UNDERCOVER BOSS: TRISTAN The Logistic Tycoon

Prologue

"DUDE ANO NA, ikaw na lang hinihintay namin? Ano, Baguio tayo? Sarap maki-party sa Panagbenga festival nito," tuwang sad ni Zion.

"Yes, total may three days vacation tayo after this. Magiging busy na tayo sa kaniya-kaniya nating thesis. Sige na dude!" pilit namang wika ni Zach.

Tumawa si Travis. "Kailan pa umayaw iyan sa mga party. 'Di ba nga, sa ating lahat iyan ang pinakakalat!" anito sabay akbay sa kaniya.

"Sorry, guys pero pupunta ako ng Mindoro," turan sa mga ito.

"Mindoro?" gagad ng lahat na turan.

"Yes, Mindoro! Don't tell me ngayon niyo lang narinig ang lugar na iyan?" pagbibirong turan sa mga ito.

"Well, we just curious why your going to Mindoro?" bawing saad ni Zach.

"Fred sister is getting married. Fred invited me," simpleng turan sa mga ito.

"Wow! So pinagpapalit mo na kami kay Fred?" tampo ni Travis.

"Nope, it just happen na mas nauna siyang nag-invite, Dude, sorry. Next time kahit saan niyo ako yayain game ako. But this one, sorry muna," aniya sa mga ito.

Ayaw niya kasi iyong tipong naka-oo siya sa iba tapos babawiin din. Mabuti na iyong tumanggi sa mga susunod na offer keysa bumali sa kaniyang commitment.

"Okay," turan na lamang ng mga ito.

Gabi ng sabado ay nagbiyahe na sila ni Fred kasama pa ang dalawa nilang kaklase. Sila kasing magkakaibigan ay iba't-iba ang kursong kinuha at may iba't-iba rin silang circle of friend sa loob ng unibersidad pero at the end of the day. They make sure na nagkikita-kita naman sila.

"Yeah, ang ganda pala dito sa inyo bro," turan kay Fred.

"Mabuti naman at nagustuhan mo. Naku, kapag nakarating ka sa amin. Mas magugustuhan mo pa," sabad nito nang makababa sila sa pantalan ng barko.

Nang sumakay naman sila ng maliit na bangka papunta sa isla ng mga ito ay namangha nga siya. Napakaganda ng tanawin, malayong-malayo sa Maynila. Tumayo siya at dumipa. "Yess, this is life!" sigaw niya na nagtawanan ang iba pang kasama.

Ngayon lang siya kasi medyo nakalayo sa Maynila kaya natuwa siya.

HALOS HINDI makayanan ni Carie na makitang naghihinagpis ang ina at mas lalong nanlulumo habang nakatanaw sa amang nakaratay sa ospital bed at samu't saring aparatus ang nakakabit rito.

"Mahal, ano ba ito. Lahat na ng naipundar natin ay ubos na. Ang lupa natin sa bukid ay nabinta na, ang bahay natin ay nakasanla na. Ang kalabaw natin ay ubos na. Maging ang matagal nating inipon para sa pag-aaral ni Carie sa kolehiyo ay wala na. Hindi ko na alam mahal, hirap na hirap na ako." Hinagpis ng ina habang nasa maliit silang silid ng ama sa ospital na iyon.

Patakbong lumabas si Carie habang hilam ng luha ang mata. Kinausap na kasi sila ng doktor at kinakailangan na talaga nilang isailalim sa operasyon upang matanggal ang bara sa ugat sa puso nito dahilan upang mahirapan ang utak nito na mag-function.

Nang makalabas ng ospital ay iyak siya ng iyak. Hanggang sa mag-vibrate noon ang cellphone niya. Agad na sinagot iyon at ang best friend na si Sofia.

"Hello friend, dumating na si kuya at may tatlong hunk ma kasama. Ay, kakakilig! Ang guguwapo, girl," tili nito. Ngunit hindi siya kinilig o na-excite man lang kahit pa matagal na siyang may crush kuya nito dahil bukod sa guwapo ito. Weird lang itong manamit at pinangatawanan pa ang pagkakaroon ng salamin sa mata pero matalino ito. Bagay na nagustuhan rito kahit limang taon pa ang agwat nila.

"Girl, andiyan ka pa ba?" untag ni Sofia.

"Uhhmm—oo!" garalgal na boses niya.

"Wait! Bakit ganiyan ang boses mo? May nangyari ba kay tito?" nag-aalala nitong turan.

"Wala naman pero kinausap na kami ng doktor," aniya na naiiyak na naman.

