คีรติก้าวขาออกมาจากห้องนอนด้วยความรู้สึกที่พังยับเยิน
ค่ำคืนที่ผ่านมาเธอเฝ้าบอกตัวเองให้เข้มแข็ง มันมีความเป็นไปได้ที่เธอจะต้องกลับ ไปรับความรู้สึกเดิมๆ ในตอนที่ยังไม่ได้พบเขาคนที่เธอเฝ้ารอ แต่ครั้งนี้มันอาจจะแตกต่างจากตอนนั้น
เพราะเธอได้เจอเขาแล้ว แต่ต้องกลับไปโดดเดี่ยวเหมือนเดิมเพราะเขาไม่เหมือนเดิมก็แค่นั้นเอง
"กรี้ดดดดดดดดดด!!"
เพล้งงง!!
เสียงกรีดร้องบวกกับเสียงของบางอย่างที่แตกกระจายส่งผลให้คนตัวเล็กสะดุ้งโหยง คำพูดที่อินทัชเคยบอกกล่าววนกลับเข้ามาในหัว
คุณป้าเวลาอยู่ที่ชั้นสอง แทบไม่สละเวลาคิดด้วยซ้ำ คีรติก้าวขาขึ้นไปที่ชั้นบนทันที
"กรี้ดดดดด! ออกไปนะ ออกไป!!" เสียงกรีดร้องตะโกนที่ดังซ้ำเป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าป้าเวลาอยู่ที่ห้องไหน ความห่วงใยถาโถมเข้าใส่ คิดเพียงว่าการที่เธอรีบพาตัวเองไปที่นั่นเธออาจจะช่วยเหลือคนที่กำลังเผชิญกับสิ่งที่หวาดกลัวหรืออะไรสักอย่างและช่วยท่านคลายความ
