เชลยเด็กของนายท่าน BDSM

คะน้า “เวลาของฉันมีค่ามากเพราะฉะนั้นถ้าจะคุยอะไรก็รีบ ๆ คุย” ท่าทางแสนหยิ่งและเย็นชาของชายหนุ่มทำให้ฉันที่ เตรียมตัวมาเกิดเสียความมั่นใจ เขาส่งสายตาให้ฉันนั่งลง “ขอบคุณค่ะ” เขายกยิ้มน้อย ๆ มองฉัน ยิ้มที่ไม่ดูเป็นมิตร แต่เป็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะของผู้มีอำนาจเหนือกว่า “เธอมีเรื่องอะไร” “หนูขอให้คุณยกฟ้องคดีคุณพ่อได้มั้ยคะ” “เรื่องนี้อีกแล้วเหรอ เราคุยทำความเข้าใจเรื่องนี้กันแล้วไง เธอก็รู้ว่าฉันยกฟ้องคดีนี้ไม่ได้ ทนายพ่อเธอไม่ได้บอกเหรอ” “ทนายของพ่อเป็นยังไงคุณก็น่าจะรู้” “งั้นก็ต้องจ้างคนใหม่” “แต่เราไม่มีเงินมากพอ” “ฉันไม่เห็นว่าจะเกี่ยวกับฉันตรงไหน” คราวนี้เขาพูดเสียงดังขึ้นอย่างมาพอใจ “แต่พ่อเคยทำงานกับคุณ คุณรู้ว่าพ่อเป็นคนยังไง” “ฉันรู้ดีทีเดียวว่าพ่อเธอเป็นคนยังไง ทำไมถึงถูกส่งเข้าคุก พ่อเธอถูกจับได้คาหนังคาเขาและหลักฐานมัดตัวแน่นมาก ฉันเลยขยับตัวไม่ได้ แล้วการที่พ่อเธอเป็นลูกน้องฉันยิ่งทำให้เรื่องนี้ยุ่งยากเข้าไปอีก ฉันต้องทำให้แน่ใจว่าฉันจะไม่โดนร่างแหไปด้วย” “คุณก็เลยยิ่งทำให้หลักฐานมัดตัวแน่นพ่อจนดิ้นไม่หลุดใช่มี้ยคะ” “เธอกำลังกล่าวหาว่าฉันติดสินบนเจ้าหน้าที่เหรอ” “เปล่าค่ะ หนูแค่อยากให้พ่อได้ออกจากคุก” “บัญชาให้เธอมาขอร้องฉันเหรอ” ”ตรงกันข้ามต่างหาก ถ้าพ่อรู้ว่าหนูแค่คุยกับคุณพ่อก็โกรธมากแล้ว” “ถ้างั้นเธอก็ควรกลับไปซะ ไปคุยกับทนายพ่อเธอ ไม่ใช่ฉัน” “แต่คุณเป็นคนเดียวที่มีอำนาจตัดสินใจ แค่คุณยกฟ้องเรื่องก็จบ” “จบงั้นเหรอ?” เสียงทุ้มหัวเราะเย้ยหยัน “ฉันต้องถอนฟ้องเพื่อให้สำนักงานฉันทั้งหมดถูกตรวจสอบงั้นเหรอ ไหนจะความเสี่ยงต่อชีพและชื่อเสียงฉันอีก ฉันต้องทำตามที่เธอบอกเพียงเพื่อให้พ่อสุดประเสริฐของเธอมีความสุขใช่มั้ย” “หนูแค่ขอให้คุณปล่อยพ่อฉันเพราะท่านเป็นผู้บริสุทธิ์” “คนบริสุทธิ์ที่ไหนจะถูกจับขังคุก เธอโทษฉันเหรอ” “ไม่ใช่ค่ะ แต่หนูเชื่อว่าต้องมีการเข้าใจผิดอะไรสักอย่าง อยู่ในนั้นพ่อจะเป็นอันตรายเพราะในนั้นมีหลายคนที่พ่อทำคดี พ่อจะต้องถูกขังแยกจากคนพวกนั้น” “นั่นมันหน้าที่พัศดีเรือนจำ” เขาพูดอย่างไม่แยแส “คุณไม่มีจิตใจ พ่อเคยทุ่มเททำงานให้คุณตั้งเท่าไหร่ แล้วนี่คือผลตอบแทนที่ท่านได้รับเหรอคะ” “ฉันจำได้ว่าฉันจ่ายเงินคุ้มค่าจ้าง เพราะฉะนั้นฉันไม่ได้ติดหนี้อะไรพ่อเธอ” “ท่านยกย่องและเคารพคุณมาก คุณไม่แม้แต่จะคิดช่วยเหลือแถมยังปิดประตูทางรอดทุกทางอีก” “ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่าทำยังไงฉันถึงจะช่วยพ่อเธอแต่เธอปฏิเสธโอกาสนั้นไปแล้ว” “หนูทำแบบที่คุณบอกไม่ได้” “งั้นก็เชิญกลับไปได้” ฉันยืนนิ่งลังเลก่อนจะพูดออกไป “ถ้าหนูตอบตกลงล่ะคะ” “แล้วทำไมถึงจะไม่ล่ะ ไม่มีอะไรมาขวางเธอนี่” “ทำไมคุณพูดดูเหมือนว่าง่ายจัง” “ฉันเสนอทางเลือกที่ง่ายที่สุดให้เธอแล้วแต่เธอทำให้มันยากเอง ฉันอยากได้เธอ ฉันไม่คิดปิดบังอีกต่อไป เพราะฉะนั้นถ้าเธออยากช่วยพ่อก็ต้องทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ” ฉันเม้มริมฝีปากแน่น “หนูไม่รู้ ขอเวลาให้หนูคิดดูก่อนได้มั้ยคะ” “ฉันให้เวลาเธอคิดนานเกินพอแล้ว แต่โชคดีสำหรับเธอที่ฉันกำลังจะเข้าประชุด เอาเป็นว่าฉันจะไปหาเธอที่ทำงานเพื่อเอาคำตอบละกัน อ้อ อย่างลืมล่ะว่าฉันไม่มีเวลาว่างมากพอมาเล่นเกมอะไรกับเธอ และพ่อเธอก็ด้วยเหมือนกัน” “ค่ะ”