Hindi ko hinihintay pang muling makasagot si Spencer mula sa kabilang linya at binabaan ko na ito ng phone. Kahit nanginginig ang mga kamay ko ay pinilit ko pa ring magmaneho. Pinabilis ko na ang pagpapatakbo ng kotse ko pahabol sa taxi kung saan sakay si Michelle kasama ng kapit bahay nito na siyang nakaalalay dito.
Nang makarating sa ospital ay hinintay ko munang makapasok sina Michelle sa loob bago ako palihim na sumunod nang 'di nila namamalayan. Itenext ko na rin kay Spencer ang pangalan ng ospital para makapunta agad ito.
Pasilip-silip lang ako mula sa 'di kalayuan sa room habang patuloy ang pag-iyak, wala na akong pakialam kung pinagtitinginan na ako ng mga napapadaan basta ang bigat ng dibdib ko. Gusto kong sisihin ang sarili ko, dapat hindi ko na lang sinundan si Michelle. Paano
