บทที่14
พลากรแอบกลืนน้ำลายลงคอ ดังเฮือกใหญ่ เมื่อเสียงตวาดของผู้เป็นนายดังผ่านออกมา น้ำเสียงนั้นถึงไม่เห็นคู่สนทนาของคนเป็นนาย แต่เขาเดาได้เลยว่าเธอต้องผวาไปหลายวัน...
"ก็ ก็คุณธาดาออกไปก่อนสิคะ"
เสียงเอ่ยออกมาเบาๆ ทั้งที่ยังก้มหน้านิ่งหลบสายตาคมอย่างใจคอไม่ดี มันร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา ความกลัวบนหวาดหวั่นพุ่งเข้ามา จนเธอแข้งขาเหมือนจะรับน้ำหนักตัวเองไว้ไม่อยู่
เขาใจร้ายกว่าที่เธอคิด...
"ทีแบบนี้ ทำเป็นอาย แล้วที่คิดจะใส่ชุดออกไปโชว์คนข้างนอกทำไมไม่อาย"
"ก็มันเป็นความต้องการของคุณไม่ใช่หรือ?" เธอฮึดเถียงกลับไปอย่างลืมตัว
"แล้วเธอรู้ได้ไง ว่าฉันต้องการให้เธอแต่งชุดแบบนี้" เสียงเหี้ยมชวนขนหัวลุก มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างคาดคั้นเอาเรื่อง เขาอยากรู้นัก ว่าเธอจะตอบกลับมายังไง
แต่ดูก็รู้ว่
