ร่างสูงใหญ่ของเดมอนนั่งไขว่ห้างจิบวิสกี้อยู่ในเงามืดของระเบียงที่ยื่นออกไปจากห้องพัก ในสมองยังคงวิ่งวุ่นหมุนเป็นลูกข่างเพราะแม่พะแพงคนงามไม่ยอมหยุด
พะแพงเป็นผู้หญิงคนแรกที่หยุดความสนใจของเขาเอาไว้แค่เพียงที่หล่อนคนเดียวเท่านั้น สมองที่เคยหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องงาน มันล้นปรี่ไปด้วยเรื่องราวของหล่อนมาตลอดสี่ปีเต็ม ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เขาไม่นึกถึงหล่อน
กรามแกร่งบดกันแน่นจนแทบแหลกละเอียด เขาสบถในลำคออย่างเกลียดชังตัวเอง ก่อนจะกระดกแก้วใบสวยเทวิสกี้เข้าปากจนหมดทุกหยด
“ทำไมเธอดื้อแบบนี้นะ แพตตี้”
เขาพึมพำอย่างหงุดหงิด เพราะไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่สาวใช้หน้าหวานที่เคยบำเรอปรนเปรอเขาอย่างว่านอนสอนง่ายที่ลาสเวกัส เวลาสี่ปีจะเปลี่ยนแปลงให้หล่อนเข้มแข็งได้มากขนาดนี้ หล่อนไม่ได้อ่อนต่อโลกเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว หล่อนพร้อมที่จะต่อต้านเขาอย่างสุดพละกำลังที่มี และถึงแม้ว่าเขาจะเอาชนะหล่อนได้ทุกครั้ง
