รอยรัก ปรารถนาเถื่อน

บทที่2

ทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลงร่างกำยำก็พุ่งตัวเข้าหาก่อนจะกระชากต้นแขนเรียวสวยของผู้หญิงตรงหน้าเข้าหาตัวอย่างรุนแรง แม้ใจจริงจะรังเกียจจนแทบจะไม่อยากสัมผัสแต่ที่ทำไปนั้นก็เพื่อต้องการที่จะรู้ และต้องรู้ให้ได้ว่าหล่อนกำลังคิดจะทำอะไร!

“ทีนี้ก็เหลือแค่เราสองคนแล้ว เลิกเสแสร้งแกล้งแสดงละครทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้าที่เพิ่งเคยพบกันเสียที!” เพียงตะวันรู้สึกมึนงงอยู่ไม่น้อยกับคำถามที่พี่ชายของคนรักเพิ่งจะเอ่ยถามขึ้นเมื่อได้อยู่กันตามลำพังตามที่เขาต้องการ เขาพูดเหมือนราวกับว่าเคยรู้จักกันกับเธอมาก่อนไม่มีผิด ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบเขา

“คุณพูดเรื่องอะไรคะ ฉันว่าคุณกำลังเข้าใจผิดอยู่นะคะคุณแมทธิว” เธอตอบกลับไปอย่างสับสน ไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไร

“เข้าใจผิดเหรอ! คุณกำลังจะบอกว่าผมจำคนผิดอย่างนั้นใช่ไหม แสดงได้เนียนดีนี่ เนียนจนผมเกือบจะเชื่อจริงๆ ว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น แล้วเรื่องชื่อล่ะ มันคงไม่มีความบังเอิญบัดซบที่ไหนจะทำให้คนสองคนเหมือนกันได้ทั้งหน้าตาแล้วก็ชื่อแบบนี้ว่าไหม”

“จริงค่ะ ที่ชื่อของฉันคือเพียงตะวัน แต่ว่าฉันไม่รู้จักคุณจริงๆ นะคะ” หญิงสาวร้องประท้วงขึ้นอย่างเหลืออดเมื่อเห็นชัดว่าเขากำลังกล่าวโทษในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำ

“ไม่รู้จักผมจริงๆ เหรอตะวัน! คุณจะบอกว่าคุณลืมผมคนนี้ไปแล้วจริงๆ อย่างนั้นใช่ไหม เอาอย่างนั้นก็ได้ ผมจะยอมเล่นเกมส์ความจำเสื่อมไปกับคุณอีกสักพัก แต่รู้เอาไว้เลยว่าผมจะไม่มีวันยอมให้คุณได้สมหวังกับน้องชายของผมหรือผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ไม่มีวัน!” ชายหนุ่มตะเบ็งเสียงเอ่ยอย่างคาดโทษพร้อมทั้งเขย่าร่างของหญิงสาวไปมาอย่างรุนแรง จนเพียงตะวันต้องส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากคนนอกห้อง ส่งผลให้ไมล์ที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วรีบพาตัวเองกลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจอย่างถึงขีดสุด

“เกิดอะไรขึ้นครับ พี่กำลังทำอะไรคนรักของผม” ในใจนึกอยากจะตะโกนย้อนถามอีกฝ่ายว่าใครกันแน่ที่กำลังทำร้ายใครอยู่ แต่เมื่อคิดถึงสภาพร่างกายของน้องชาย แมทธิวถึงได้หยุดการกระทำลง

“ว่ายังไงครับมีใครพอจะบอกผมได้บ้างครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะไมล์ เราสองคนแค่ทำความรู้จักกันและเกิดมีความคิดเห็นไม่ตรงกันขึ้นมามันก็เท่านั้นเอง ตะวันรู้สึกปวดหัว ถ้ายังไงตะวันขอตัวกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักก่อนนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งค่ะ...คุณแมทธิว” หญิงสาวเอ่ยตอบคนรัก ก่อนจะหันมองชายหนุ่มอีกคนอยู่ชั่วครู่ก่อนจะรีบหมุนตัวเดินหนีออกไปจากห้องอย่างเร่งด่วนเมื่อบังเอิญหันไปพบกับสายตาเลือกเย็นของเขาที่กำลังจดจ่อมาที่เธออยู่เข้า

ความสงสัยมากมายเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ เขาคิดว่าเธอเป็นใครกัน แล้วไหนจะท่าทีของเขาอีก ทำไมมันถึงได้น่ากลัวแบบนั้น นั่นคือคำถามที่ไม่มีใครตอบได้นอกจากเขาและเธอก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะเอ่ยถามมันออกไปในตอนนี้ ที่เหลือก็คงจำต้องปล่อยให้มันเป็นเรื่องของเวลา ที่จะเฉลยทุกสิ่งให้ได้รู้ในสักวัน

