รอยรัก ปรารถนาเถื่อน

บทที่1

“มาช้ายังดีกว่าไม่มาแกว่าไหม ว่าแต่ไหนล่ะคนรักที่แกจะแนะนำให้ฉันรู้จัก” แมทธิวตอบกลับไปด้วยท่าทีเฉยเมยอย่างหนัก ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายขอร้อง มีหรือว่าเขาจะยอมมาเหยียบที่นี่อีกครั้ง

“เธอรออยู่ด้านในโรงแรมแล้วครับ ว่าแต่นานๆ เจอน้องสักครั้งใจคอไม่คิดจะอยู่ค้างด้วยกันสักคืนเหรอครับ” ไมล์เอ่ยถามผู้เป็นพี่ด้วยน้ำเสียงน้อยเนื้อต่ำใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะต้องสูญเสียพ่อและแม่ไปตั้งแต่วัยสิบเอ็ดเลยเป็นเหตุทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอยู่กับมรดกมากมายพร้อมกับพี่ชาย ที่เอาแต่ทำทุกงานหนักเพื่อครอบครัวแค่สองคนเท่านั้น

“แกก็รู้ดีนะไมล์ว่างานของฉันมันล้นมือมากแค่ไหน นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแกขอร้อง อยากให้ฉันได้เจอนางในฝันของแก ฉันคงไม่มา”

“งานล้นมือ หรือเพราะว่าพี่ไม่อยากอยู่ที่นี่กันแน่ ผมล่ะอยากเห็นหน้าผู้หญิงใจร้าย ที่กล้าทิ้งพี่ชายของผมคนนี้ไปจริงๆ” คำพูดที่เผลอหลุดปากออกมา ทำให้รอบกายตกอยู่ภายใต้ความเงียบในทันที

“ผมขอโทษครับ ผมลืมไปว่าพี่ไม่ชอบให้ใครพูดถึงผู้หญิงคนนั้น” ไมล์จำต้องรีบขอโทษผู้เป็นพี่ ไม่ว่าจะยังไงก็ยังอดสงสัยไม่ได้อยู่ดีว่าผู้หญิงที่ทอดทิ้งพี่ชายของเขาไปนั้นคือใครกันแน่ แม้จะไม่เคยรู้จักหรือแม้กระทั่งพบหน้าเพราะช่วงเวลานั้นเขาป่วยหนักจึงต้องนอนรักษาตัวอยู่แต่ในห้องฆ่าเชื้อจึงไม่อยากที่จะพบใครหรือใครมาเห็นสภาพที่ไม่น่าดูของตัวเองแม้ว่าผู้เป็นพี่นั้นอยากที่จะแนะนำคนรักให้ได้รู้จักอยู่หลายต่อหลายครั้ง กระทั่งเมื่ออาการป่วยเริ่มที่จะดีขึ้นและเขาพร้อมที่จะพบเจอข่าวร้ายก็มาเยือนเข้าซะก่อนเพราะคนรักของพี่ชายนั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยไม่มีแม้แต่การส่งข่าวหรือการกลับมาของเธออีกเลยกระทั่งทุกวันนี้

“ช่างมันเถอะ! รีบเข้าไปด้านในดีกว่า จะได้จัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อย ฉันเองก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าผู้หญิงแบบไหนกันที่ทำให้แกหลงรักจนหัวปรักหัวปรำได้ถึงขนาดนี้” แมทธิวเอ่ยตัดบทสนทนาอย่างไม่ถือสาคำพูดของคนตรงหน้าเท่าไหร่นักก่อนจะเดินตามน้องชายเข้าไปยังโรงแรมหรูของตนเองท่ามกลางสายตาของผู้คนรอบข้างที่ได้แต่เฝ้ามองสองพี่ชายตระกูลดังไปติดๆ

