Well’s part
ทำไมยังไม่ลงมาอีก
ผมยกแขนขึ้นดูนาฬิกาข้อมือสลับกับมองเข้าไปในบ้าน เพียงรักยังไม่โผล่ออกมาอีก ปกติก็ไม่เห็นจะสายแบบนี้
“อะแฮ่ม”
สะดุ้งเบา ๆ กลบเกลื่อนด้วยการดึงสูทให้กระชับตัวแล้วหันไปหาต้นเสียง ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มโชว์ฟันขาว ๆ แล้วชูสิ่งที่อยู่ในมือขึ้นมาให้ผมดู
“เมื่อกี้มีรถขายขนมปังผ่าน ฉันเลยไปซื้อมา”
“นึกว่าจะรอให้ไอ้ปลื้มมารับ”
“ฉันมีสมองน่าคุณ รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร และถ้าคุณจะพูดถึงเรื่องเมื่อวาน ฉันว่าคุณน่าจะรู้นะว่าฉันเองก็ไม่ได้อะไรกับเพื่อนคุณเลย คุณไปต่อว่าเพื่อนคุณเถอะ” เพียงรักตอบเสียงหน่าย อีกทั้งยังแสดงออกทางสีหน้า เธอเอาถุงที่ใส่ขนมปังยัดใส่มือผม
“ฉันให้”
“ตลก” ผมว่าก่อนจะส่งถุงนั้นให้ป้าเงาะเอาไปทิ้ง ตัวเองเอาขนมปังออกไปแล้ว แต่ส่งถุงหิ้วมาให้เสียงั้น
“ฮ่า ๆ อันนี้ค่ะ ลองชิม” เพียงแกะเทปใสที่ติดถุงไว้ออก และยื่นขนมปังหน้าพิซซ่ามาตรงหน้าผม
“ทำไมเธ