"Asaan ka girl, pupuntahan kita," agad nitong turan. Agad na sinabi kung nasaan siya at sa isang convenient store sila malapit sa ospital nagkita. Iyak siya ng iyak sa best friend. Ayaw man niyang idamay ito sa lungkot na nadarama ngunit wala siyang mapaglalabasan ng sama ng loob.

"Sorry, dapat sa'yo ay nagsasaya dahil ikakasal na sa bukas ang ate mo pero nandito ka at dinadamayan ako," hingi niya ng pasensiya rito.

"Wala iyon, sino pa nga bang magtutulungan kundi tayo. Di ba nagpasa ka ng request kay gob at kay mayor. Wala bang naibigay?" tanong nito.

"Si Gob ay nagbigay ng bente mil, marami rin daw kasing nahingi ng tulong sa tanggapan nito. Si Mayor naman ay sampung libo lang," saad dito.

"Ano?! Ang kapal talaga ng mayor na iyan pero kapag babae niya eh kayang magbigay ng kahit na magkano," banas nito sa kaniya sabay haplos ng likod niya. Hindi alam kung sasabihin ba sa kaibigan ang plano pero nahihiya siya.

"May offer siya—"

"Sino?" gagad nito.

"Si mayor, kung gusto ko daw makuha ang halagang nais ko ay—" putol niya saka napalunok.

Nanlalaki ang mata ng kaibigan habang nakatingin sa kaniya. Hindi pa man nasasabi ay alam na nito.

"My God! Alam mo bang s*****a raw iyang si mayor sa kama. No way! May iba pa naman sigurong paraan," bulong nitong gilalas dahil baka may makarinig sa kanila.

Umiyak siya dahil iyon na lang ang paraan niya. "Wala na eh, wala na akong nakikitang ibang paraan. Sagad na sagad na kami. Halos maubos na kami," saad niya sa kaibigan.

"Ang bata mo para diyan, saglit. Mag-iisip ako!" anito ngunit kagaya niya ay wala ring naisip. "Pwede bang huwag si mayor. Iyong mas bata naman!" anito na tila sumang-ayon na rin sa ideya pero huwag lang kay mayor.

"Kanino?"

"Saglit at mag-iisip ulit ako?" turan nito. Ngunit kagaya ng una ay wala rin itong maisip hanggang sa manlaki ang mata nito. "Iyong kayang kasama ni kuya. Mukhang mayayaman naman," anang pa nito.

Nagyuko siya. Nahihiya siya sa mga naiisip nagagawin pero nandodoon na siya at ayaw niyang mawala ang ama.

Umuwi siyang gulong-g**o. Inihanda ang mga binilin ng ina upang dalhin sa ospital.

Samantala, tuwang-tuwa si Tristan sa lugar nina Fred. Mukha kasing simple lang ang buhay at walang masyadong komplikasyon. Simple lang din ang bahay ng mga ito. Bungalow pero maayos, kumpara sa ilang naroroon bahay. Pagbaba nila ng pick-up ng ama nito ay para silang artista na pinagkaguluhan ng tao.

Nakilala ang pamilya ni Fred at mukhang mababait naman ang kapatid at magulang nito. May dalawa itong babaeng kapatid. Ang panganay na siyang ikakasal at bunso nila.

Nagpahinga sila sa silid ni Fred dahil tatlo lang ang silid sa bahay ng mga ito. Ang silid ng mga magulang nito, silid ng mga kapatid na babae at si silid ni Fred.

Napasarap ang tulog dahil sariwa ang hanging napasok sa bukas na bintana ni Fred. Gabi na nang magising si Tristan at agad na hinanap ang mga kasama lalo na si Fred. Tinuro ng mga kasama kung nasaan ito at nakitang kausap nito ang bunsong kapatid. Tila ba seryoso ang pinag-uusapan. Minsang nakikitang naiinis ito pero may bakas ng awa. Ang kapatid naman ay tila maiiyak na hindi malaman. Hindi man naririnig pero tila may tensyon sa pagitan ng dalawa. Hanggang sa makitang umalis ang kapatid nito.

Agad itong nilapitan. "May problema ba, bro?" tanong dito.

Ngumiti ang kaibigan nang makita siya.

"Wala naman, iyong best friend kasi ng kapatid ko. Medyo problemado at pati kapatid ko namomoproblema rin," turan nito.

"Ganoon? Ano ba iyon?" ang curious na turan.

