CHAPTER 7
“ไม่ต้องห่วงนะวิงค์ พี่สั่งอาหารจากภัตตาคารไว้แล้ว ยังไงซะคุณลุงคุณป้าก็ไม่มีทางเสียหน้าแน่นอน”
“แล้วตกแต่งโต๊ะอาหารล่ะคะพี่ปู ยายนั่นเสนอตัวทำเองทั้งหมด วิงค์กลัวว่าจะออกมาแย่จังเลย”
“พี่จัดหาทีมไว้สำรองแล้วจ้ะ”
“ค่อยโล่งอกหน่อยค่ะ วิงค์กังวลจะแย่”
ฉันฟังน้องสาวสามีคุยกับนางแบบคนนั้นแล้วเผลอเบ้ปากอย่างห้ามไม่ได้ อยากสั่งก็สั่งไปเถอะ เงินของเธอ อยากทำไรก็ทำไป
“พี่เวลล์เขาก็กังวลมาก ถึงได้ให้เงินไปจ้างไปสั่งอาหารมาสำรอง”
ขวับ!!!
อีตาเวลล์ให้เงินไปสั่งมางั้นเหรอ? คิดจะเชื่อใจภรรยาตัวเองบ้างไหม
“นี่วิงค์ก็ว่าจะให้ยายนั่นยืมชุดนะคะ กลัวจะใส่ชุดบ้าบออะไรไม่รู้ ขายหน้าเปล่า ๆ น่ะค่ะ”
“แต่พี่ว่าเดี๋ยวนี้เขาก็รู้จักแต่งเนื้อแต่งตัวนะ ไม่เฉิ่มเหมือนเมื่อก่อน พี่ยังกลัวว่าพี่เวลล์จะชอบเขาขึ้นมาเลย”
“รู้จักกลัวบ้างก็ดีนะคะ” ฉันเดินออกไปหาสองคนนั้น มอบรอยยิ้มที่ไม่จริงใจส่งไปให้