คาร์ลอส โฮเทล

โรงแรมสุดหรูระดับห้าดาวที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองและมีแขกที่แวะเวียนเข้ามาพักอาศัยไม่ขาดสาย ด้านในโรงแรมนั้นประกอบไปด้วยสระว่ายน้ำระดับวีไอพีถึงสิบสองสระ อีกครั้งยังมีสปาและสนามกอล์ฟเตรียมพร้อมให้ความสุขสำราญใจแก่แขกที่เข้ามาพักอาศัยเอาไว้พร้อมสรรพ เหล่าพนักงานต่างก็ก้มโค้งเคารพสองเจ้าของโรงแรมแห่งนี้อย่างนอบน้อมทุกๆ ครั้งที่เขาทั้งคู่นั้นเดินผ่าน กระทั่งเมื่อเดินมาจนถึงห้องโถงใหญ่ที่มีแผ่นหลังบางเบาของใครบางคนนั่งหันหลังรออยู่ก่อนแล้วทั้งคู่ถึงได้หยุดเดินก่อนที่แมทธิวนั้นจะเอ่ยปากไล่มือขวาคนสนิทที่มักจะตามติดตัวเขาไปในทุกๆ ที่ให้ออกไปรอด้านนอกเสียก่อนเพราะอยากจะทำความรู้จัก กับคนรักของน้องชายตามลำพังแค่สามคนเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะรักน้องชายของตัวเองมากแค่ไหน อย่างไรก็ต้องมาให้ได้เห็นด้วยตาของตัวเองอยู่ดีว่าผู้หญิงที่จะเข้ามาร่วมใช้นามสกุลร่วมกันกับเขาและน้องชายในอนาคตนั้นจะรักน้องชายของเขาด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะหวังทรัพย์สมบัติ และหากมันเป็นเช่นนั้นถึงต่อให้ไมล์รักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน

เขาก็คงต้องจัดการเธอไปให้พ้นทางเท่านั้น

“ตะวันครับนี่พี่ชายสุดหล่อของผมที่เคยเล่าให้คุณฟัง แมทธิว คาร์ลอส ครับ” สิ้นคำแนะนำเพียงสั้นๆ ร่างสูงโปร่งในชุดเดรสสีขาวแสนเรียบร้อยของหญิงสาวเจ้าของชื่อที่ถูกขานเรียกก็ค่อยๆ ลุกขึ้น ก่อนจะหันมาเผชิญหน้าและส่งยิ้มหวานตามลำดับในทันที

“สวัสดีค่ะ คุณคงจะเป็นคุณแมทธิว พี่ชายของไมล์ ฉันเพียงตะวันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการนะคะ” สิ้นคำแนะนำตัวอย่างเป็นพิธีนัยน์ตาสีเทาของแมทธิวก็เบิกกว้างขึ้นราวกับโลกทั้งใบกำลังสั่นสะท้านอยู่กลางอก ใบหน้าหวานที่กำลังระบายยิ้มหวานยืนเคียงคู่อยู่ข้างๆ น้องชายของเขา รอยยิ้มที่ไม่มีวันเลือนหายไปจากใจได้เลยสักวันเดียว เป็นหล่อนไม่ผิดแน่

เพียงตะวัน!

ผู้หญิงที่เขาเคยรักเมื่อสามปีก่อน คนที่หลอกให้เขารักก่อนจะหนีจากไปอย่างไร้เหตุผล แต่มาวันนี้โชคชะตาบัดซบกลับพาให้เขาและเธอหวนกลับมาพบเจอกันอีกครั้ง และที่สำคัญไปมากกว่านั้นเธอยังกลับเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มแสนหวานราวกับคนไร้ซึ่งจิตใต้สำนึกชั่วดีว่าครั้งก่อนที่จะจากกันเคยสร้างรอยร้าวเช่นไรทิ้งทวนเอาไว้ให้เขาบ้าง

สิ่งที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือเธอยังเป็นคนรักของน้องชายของเขา!

“แกออกไปรอข้างนอกห้องก่อนไมล์ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับผู้หญิงคนนี้ตามลำพัง!” คำสั่งของผู้เป็นพี่ที่ดังขัดขึ้นไม่เพียงแต่ไมล์เท่านั้นที่อดสงสัยไม่ได้แม้แต่เพียงตะวันเองก็ยังคงสงสัย อีกทั้งยังตกใจอยู่ไม่น้อยกับน้ำเสียงที่ดุดันเอาเรื่องของคนตรงหน้าเข้า

หรือบางทีเธออาจจะเผลอทำบางสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบออกไปรึเปล่าหญิงสาวพยายามคิดทบทวนอยู่นานแต่ก็คิดไม่ออกอยู่ดี

“ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งรึไง ออกไป!”

“มีอะไรรึเปล่าครับพี่ ทำไม...”

“เชื่อเถอะว่าแกคงไม่อยากฟังคำตอบจากปากฉันแน่ๆ ฉันก็แค่มีเรื่องที่สงสัยและอยากจะสอบถามบางสิ่งจาก ‘คนรัก’ ของแกตามลำพังก็เท่านั้น ออกไปรอข้างนอก!” ไมล์พยักหน้ารับคำตอบจากพี่ชายก่อนจะจำใจต้องเดินออกไปจากห้องตามคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ทิ้งให้คนรักถูกสอบสวนอยู่ตามลำพัง กับพี่ชายของเขาสองต่อสองเท่านั้น