๓๗
@วันต่อมา
"อื้ออออ~" กลิ่นหอมของอาหารที่โชยมาเตะจมูกส่งผลให้คนที่นอนอยู่บนเตียงกว้างโดยที่บนร่างกายมีผ้าห่มหนาคลุมตัวเอาไว้ให้ขยับตัวอย่างเชื่องช้า
แสงแดดอ่อนๆ ของยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านม่านสีขาวบ่งบอกว่าเช้านี้เธอตื่นสาย มือเรียวดึงผ้าห่มมาม้วนเกลียวข้างลำตัวแล้วตวัดแขนโอบกอดเอาไว้ เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนประเดประดังเข้ามาพาลพาแก้มขาวผ่องร้อนผ่าวเพราะความเขินอาย
แกร๊ก~
"ตื่นแล้วเหรอ ลุกไหวหรือเปล่า ยังรู้สึกคลื่นไส้อยู่ไหม" คำถามรัวสาดเข้ามาจากคนตัวโต แวบหนึ่งที่เธอมองสบตาเขา ขายาวมั่นคงก้าวฉับเข้ามาหาพอร่างชิดขอบเตียงเขาวางมือสัมผัสที่แก้มเธอทันที
"อื้อออ ทำไรอ่ะ"
"แค่จะดูว่าตัวร้อนไหม เมื่อคืนตอนดึกๆ ตัวเธอร้อนนะ ตอนนี้ตัวเย็นขึ้นแล้ว อาจจะเป็นเพราะฉันที่เช็ดตัวให้เธอก่อนจะขึ้นมานอนกอดเธอ" คำบอกเล่าแบบตรงไปตรงมาส่งผลให้ใบหน้าสวยร้อนวูบวาบ เธอดึงผ้าห่มคลุมตัวออก ก่อนจะค่