"Nasa ospital ang ama. Matagal na at lahat na ng lupa pati bahay ay nasanla. Sinabihan daw ng doktor na kailangan na nilang makompleto ang pera para maisagawa na ang operasyon dahil baka hindi na kayanin ng ama nito kung nagtagal pa. Ayon, nagpunta sa kung saang-saang oragnisasyon maging sa politiko. Ito namang hayop na mayor namin nagbigay ng diyes mil pero handa raw magbigay kaukulang halaga kung sasama ito ng isang gabi. Hayop talaga sarap palapa sa buwaya!" inis pa ng kaibigan.

"Ganoon! Did she took the offer?" curious na tanong rito.

"No! S—sabi ng kapatid ko na baka makahanap daw sila ng iba. 'Di ba ang galing din mag-advice ang utol ko. Parang tanga!" saad nito saka bumalik sa kasamahan nila. Napaisip tuloy siya.

Hanggang gabi ay iniisip ang pinag-usapan nila ng kaibigan tungkol sa babae. Ewan ba niya kung bakit tila apektado sa narinig kaya nang matapos silang magsalo-salo sa gabihang inihanda ng pamilya nito ay kinausap ito.

"Are you serious?" gagad nito ng sabihin ang preposition. Keysa naman sa iba. Lalaki siya at may pangangailangang pisikal pero hindi naman iyon ang nais ngunit iyon ang hinihingi ng pagkakataon.

Nilabas nito ang pinilas na bank cheque niya. One hundred fifty thousand iyon. Iyon kasi ang sinabi ng utol ni Fred nang tanungin ito kaninang nakasalubong.

Tumitig si Fred sa kaniya na tinatantiya kung nagsasabi nga ba siya ng totoo o hindi siya nanggu-goodtime. "Check the bank. I have fund on that. Trust me," turan dito.

Tila nahimasmasan ito sa sinabi. Hanggang sa dumating na nga ang gabi ng kasal ng kapatid nito. Iyon din ang gabi na napagpasyahan nila. Para sa mga kasama ay katuwaan iyon pero nais niyang iligtas ang babae sa nais nitong gawin. 'Pero ikaw naman ang gagawa,' kantiyaw ng utak. Wala naman siyang balak galawin ang babae. Gusto niya lang itong makausap ng sarilinan kaya umayon siya sa pagkikita nila sa loob ng isang maliit na inn sa lugar na iyon.

LASING NA LASING na si Carie, hindi siya nainom pero kinakailangan niyang uminom para mawala ang hiya niya kapag nasa loob na sila ng silid ng lalaki.

"Sigurado ka na ba dito friend. My ten minutes ka pang umatras," turan ni Sofia habang nag-iinuman sila sa loob ng silid na inupahan para sa gagawin niyang pagpapabayad.

"Oo, friend, wala na talaga itong atrasan," lasing na turan pero kontrolado pa rin ang utak. Sabi nila kapag lasing ka ay hindi mo alam ang ginagawa mo pero bakit parang tumalas pa ang isip maliban lang sa tila nanlalambot ang buong katawan niya.

Tumingin siya sa kaibigan. Naaalalang dapat ay nakikisaya ito sa sayawan ng kapatid. "Iwan mo na ako rito, friend. Ayos na ako rito. Salamat at pasensiya ka na. Dapat ay nagsasaya ka ngayon," malungkot na wika niya rito.

"Wala iyon. What are friends are for 'di ba?" turan nito sa pinapraktis nilang graduation song nila sa high school. Next month ay magtatapos na sila ng high school at hindi alam kung makakapagpatuloy pa sa kolihiyo sa kalagayan nila.

Nang makaalis ang kaibigan ay naiyak na lamang siya sa lahat ng problemang hinaharap. Sinaid ang pang-apat na boteng iniinom saka inipon ang bote at nilagay sa ibabaw ng maliit na fridge. Nakailang ligo rin siya kanina bago umalis ng bahay at siniguradong malinis siya. Sinuot ang pinakabagong underwear. Baka kasi ma-turn off pa ang lalaki kapag nagkataon ay hindi pa makuha ang bayad.

Hinintay niya ito ngunit inaatok na at tumatalab na ang bisa ng alak pero wala pa rin kaya nagpasya na siyang mahiga sa kama. Nakahiga siya at nakatingin sa kesame. Nagana pa rin naman ang utak ng wasto pero ang mata ay mukhang bibigay na.

Tuluyan siyang ginapo ng antok at nang maalimpungatan dahil sa init ay mabilis na hinubad ang damit saka nagpatuloy sa pagtulog.

