จอมบาป

ที่แท้ก็คนใกล้มือ

คลังแสงมองประตูที่ปิดแนบสนิทพร้อมกับที่มันถูกผลักเปิดเข้ามาอีกครั้ง และครั้งนี้เป็นไอ้ขาบที่เดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มในมือ คงเป็นประวัติขององค์อินทร์ ด้านไอ้ขาบก็โค้งคำนับเจ้านายแล้วส่งแฟ้มในมือตนให้ผู้เป็นนายที่นั่งพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางสบายใจอยู่

“กูนึกว่ามึงไปถึงสเปน”

“แถวนี้แหละครับนาย ว่าแต่นายคงไม่ลงโทษรุนแรงไปนะครับ” ไอ้ขาบถามนายเมื่อเดินสวนหล่อนกับไอ้ผาดก่อนจะเดินเข้ามา

“เห็นสภาพไหมล่ะ ก็อยากหลงมาเองนี่ เธออยากพลาดเอง” พูดพร้อมกับหยิบแฟ้มตรงหน้ามาเปิดอ่านประวัติเธอ แล้วก็ยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นที่อยู่ของหล่อน

“มันจะบังเอิญไปไหม” คลังแสงพึมพำเมื่อได้อ่านประวัติคนตัวเล็ก

“อะไรครับที่บอกว่าบังเอิญ” ไอ้ขาบถามนายแม้จะรู้ความหมายแต่ยังแสร้งถาม

“หึ! มึงอย่ามาแสร้งถามกูไอ้ขาบ ไม่อยากเชื่อว่าอินทร์อยู่ข้างบ้านกูมาตลอด เพิ่งรู้ว่าบ้านหลังเล็กคือบ้านของเธอ และมึงกับไอ้ผาดก็ผูกปิ่นโตกับข้าวกับแม่เธอด้วยนี่ใช่ไหม” คลังแสงเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงหน้าสวยแต่ดื้อรั้นในดวงตาคมนั้นก็ยิ่งทำให้ใจเขาเต้นแรง ทั้งๆ ที่เพิ่งหาความสุขจากเธอมาเอง แต่ตอนนี้เขาเหมือนจะต้องการสัมผัสผิวสีน้ำผึ้งของเธออีกแล้ว

“ครับ เธอเป็นลูกสาวของป้าเตยที่ทำกับข้าวให้นายและพวกเรากินครับ”

“อื้อ ไปไหนก็ไปเถอะ กูจะพักผ่อน วันนี้ไม่กลับบ้าน” เขาบอกลูกน้อง

“ครับนาย” ไอ้ขาบโค้งตัวคำนับแล้วเดินถอยออกไปก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป

หึหึ

“ที่แท้ก็คนใกล้มือนี่เอง”

พึมพำกับแฟ้มที่เปิดอ่านอีกครั้ง เขาเห็นอายุและประวัติการศึกษาของเธอก็ยิ่งสนใจ และยิ่งไปกว่านั้นเขาคิดถึงกลิ่นกายและเสียงครางกระเส่าของเด็กน้อยคนนี้

“จบบัญชีมา คงยังไม่มีงานทำสินะ”

พึมพำกับตัวเองพร้อมยกยิ้มมุมปากและนึกถึงหน้าของแม่สาวน้อยจอมพยศพร้อมยกมือหนามากุมอกที่มันเต้นแรงตั้งแต่เจอเธอ มันตายด้านไปแล้ว ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ได้ หรือเพราะพรหมจรรย์ของหล่อนกันแน่

คลังแสงเอนตัวพิงไปกับพนักเก้าอี้แล้วคิดย้อนถึงอดีตที่ผ่านมาตัวเองประวัติของเขาไม่ได้สวยหรู เขาเป็นลูกของโสเภณี เป็นลูกของอีตัวคนหนึ่งที่คอยบริการผู้ชาย พ่อของเขาคือชาวต่างชาติ พ่อทิ้งแม่ของไปตั้งแต่เขาคลอดได้วันแรก และกว่าเขาจะมาได้ทุกวันนี้ต้องทนกับคำดูถูกคนมากมาย จากเด็กชายที่ถูกล้อว่าเป็นลูกของอีตัวในวันนี้ผันตัวมาเป็นเจ้าของผับชื่อดังที่ใต้ดินเป็นซ่อง เพราะเขาโตมากับมัน ตลอดชีวิตวัยเด็กเขาต้องเห็นแม่ตัวเองนอนกับผู้ชายมากมายจนท่านตายจากไปด้วยโรคที่ผู้หญิงอาชีพนี้เป็นกัน แต่โชคดีที่ช่วงที่ท่านเลี้ยงเขาและเขากินนมท่านท่านยังแข็งแรงยังไม่ได้รับเชื้อเอชไอวี

ชีวิตทุกวันนี้มันคอยสอนเตือนตัวเขามาตลอด เขาเกลียดอดีตตัวเองที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนเป็นลูกของผู้หญิงขายตัว ส่วนพ่อเขาไม่เคยคิดสนใจว่าเขาเป็นใคร แต่เมื่อตอนอายุได้สิบแปดท่านก็มารับเขาไปอยู่ด้วยและก็ได้รับช่วงกิจการของเขามาดูแลคือกาสิโน ท่านเป็นชาวสเปน และนั่นแหละเมื่อเจอท่านแล้วรับช่วงกิจการต่อจากท่าน และมีค้าขายอาวุธสงครามกับรัฐบาลอีกทุกอย่างมันได้มาเพราะโชคชะตาหรือว่าบาปของเขากันแน่ ถึงได้ทำให้ชีวิตของเขาวนเวียนอยู่กับความมืดมิดความโสมมเช่นนี้

ทุกความลำบากในช่วงวัยเด็กหล่อหลอมให้เขาเป็นเทือก คลังแสง คอนแวนต์ ในทุกวันนี้ เขาคือความต่ำช้า คืออำนาจ คือเจ้าชีวิตของทุกคนที่อยู่ในความดูแล และผู้หญิงทุกคนก็ต่างอยากเข้าหาเพราะต้องการเงินของเขา แต่เขาก็มอบให้พวกหล่อนหากพวกหล่อนให้ความสุขและสนุกเขาได้ยามอยู่บนเตียง และยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นคนเสพติดเซ็กซ์ เพราะโตมาในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยผู้หญิงขายบริการ เขาได้มีเพสสัมพันธ์ครั้งแรกเมื่อตอนอายุสิบสี่ปีกับโสเภณีในซ่องที่ทำงานกับแม่ของเขานั่นแหละ และเขาก็ชอบมันและเสพติดขาดมันไม่ได้ เซ็กซ์ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองอยู่เหนือผู้หญิงทุกคน เพราะอาวุธของเขามันควงเก่งบดเก่ง และชอบยามพวกหล่อนแอ่นเด้งเร่าครางเสียวยามเข้ากระแทกลึกหา