อีกด้านหนึ่ง

คล้อยหลังหญิงสาวไปเพียงไม่นาน แมทธิวก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาภายในห้องอย่างคนหมดเรี่ยวแรง โดยมีไมล์น้องชายที่ได้แต่ยืนนิ่งสงสัยในการกระทำของพี่ชายเมื่อสักครู่อยู่ไม่หาย แต่เพราะไม่มีใครเลยสักคนคิดที่จะไขข้อสงสัยนี้ให้กับเขา ชายหนุ่มจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเดินเข้าหาผู้เป็นพี่ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงตามไปติดๆ

“เกิดอะไรขึ้นครับ พี่ไม่ชอบเพียงตะวันเหรอครับ” ถามกลับไปในสิ่งที่อยากรู้ ไม่แม้แต่จะเก็บงำเอาไว้อยู่คนเดียวเงียบๆ อีกต่อไป

“อะไรทำให้แกคิดได้แบบนั้น” หากแต่ไม่ชอบนั่นคงจะน้อยเกินไป เพราะภายในใจของแมทธิวตอนนี้นั้นมันทั้งรักทั้งเกลียดคนรักสาวอย่างสุดหัวใจ อาการช็อกยังคงอยู่ ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นควรจะพูดหรือเอ่ยอะไรออกไปดีในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้องชายจะรู้ไหมว่าผู้หญิงที่มันเรียกว่าคนรักนั้น เป็นคนเดียวกันกับคนที่ทิ้งเขาไป

“ผมเห็นกับตาว่าพี่กำลังจะทำร้ายเธอ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ ผมสับสนไปหมดแล้วตอนนี้” ในใจคัดค้านอย่างถึงที่สุดเพราะสำหรับเขาแล้วไม่เคยไม่ชอบอะไรในตัวของผู้หญิงคนนั้น หากแต่เขาเกลียด เกลียดเธอมากจนไม่อยากที่จะยอมรับว่านี่คือความจริงที่กำลังเผชิญอยู่ ไหนจะเรื่องที่หล่อนยืนกรานเสียงแข็งว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนั่นอีก มีหรือว่าคนอย่างแมทธิวจะจดจำรักแรกของตัวเองไม่ได้

เธอคือเพียงตะวันคนนั้นไม่ผิดแน่ ไม่ว่าจะหน้าตา น้ำเสียง หรือแม้แต่กลิ่นอ่อนๆ ของน้ำหอมยี่ห้อดังที่หล่อนชอบใช้ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง จะต่างไปจากเดิมก็แค่คำพูดและท่าทางบางอย่างเท่านั้น ที่ดูขัดหูขัดตาไปเสียหน่อย แต่ไม่ว่าจะยังไงหล่อนก็คือผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหามาโดยตลอดคนนั้นไม่ผิดแน่!

และไม่ว่าเธอจะกลับมาอีกครั้งด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอหายไปไหนได้อีก เธอจะต้องชดใช้ให้กับเขา!

หลังจากหมกตัวอยู่ในห้องพักเป็นเวลานาน ในที่สุดเพียงตะวันก็ทนต่อการรบเร้าของคนรักอย่าง ‘ไมล์’ ไม่ไหวจึงยอมเดินออกมาจากห้องพักพร้อมทั้งยอมให้ชายหนุ่มพามานั่งร้านอาหารซึ่งตั้งอยู่ใจกลางโรมแรมแห่งนี้พร้อมกับพี่ชายของเขาด้วยจนได้ แมทธิวชายตามองหญิงสาวที่เดินเข้ามาสมทบอยู่เพียงชั่วครู่ก่อนจะหันไปสนใจหญิงสาวข้างกายอีกคนที่เขาเรียกมาใช้บริการแทน ทำราวกับว่าไม่ใส่ใจการมาถึงของคนทั้งคู่ตรงหน้าสักเท่าไหร่นัก

“เดี๋ยวผมสั่งอาหารที่คุณชอบทานให้เองครับ ว่าแต่พี่จะกลับเลยรึเปล่าครับ” ไมล์เป็นคนแรกที่ทนต่อแรงกดดันไม่ไหวจึงได้เอ่ยบอกคนรัก ก่อนจะหันไปถามพี่ชายซึ่งนั่งอยู่ตรงกันข้ามด้วยท่าทีธรรมชาติ

“ฉันว่าจะอยู่ที่นี่อีกสักพัก อยากจะลองพิสูจน์อะไรบางอย่างให้แน่ใจก่อน แล้วแกล่ะ จะเอายังไงกับชีวิต” ผู้เป็นพี่ย้อนถามขึ้นหลังจากตอบคำถาม ยังมีเรื่องมากมายที่เขาต้องสะสางให้เสร็จเรียบร้อย อีกทั้งเขาเองก็ไม่ไว้ใจผู้หญิงตรงหน้า ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่คิดไว้ใจหล่อนอีก