Pasuray-suray si Tristan nang paakyat sa sinabing kuwarto ng kaibigan. Medyo naparami ng inom niya sa kasiyahan sa kasal ng ate ni Fred. Ang saya-saya niya dahil noon lang siya nakadalo ng kasalang probensiya. Maraming chicks na nakahelira at pipili ka lang ang isasayaw mo. Ibang-iba sa mga kasalang napupuntahan sa Maynila.

Hanggang sa makita ang silid. Pilit na inalala kung tama ang room number pero tama naman. Agad na ginamit ang susing binigay nito at bumukas. Maliit ang silid na iyon kaya kita agad niya ang kama at doon ay nakahiga ang h***d na babae.

Bigla ay tila nagragasa ang libido sa katawan. Maliit ang babaeng nasa kama pero maalindog ang katawan nito. Tila tinakasan siya noon ng bait. Wala siyang balak galawin ito pero dahil sa sapi ng alak ay hindi napigilan ang sarili.

Unti-unting lumapit rito hanggang sa tuluyang sinaluhan ito sa kama. Nang hinahalikan ito sa labi ay walang tugon dahil marahil tulog ito pero maya-maya ay naramdaman niya ang paggalaw nito ngunit walang tugon o pagtutol. Sabagay, birhen ito. Iyon ang kasunduan.

Siya ang nagtrabaho dahil batid na walang karanasan ang babaeng kasiping. Napapaigtad sa bawat halik. Nais makita ang mukha nito pero ayaw siyang tignan nito kaya pinagpatuloy na lamang ang pag-angkin rito.

Hanggang sa tuluyan itong angkinin. Naramdaman niya ang pag-iyak nito nang sandaling iyon pero alipin siya ng pagnanasang binuhay nito kaya paulit-ulit itong inangkin hanggang sa igupo na rin siya ng antok.

Nang matapos ang lalaki sa kaniya ay naramdaman niya ang pagbagsak nito sa tabi. Hindi ito matignan dahil nandidiri at nahihiya siya sa sarili. Hindi alam kung anong hitsura nito dahil madilim din ang silid na kinaroroonan. Umiiyak siyang bumangon saya isinuot lahat ng saplot. Nakita sa side table ang cheque na nakasulat doon ang halaga at pangalan niya. Mapait ang naging ngiti saka tinapunan ng tingin ang lalaking nasa kama. Nakadapa ito kaya hindi kita ang mukha.

May ballpen at papel sa gilid na dapat susulatan ng comment sa service ng inn pero ginamit iyon upang pasalamatan ang lalaki.

Salamat. Huwag kang magsisi dahil sa nangyari. Dahil sa'yo, madudugtungan ang buhay ng aking ama.

Agad na nilisan ang inn na iyon saka umuwi sa kanilang bahay upang hintaying mag-umaga at magbukas ng bangko. Excited na siyang pumunta sa ospital dala ang halagang kailangan nila para sa operasyon ng ama.

Ngunit pagdating sa ospital ay nadatnan ang inang humahagulgol habang tinatabunan ng puting tela ang kaniyang ama. "Inay! Dala ko na. Dala ko na ang pera—" aniya na 'di mapatid ang luha dahil batid na niyang wala na ang ama.

Halos mabaliw siya. Sinaktipisyo ang sarili tapos mawawala rin lang. "Itay bakit...bakit.....ilang minuto lang naman 'di ba?" Hinagpis sa malabis na kalungkutan.

Isang buwan matapos ang Mindoro vacation ni Tristan ay hindi makalimutan ang babaeng nakasiping. Gabi-gabi siyang 'di pinapatulog nito kaya hindi napigilan at tinanong ang kaibigang si Fred.

"Ah, si Carie ba?" anito. 'Carie pala ang pangalan,' aniya sa isip.

"Oo, may contact ka ba?" aniya rito.

Napatitig ang kaibigan sa kaniya. Hindi maamin na talagang nahalina siya rito. "Nang mamatay ang itay nito. Isang linggo ay umalis na silang mag-ina sa bayan namin. Bumalik yata sa bayan ng ina niya,' ani ng kaibigan.

"Namatay?" Nanlulumong turan dito. Alam niyang nagawa iyon ng babae dahil gusto nitong iligtas ang ama.

"Oo, pare, ang lungkot. Dahil nang gabing may nangyari sa inyo at nakuha ang bayad. Dala-dala na niya pero hindi na umabot," dagdag pa. Tila siya nanlumo sa nalaman.

"How old is she?" maang pang tanong.

"Same age as my sister, sixteen," anito dahilan para mas lalo pang ma-guilty.