“ใช่จ้ะ น้องสาวคนเดียว” บุษราตอบ “แล้วดาด้าเป็นไงบ้างจ๊ะไม่ค่อยเห็นหน้าตาทางหน้าจอเลย”
คนถูกถามฝืนยิ้มเล็กน้อย นึกอยากจะพูดโพล่งออกไปนักว่า ในเมื่อตัวเองเป็นผู้จัดละครถ้าอยากเห็นหน้าเธอก็เลือกไปร่วมงานด้วยสิ แต่สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือพูดน้ำเสียงอ่อน
“คือ...ช่วงนี้สุขภาพของดาด้าไม่ค่อยดีค่ะ ไม่สบายอยู่บ่อยๆ ทำให้ต้องปฏิเสธงานไปหลายงาน น่าเสียดายมาก”
บุษรายิ้มเล็กน้อยพลางพยักหน้าหงึกหงัก
“อ้อ สุขภาพไม่ดีนี่เอง แต่หน้าตายังดูสดใสนี่นา”
“นั่นสิครับ หน้าตายังดูสดใสอย่างที่พี่บุษว่าจริง แล้วที่ว่าป่วยบ่อยเป็นอะไรไปหรือครับ” คนเป็นหมอเอ่ยถามออกไปยิ้มๆ
“ส่วนใหญ่จะปวดหัวมึนหัวบ่อยน่ะค่ะคุณหมอ พอเป็นแล้วร่างกายคอยแต่จะอ่อนเพลียไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง”
พิมพ์มาดาพูดน้ำเสียงอ่อนคล้ายจะสิ้นเรี่ยวแรงตามคำพูด พลางชำเลืองไปยังนรภัทรเพราะอยากเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่ายว่าจะเป็นอย่างไร แต่ต้องผิดหวังเมื่อเห็น
