(Zehra)
Eve gelmiştik. Eymeni çocuklarla tanıştırdım. Keko görünümlü bir beyefendiydi o. Ne kadar eşofman spor ayakkabı ve zincirli kolyeler taksa da kesinlikle içinde bir beyefendi vardı. Çocuklar ona bayılmıştı.
Emre merdivenlerden inerken birden bizi gördü.
- Bu ne gürültü böyle? Misafirimiz mi var?
- Adanadan arkadaşım geldi dedim.
- Bize ıslık çalmayı öğretecek çok heyecanlı dedi Ayşe.
- Sen kızsın ıslık çalmak sana yakışmaz, bana öğretecek dedi Ziya.
- Kes sesini Ziya dedi Emine.
Emine dişli kızdı. Ayşe gibi sakin değildi.
- Hoşgeldin dedi Emre. Yüzü biraz düşmüş gibiydi. Ayy hadi bakalım belki kıskanır.
- Hoşbuldum ahbap. Sen Emre olmalısın.
Gözlerini büyütüp bana baktı. Eyy ne yapmaya çalışıyorsun?
- Evet, demek benim muhabbetim döndü.
- Zehra benden birşey sakla
