.
“Ayuko dito. Gusto ko sa bahay na lang magpahinga,” sagot ni Karylle. “Wait, saan ba ako?”
“You're here in the hospital,” sagot ni Kurt dito.
“Ospital ‘to?” di makapaniwala na tanong ni Karylle.
Parang wala siya sa ospital dahil sa bongga ang mga kagamitan na narito. Hindi mo talaga masasabi kung nasa ospital ka dahil kahit ang amoy hindi naman pang-hospital.
“Yeah, so you better behave, babe, or else totohanin natin ang paratang nila sayo,” biro ni Kurt sa babawi.
“No way,” sabi naman ni Karylle at tumagilid ng higa patalikod sa lalaki. Ayaw niyang makita nito ang pamumula ng mukha niya.
Si Kurt naman ay natatawang hinayaan na lang ang babae na tumalikod sa kanya. Alam niyang mumula na ito dahil sa sinabi niya at alam niyang hindi ito sanay sa mga banat niya. Kaya hahayaan mo na niya ito sa ngayon.
- Writer
